هشیم بن بشیر سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = مفسران
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشیم بن بشیر سلمی در تاریخ اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل  = هشیم بن بشیر سلمی
| مداخل مرتبط = [[هشیم بن بشیر سلمی در علوم قرآنی]]
| پرسش مرتبط  =
}}
== مقدمه ==
[[ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم]] در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ه‍ در بخارا متولد شد.<ref>تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲. </ref> برخی او را [[اهل واسط]] دانسته‌اند.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> وی از [[موالی]] [[بنی سلیم]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴. </ref> بود و در [[بغداد]] سکونت داشت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.</ref> از [[زهری]]، [[عمرو بن دینار]] و دیگران [[حدیث]] شنید.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> محدثانی چون شعبه، [[ابن مبارک]]<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و ثوری<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> از او [[روایت]] نقل کرده‌اند.


==مقدمه==
گویند که پدرش آشپز [[حجاج بن یوسف]] بود<ref>المنتظم ۸/۸۸۹.</ref> و هشیم علی‌رغم میل [[پدر]]، به [[تحصیل علم]] و [[کتابت حدیث]] روی آورد و با ابوشیبه [[قاضی]] در [[فقه]] [[مناظره]] کرد.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> وی [[مفسر]]،<ref> طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.</ref> [[فقیه]]، [[قاری]] و [[محدث]] بود<ref>معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.</ref> و در روایت تدلیس می‌‌کرد.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> هشیم در [[قیام]] [[ابراهیم بن عبدالله]]، [[برادر]] [[نفس زکیه]]، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.<ref>الاعلام ۸/۸۹.</ref> سرانجام در [[شعبان]]<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.</ref> سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ <ref>هدیة العارفین ۲/۵۱۰.</ref> در بغداد [[وفات]] یافت<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و در گورستان [[خیزران]] به [[خاک]] سپرده شد.<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.</ref> کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات<ref>هدیة العارفین ۲/۵۱۰.</ref> از آثار اوست <ref> الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.</ref>
[[ابو معاویه هشیم بن بشیر سلمی]] دارای تألیفاتی از جمله «کتاب التفسیر» که [[ثعلبی]] آن را ذکر کرده است<ref>ر.ک: ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۴؛ حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۶۱.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[تفسیر هشیم بن بشیر سلمی]]


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۳

مقدمه

ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ه‍ در بخارا متولد شد.[۱] برخی او را اهل واسط دانسته‌اند.[۲] وی از موالی بنی سلیم[۳] بود و در بغداد سکونت داشت.[۴] از زهری، عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.[۵] محدثانی چون شعبه، ابن مبارک[۶] و ثوری[۷] از او روایت نقل کرده‌اند.

گویند که پدرش آشپز حجاج بن یوسف بود[۸] و هشیم علی‌رغم میل پدر، به تحصیل علم و کتابت حدیث روی آورد و با ابوشیبه قاضی در فقه مناظره کرد.[۹] وی مفسر،[۱۰] فقیه، قاری و محدث بود[۱۱] و در روایت تدلیس می‌‌کرد.[۱۲] هشیم در قیام ابراهیم بن عبدالله، برادر نفس زکیه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.[۱۳] سرانجام در شعبان[۱۴] سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ [۱۵] در بغداد وفات یافت[۱۶] و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.[۱۷] کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات[۱۸] از آثار اوست [۱۹].[۲۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲.
  2. الثقات ۷/۵۸۷.
  3. الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
  4. تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.
  5. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  6. الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
  7. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  8. المنتظم ۸/۸۸۹.
  9. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  10. طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.
  11. معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.
  12. الثقات ۷/۵۸۷.
  13. الاعلام ۸/۸۹.
  14. الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
  15. هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
  16. الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
  17. الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
  18. هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
  19. الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
  20. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.