بسر بن محجن دیلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل‌ وابسته}}))
جز (جایگزینی متن - 'احمدبن' به 'احمد بن')
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بسر بن محجن دیلی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[بسر بن محجن دیلی در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
وی از تیره [[بنی الدیل بن بکر]]، از [[قبیله کنانه]] است<ref>مزی، ج۲۷، ص۲۶۹.</ref>. در نام او به «بُسر» و «بشر» [[اختلاف]] است<ref>ابن حبان، ج۳، ص۳۹۹؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۷۳.</ref>، که البته بشر، تصحیف بسر است. وی ساکن [[مدینه]] بود<ref> ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۷۸.</ref>. [[بخاری]]<ref>بخاری، ج۲، ص۱۲۴ و ج۸، ص۴.</ref>، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>الاصابه، ج۱، ص۴۸۰.</ref> او را [[تابعی]] مشهور دانسته‌اند. به همین دلیل، ابن حجر او را در بخش چهارم کتابش (توهمات) آورده است؛ چون [[روایت]] او را مُرسل می‌داند. وی از پدرش نقل کرده است که [[نماز]] را در [[خانه]] همراه عیالم خواندم، سپس به [[مسجد]] رفتم، در این وقت [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و نماز خواند، اما من نماز نخواندم؛ زیرا پیش از آن خوانده بودم. [[حضرت]] فرمود: «با [[مردم]] نماز بخوان، اگرچه خوانده باشی»<ref>بخاری، ج۸، ص۴؛ احمدبن حنبل، ج۴، ص۳۴؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ مزی، ج۲۷، ص۲۷۰.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بسر بن محجن دیلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۳۲.</ref>
وی از تیره [[بنی الدیل بن بکر]]، از [[قبیله کنانه]] است<ref>مزی، ج۲۷، ص۲۶۹.</ref>. در نام او به «بُسر» و «بشر» [[اختلاف]] است<ref>ابن حبان، ج۳، ص۳۹۹؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۷۳.</ref>، که البته بشر، تصحیف بسر است. وی ساکن [[مدینه]] بود<ref> ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۷۸.</ref>. [[بخاری]]<ref>بخاری، ج۲، ص۱۲۴ و ج۸، ص۴.</ref>، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>الاصابه، ج۱، ص۴۸۰.</ref> او را [[تابعی]] مشهور دانسته‌اند. به همین دلیل، ابن حجر او را در بخش چهارم کتابش (توهمات) آورده است؛ چون [[روایت]] او را مُرسل می‌داند. وی از پدرش نقل کرده است که [[نماز]] را در [[خانه]] همراه عیالم خواندم، سپس به [[مسجد]] رفتم، در این وقت [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و نماز خواند، اما من نماز نخواندم؛ زیرا پیش از آن خوانده بودم. [[حضرت]] فرمود: «با [[مردم]] نماز بخوان، اگرچه خوانده باشی»<ref>بخاری، ج۸، ص۴؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۳۴؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ مزی، ج۲۷، ص۲۷۰.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بسر بن محجن دیلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۳۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}


{{پایان مدخل‌ وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۹: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:بسر بن محجن دیلی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۰

مقدمه

وی از تیره بنی الدیل بن بکر، از قبیله کنانه است[۱]. در نام او به «بُسر» و «بشر» اختلاف است[۲]، که البته بشر، تصحیف بسر است. وی ساکن مدینه بود[۳]. بخاری[۴]، ابونعیم[۵] و ابن حجر[۶] او را تابعی مشهور دانسته‌اند. به همین دلیل، ابن حجر او را در بخش چهارم کتابش (توهمات) آورده است؛ چون روایت او را مُرسل می‌داند. وی از پدرش نقل کرده است که نماز را در خانه همراه عیالم خواندم، سپس به مسجد رفتم، در این وقت رسول خدا (ص) آمد و نماز خواند، اما من نماز نخواندم؛ زیرا پیش از آن خوانده بودم. حضرت فرمود: «با مردم نماز بخوان، اگرچه خوانده باشی»[۷][۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. مزی، ج۲۷، ص۲۶۹.
  2. ابن حبان، ج۳، ص۳۹۹؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۷۳.
  3. ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۷۸.
  4. بخاری، ج۲، ص۱۲۴ و ج۸، ص۴.
  5. ابونعیم، ج۱، ص۴۱۶.
  6. الاصابه، ج۱، ص۴۸۰.
  7. بخاری، ج۸، ص۴؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۳۴؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۲۳؛ مزی، ج۲۷، ص۲۷۰.
  8. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «بسر بن محجن دیلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۳۲.