ضریح

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ضریح: آنچه روی قبور اولیای الهی، امامان و امام‌زادگان قرار دارد، اغلب حالتی مشبک دارد و پوششی از طلا یا نقره یا فولاد بر روی آن است.

در فرهنگ دینی، هر ضریح چون منسوب به یکی از اولیای الهی است، محترم است و زائران حرم‌ها آن را ‌می‌بوسند و به عنوان تبرک دست بر آن می‌کشند، مثل ضریح شش گوشه سیدالشهدا (ع) در کربلا، یا ضریح امام رضا (ع) در مشهد[۱].

منابع

پانویس