سنگابخانه: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
(←مقدمه) |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عزاداری | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
سنگابخانه محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای نوشیدن آب سرد، در ایّام [[عزاداری]] [[سید الشهدا]] {{ع}} در آن نهاده میشد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به [[عزاداران]] و هیئتهای سینه زنی بودند. معمولا در محوّطهای بود که روی آن چادر میزدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبههای مخصوص و عکس و [[شمایل]] میپوشاندند و در آنجا نگهبان و شب [[خواب]] میگذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب میگرفت و از یک پاره سنگ تراشیده میشد و در مسجدها و تکایا برای [[آشامیدن]] یا [[وضو]] گرفتن میگذاشتند. دهخدا مینویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در [[مساجد]] و امامزادهها نهند"<ref>لغتنامه، دهخدا.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۱۴: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:عزاداری]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۱
مقدمه
سنگابخانه محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای نوشیدن آب سرد، در ایّام عزاداری سید الشهدا (ع) در آن نهاده میشد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به عزاداران و هیئتهای سینه زنی بودند. معمولا در محوّطهای بود که روی آن چادر میزدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبههای مخصوص و عکس و شمایل میپوشاندند و در آنجا نگهبان و شب خواب میگذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب میگرفت و از یک پاره سنگ تراشیده میشد و در مسجدها و تکایا برای آشامیدن یا وضو گرفتن میگذاشتند. دهخدا مینویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزادهها نهند"[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ لغتنامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۵۰.