حسین بن خالد صیرفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حسین بن خالد صیرفی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از [[اصحاب امام رضا]]{{ع}} می‌باشد<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۸.</ref>. [[صفوان بن یحیی]] می‌گوید: «نزد [[حضرت رضا]]{{ع}} بودم که حسین بن خالد صیرفی وارد شد. گفت: فدایت شوم! می‌خواهم به «الاعوض» بروم. امام{{ع}} فرمودند: هر وقت خاطر جمع شدی که به [[سلامت]] می‌رسی، برو. حسین قانع نشد، و خارج شد و قصد الاعوض را داشت که مورد [[حمله]] قرار گرفت و تمام اموالش را از او گرفتند»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۹ و ۲۳۰.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۲۴۴.</ref> | از [[اصحاب امام رضا]] {{ع}} می‌باشد<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۸.</ref>. [[صفوان بن یحیی]] می‌گوید: «نزد [[حضرت رضا]] {{ع}} بودم که حسین بن خالد صیرفی وارد شد. گفت: فدایت شوم! می‌خواهم به «الاعوض» بروم. امام {{ع}} فرمودند: هر وقت خاطر جمع شدی که به [[سلامت]] می‌رسی، برو. حسین قانع نشد، و خارج شد و قصد الاعوض را داشت که مورد [[حمله]] قرار گرفت و تمام اموالش را از او گرفتند»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۹ و ۲۳۰.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۲۴۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[اصحاب امام رضا]] | * [[اصحاب امام رضا]] | ||
* [[صفوان بن یحیی]] | * [[صفوان بن یحیی]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۵: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۸
حسین بن خالد صیرفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حسین بن خالد صیرفی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از اصحاب امام رضا (ع) می‌باشد[۱]. صفوان بن یحیی می‌گوید: «نزد حضرت رضا (ع) بودم که حسین بن خالد صیرفی وارد شد. گفت: فدایت شوم! می‌خواهم به «الاعوض» بروم. امام (ع) فرمودند: هر وقت خاطر جمع شدی که به سلامت می‌رسی، برو. حسین قانع نشد، و خارج شد و قصد الاعوض را داشت که مورد حمله قرار گرفت و تمام اموالش را از او گرفتند»[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۸.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۲۹ و ۲۳۰.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۲۴۴.