خطبه ۳۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
= | | موضوع مرتبط = نهج البلاغه | ||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== | == مقدمه == | ||
[[امام]] {{ع}} در [[خطبه]] ۳۲<ref>این خطبه در نسخههای ابن ابیالحدید / ۳، بنیاد / ۳۲، صبحی صالح / ۳۲، عبده / ۳۱ و فیض الاسلام / ۳۲ ضبط شده است.</ref> [[نهج البلاغه]] کوشیده است به بیان روزگار و حالات [[مردمان]] بپردازد و آنها را از نشانههای روزگار بد و واژگونه [[آگاه]] سازد؛ زمانهای که در آن [[ارزشها]] دگرگون شده و [[جایگاه]] [[نیکوکار]] و [[بدکار]] تغییر کرده است و [[ستمگران]] بدون مزاحمت به سرکشی و [[طغیان]] میپردازند. در چنین شرایطی [[مردمان]] به گروههایی تقسیم میشوند: | |||
# انسانهای [[ستمپیشه]] که اسباب شرّ و [[بدی]] در دست دارند؛ | |||
# [[مردمان]] [[ستمپیشه]] که امکان [[شرارت]] برایشان میسر نیست، اما مترصد فرصتاند؛ | |||
# حیلهگران عوامفریب که از راه ریاکاری به مکنت میرسند؛ | |||
# مردمانی بیچاره که به زمانه و شرایط تحمیلی تن دادهاند؛ | |||
# حقپرستان [[آگاه]] که در تعداد اندکاند، اما با [[اندیشه]] والا، مترصد فرصتی برای اقدامی انقلابی. | |||
* شریفرضی در ذیل [[خطبه]] و استناد آن مینویسد: میگویم، کسی که از [[دانش]] بیبهره، این [[خطبه]] را از [[معاویه]] دانسته است. حالی که بیگمان از سخنان [[امیرمؤمنان]] است. زر را با [[خاک]] چه مناسبت و [[آب]] شیرین را با شور چه مشابهت. [[جاحظ]] که چابکسوار میدان [[بلاغت]] و سخنشناس بازار [[فصاحت]] است، در کتاب خویش، البیان و التبیین مینویسد: "نام آن کس که [[خطبه]] را به [[معاویه]] نسبت داده نام برده و خود افزوده که این سخنان به گفتار [[علی]] {{ع}} ماند و روشِ او را بیان دانستن اصناف [[مردمان]] رساند. [[معاویه]] را که دیده است که در گفتار خود چون زاهدان و عابدان سخن براند." | |||
== | == مطالب مهم [[خطبه]] == | ||
# معرفی روزگار در [[امور اجتماعی]]؛ | |||
# [[شناخت]] [[مردمان]] و حرکت آنها در اجتماع؛ | |||
# پندپذیری از جریانهای جاری در عالم. | |||
== فرازی از [[خطبه]] == | |||
باید که این [[دنیا]] در دیدگاهتان کوچکتر و پستتر از پرِ کاه و پّرزِ موی بزر به هنگام چیدن باشد. از پیشینیان خود [[پند]] گیرید قبل از آنکه پسینیان از شما [[پند]] آموزند. این [[دنیا]] [[پست]] و بدنام را وانهید، ه آن را کسانی که از شما دلبستهتر بودند وانهادند<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 339.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۷: | خط ۳۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:خطبههای | [[رده:خطبههای نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۵
مقدمه
امام (ع) در خطبه ۳۲[۱] نهج البلاغه کوشیده است به بیان روزگار و حالات مردمان بپردازد و آنها را از نشانههای روزگار بد و واژگونه آگاه سازد؛ زمانهای که در آن ارزشها دگرگون شده و جایگاه نیکوکار و بدکار تغییر کرده است و ستمگران بدون مزاحمت به سرکشی و طغیان میپردازند. در چنین شرایطی مردمان به گروههایی تقسیم میشوند:
- انسانهای ستمپیشه که اسباب شرّ و بدی در دست دارند؛
- مردمان ستمپیشه که امکان شرارت برایشان میسر نیست، اما مترصد فرصتاند؛
- حیلهگران عوامفریب که از راه ریاکاری به مکنت میرسند؛
- مردمانی بیچاره که به زمانه و شرایط تحمیلی تن دادهاند؛
- حقپرستان آگاه که در تعداد اندکاند، اما با اندیشه والا، مترصد فرصتی برای اقدامی انقلابی.
- شریفرضی در ذیل خطبه و استناد آن مینویسد: میگویم، کسی که از دانش بیبهره، این خطبه را از معاویه دانسته است. حالی که بیگمان از سخنان امیرمؤمنان است. زر را با خاک چه مناسبت و آب شیرین را با شور چه مشابهت. جاحظ که چابکسوار میدان بلاغت و سخنشناس بازار فصاحت است، در کتاب خویش، البیان و التبیین مینویسد: "نام آن کس که خطبه را به معاویه نسبت داده نام برده و خود افزوده که این سخنان به گفتار علی (ع) ماند و روشِ او را بیان دانستن اصناف مردمان رساند. معاویه را که دیده است که در گفتار خود چون زاهدان و عابدان سخن براند."
مطالب مهم خطبه
- معرفی روزگار در امور اجتماعی؛
- شناخت مردمان و حرکت آنها در اجتماع؛
- پندپذیری از جریانهای جاری در عالم.
فرازی از خطبه
باید که این دنیا در دیدگاهتان کوچکتر و پستتر از پرِ کاه و پّرزِ موی بزر به هنگام چیدن باشد. از پیشینیان خود پند گیرید قبل از آنکه پسینیان از شما پند آموزند. این دنیا پست و بدنام را وانهید، ه آن را کسانی که از شما دلبستهتر بودند وانهادند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ این خطبه در نسخههای ابن ابیالحدید / ۳، بنیاد / ۳۲، صبحی صالح / ۳۲، عبده / ۳۱ و فیض الاسلام / ۳۲ ضبط شده است.
- ↑ دینپرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 339.