سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = سرمدی بودن خدا | |||
| عنوان مدخل = [[سرمدی بودن خدا]] | |||
| مداخل مرتبط = [[سرمدی بودن خدا در قرآن]] - [[سرمدی بودن خدا در حدیث]] - [[سرمدی بودن خدا در نهج البلاغه]] - [[سرمدی بودن خدا در معارف دعا و زیارات]] - [[سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = سرمدی بودن خدا (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».</ref>. سرمدی بودن [[خداوند]] به معنای دائمی بودن [[ذات خدا]] در گذشته و [[آینده]]. این تعریف به [[متکلمین]] منسوب است؛ اما چون این [[تفسیر]] با موجودات زمانی متناسب است و [[خداوند]] از زمان منزه و بلکه [[خالق]] آن است، چنین تفسیری در [[شأن]] او سزا نیست. از این‌رو [[حکما]] می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.</ref>؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی {{عربی| نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه }}<ref>علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.</ref> معنا می‌دهد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۷.</ref>. | * سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».</ref>. سرمدی بودن [[خداوند]] به معنای دائمی بودن [[ذات خدا]] در گذشته و [[آینده]]. این تعریف به [[متکلمین]] منسوب است؛ اما چون این [[تفسیر]] با موجودات زمانی متناسب است و [[خداوند]] از زمان منزه و بلکه [[خالق]] آن است، چنین تفسیری در [[شأن]] او سزا نیست. از این‌رو [[حکما]] می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.</ref>؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی {{عربی| نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه }}<ref>علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.</ref> معنا می‌دهد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:سرمدی بودن خدا]] | [[رده:سرمدی بودن خدا]] | ||
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سرمدی بودن خدا است. سرمدی بودن خدا از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: سرمدی بودن خدا در قرآن - سرمدی بودن خدا در حدیث - سرمدی بودن خدا در نهج البلاغه - سرمدی بودن خدا در معارف دعا و زیارات - سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند[۱]. سرمدی بودن خداوند به معنای دائمی بودن ذات خدا در گذشته و آینده. این تعریف به متکلمین منسوب است؛ اما چون این تفسیر با موجودات زمانی متناسب است و خداوند از زمان منزه و بلکه خالق آن است، چنین تفسیری در شأن او سزا نیست. از این‌رو حکما می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود[۲]؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه [۳] معنا می‌دهد[۴].
منابع
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».
- ↑ سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.
- ↑ علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۱۷.