<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[سعید بن مسعده مجاشعی در تاریخ اسلامی]]</div>
==مقدمه==
[[ابوالحسن سعید بن مسعده مجاشعی بلخی اخفش اوسط بصری]] [[اهل]] بلخ و از [[موالی]] [[بنی مجاشع بن دارم]] بود و در [[بصره]] [[زندگی]] می‌‌کرد. نحو را از [[سیبویه]] آموخت و از [[هشام بن عروة]]، کلبی و نخعی [[روایت]] نقل کرده و راویانی چون [[ابوحاتم سجستانی]] و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. رجال‌نویسان [[اهل سنت]] وی را عالم به نحو، [[ادبیات]] و [[کلام]]، و او را استاد پسر کسائی و فردی معتزلی مسلک دانسته‌اند.<ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> سعید مدتی هم در [[بغداد]] به [[نقل روایت]] و تألیف کتاب پرداخت و در سال ۲۱۰ هـ از [[دنیا]] رفت. البته [[وفات]] او را در سال‌های ۲۱۵ و ۲۲۱ <ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> و ۲۲۵ هـ هم ذکر کرده‌اند.<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۲۲.</ref>
آثار او عبارت‌اند از: «الاوسط فی النحو»، «تفسیر معانی قرآن»<ref>ر.ک: ابن ندیم، الفهرست، ص۵۸؛ زرکلی، الأعلام، ج۳، ص۱۰۱ و ۱۰۲؛ داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۸۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۶.</ref>، «المقاییس فی النحو»، «الاشتقاق»، «الاربعه العروض»، «المسائل الکبیر»، «المسائل الصغیر»، «الملوک»، «القوافی»، «معانی الشعر»، «وقف التمام»، «الاصوات»، «صفات الغنم و الوانها و علاجها و اسنانها»، (اسبابها) اللامات<ref>الفهرست (الندیم) ۳۸ و ۵۸.</ref> «غریب القرآن»<ref> کشف الظنون ۲/۱۲۰۷.</ref> و «اعراب القرآن»<ref>اسماء الکتب ۵۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۶۲.</ref>
== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
