توهین: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
== مقدمه ==
==مقدمه==
[[اهانت]] عبارت است از [[خوار]] و [[تحقیر]] کردن کسی یا چیزی با گفتار یا [[کردار]].
[[اهانت]] عبارت است از [[خوار]] و [[تحقیر]] کردن کسی یا چیزی با گفتار یا [[کردار]].


==ملاک اهانت==
== ملاک اهانت ==
اهانت در [[افعال]] مشترک که قابلیّت اهانت بودن و غیر اهانت بودن را دارند، با قصد محقّق می‏‌شود، مانند پشت کردن به [[ضریح]] [[امام]]{{ع}} یا دراز کردن پا به سمت [[قرآن]]. چنین افعالی اگر به قصد اهانت سر زنند، توهین به شمار می‌‏رود، ولی در کردارهایی که به حسب عرف و [[عادت]] در [[مقام]] اهانت به کار می‌‏روند، مانند [[دشنام]] دادن، بدون قصد نیز محقّق می‏‌شود.<ref>العناوین، ج۱، ص:۵۵۶ ـ ۵۶۱؛ القواعد الفقهیة (بجنوردی)، ج۵، ص:۲۹۶ ـ ۲۹۷</ref>
اهانت در [[افعال]] مشترک که قابلیّت اهانت بودن و غیر اهانت بودن را دارند، با قصد محقّق می‏‌شود، مانند پشت کردن به [[ضریح]] [[امام]] {{ع}} یا دراز کردن پا به سمت [[قرآن]]. چنین افعالی اگر به قصد اهانت سر زنند، توهین به شمار می‌‏رود، ولی در کردارهایی که به حسب عرف و [[عادت]] در [[مقام]] اهانت به کار می‌‏روند، مانند [[دشنام]] دادن، بدون قصد نیز محقّق می‏‌شود.<ref>العناوین، ج۱، ص:۵۵۶ ـ ۵۶۱؛ القواعد الفقهیة (بجنوردی)، ج۵، ص:۲۹۶ ـ ۲۹۷</ref>


==[[حکم]]==
== [[حکم]] ==
حکم اهانت بر حسب موارد آن مختلف است. [[اهانت]] نسبت به آنچه در [[شریعت]] محترم شمرده شده، [[حرام]] است، بلکه برخی مراتب آن موجب [[کفر]] و [[ارتداد]] می‏‌شود<ref>وسائل الشیعة، ج۱۱، ص:۲۱۵</ref>.
حکم اهانت بر حسب موارد آن مختلف است. [[اهانت]] نسبت به آنچه در [[شریعت]] محترم شمرده شده، [[حرام]] است، بلکه برخی مراتب آن موجب [[کفر]] و [[ارتداد]] می‏‌شود<ref>وسائل الشیعة، ج۱۱، ص:۲۱۵</ref>.


خط ۱۴: خط ۱۳:


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[استهزا]]
* [[استهزا]]
* [[تکریم]]
* [[تکریم]]
* [[احترام]]
* [[احترام]]
{{پایان مدخل‌های وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۳

مقدمه

اهانت عبارت است از خوار و تحقیر کردن کسی یا چیزی با گفتار یا کردار.

ملاک اهانت

اهانت در افعال مشترک که قابلیّت اهانت بودن و غیر اهانت بودن را دارند، با قصد محقّق می‏‌شود، مانند پشت کردن به ضریح امام (ع) یا دراز کردن پا به سمت قرآن. چنین افعالی اگر به قصد اهانت سر زنند، توهین به شمار می‌‏رود، ولی در کردارهایی که به حسب عرف و عادت در مقام اهانت به کار می‌‏روند، مانند دشنام دادن، بدون قصد نیز محقّق می‏‌شود.[۱]

حکم

حکم اهانت بر حسب موارد آن مختلف است. اهانت نسبت به آنچه در شریعت محترم شمرده شده، حرام است، بلکه برخی مراتب آن موجب کفر و ارتداد می‏‌شود[۲].

اهانت به غیر محترم، همچون کافر حربی، اهل بدعت و متجاهر به فسق، جایز، بلکه مطلوب و پسندیده است[۳].

اهانت به مسلمانی که نباید به وی اهانت شود، موجب ثبوت تعزیر است. البته اهانت به صورت قذف موجب ثبوت حدّ می‏‌گردد[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. العناوین، ج۱، ص:۵۵۶ ـ ۵۶۱؛ القواعد الفقهیة (بجنوردی)، ج۵، ص:۲۹۶ ـ ۲۹۷
  2. وسائل الشیعة، ج۱۱، ص:۲۱۵
  3. مستمسک العروة، ج۱۱، ص:۲۱۶
  4. مستمسک العروة، ج۱۱، ص:۴۰۹-۴۱۲
  5. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۶۱.