تفسیر بیانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تفسیر | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تفسیر بیانی در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تفسیر]] موضوعیِ [[قرآن]] به قرآن یا رویکرد ادبی در تفسیر یا بررسی وجوه بلاغی قرآن | [[تفسیر]] موضوعیِ [[قرآن]] به قرآن یا رویکرد ادبی در تفسیر یا بررسی وجوه بلاغی قرآن | ||
در متون [[علوم قرآنی]] برای | در متون [[علوم قرآنی]] برای تفسیر بیانی سه تعریف وجود دارد: | ||
#استقرای لفظ خاص از قرآن و بررسی معنای آن لفظ در همه مواضعی که استفاده شده است، و سپس دستیابی به یک معنای کلی برای آن لفظ، با [[عنایت]] به موارد استعمالش در تمام قرآن. این روش بنا به ادعای دکتر [[عایشه عبدالرحمان بنت‌الشاطی]] از ابتکارات استاد وی، [[امین خولی]] [[مصری]] است. از این تعریف برمی‌آید که اولاً تفسیر بیانی، [[تفسیر قرآن به قرآن]] است؛ ثانیاً این روش نوعی [[تفسیر موضوعی]] است. | # استقرای لفظ خاص از قرآن و بررسی معنای آن لفظ در همه مواضعی که استفاده شده است، و سپس دستیابی به یک معنای کلی برای آن لفظ، با [[عنایت]] به موارد استعمالش در تمام قرآن. این روش بنا به ادعای دکتر [[عایشه عبدالرحمان بنت‌الشاطی]] از ابتکارات استاد وی، [[امین خولی]] [[مصری]] است. از این تعریف برمی‌آید که اولاً تفسیر بیانی، [[تفسیر قرآن به قرآن]] است؛ ثانیاً این روش نوعی [[تفسیر موضوعی]] است. | ||
# [[تفسیری]] که مباحث آن درباره [[بلاغت قرآن]] در قالب شکل‌های بیانی آن صورت می‌پذیرد؛ مانند: [[تشبیه]]، استعاره، کنایه، [[تمثیل]]، فصل و وصل، [[حقیقت]] و مجاز، [[استخدام]] و.... | # [[تفسیری]] که مباحث آن درباره [[بلاغت قرآن]] در قالب شکل‌های بیانی آن صورت می‌پذیرد؛ مانند: [[تشبیه]]، استعاره، کنایه، [[تمثیل]]، فصل و وصل، [[حقیقت]] و مجاز، [[استخدام]] و.... | ||
#تفسیری که غرض آن رسیدن به مراد گوینده با [[استعانت]] از [[علوم]] ادبی و ادات بیانی است<ref>جمعی از محققان، مجله رسالة القرآن(فصلنامه)، جلد۱، صفحه (۳۰-۳۲)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۴۶-۴۷)</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۷۲.</ref> | # تفسیری که غرض آن رسیدن به مراد گوینده با [[استعانت]] از [[علوم]] ادبی و ادات بیانی است<ref>جمعی از محققان، مجله رسالة القرآن(فصلنامه)، جلد۱، صفحه (۳۰-۳۲)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۴۶-۴۷)</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۷۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تفسیر است. تفسیر بیانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تفسیر بیانی در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تفسیر موضوعیِ قرآن به قرآن یا رویکرد ادبی در تفسیر یا بررسی وجوه بلاغی قرآن
در متون علوم قرآنی برای تفسیر بیانی سه تعریف وجود دارد:
- استقرای لفظ خاص از قرآن و بررسی معنای آن لفظ در همه مواضعی که استفاده شده است، و سپس دستیابی به یک معنای کلی برای آن لفظ، با عنایت به موارد استعمالش در تمام قرآن. این روش بنا به ادعای دکتر عایشه عبدالرحمان بنت‌الشاطی از ابتکارات استاد وی، امین خولی مصری است. از این تعریف برمی‌آید که اولاً تفسیر بیانی، تفسیر قرآن به قرآن است؛ ثانیاً این روش نوعی تفسیر موضوعی است.
- تفسیری که مباحث آن درباره بلاغت قرآن در قالب شکل‌های بیانی آن صورت می‌پذیرد؛ مانند: تشبیه، استعاره، کنایه، تمثیل، فصل و وصل، حقیقت و مجاز، استخدام و....
- تفسیری که غرض آن رسیدن به مراد گوینده با استعانت از علوم ادبی و ادات بیانی است[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ جمعی از محققان، مجله رسالة القرآن(فصلنامه)، جلد۱، صفحه (۳۰-۳۲)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۴۶-۴۷)
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۷۲.