محمد بن احمد تمیمی: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن احمد تمیمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
خط ۷: | خط ۵: | ||
رجالنویسان [[اهل سنّت]]، وی را [[موثق]] دانستهاند. ابوبکر سرانجام در [[سال ۳۰۵ هجری]] در پنجاه سالگی از دنیا رفت. آثار وی عبارتاند از: احکام القرآن، الرضاع و مسائل الخلاف <ref> الدیباج المذهب ۳۴۱.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۶۵.</ref> | رجالنویسان [[اهل سنّت]]، وی را [[موثق]] دانستهاند. ابوبکر سرانجام در [[سال ۳۰۵ هجری]] در پنجاه سالگی از دنیا رفت. آثار وی عبارتاند از: احکام القرآن، الرضاع و مسائل الخلاف <ref> الدیباج المذهب ۳۴۱.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۶۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۰: | خط ۱۶: | ||
[[رده: محمد بن احمد تمیمی]] | [[رده: محمد بن احمد تمیمی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۴
مقدمه
ابوبکر محمدبن احمد بن عبداللّه بن بکیر تمیمی بغدادی وی در سال ۲۵۵ هجری به دنیا آمد. اهل بغداد بود[۱] و از فقیهان مالکی به شمار میرفت. [۲] ابوبکر فقه را نزد قاضی اسماعیل فرا گرفت و از او روایت کرد و راویانی چون ابن جهم، قشیری و ابوالفرج از او روایت کردند. تمیمی اهل جدل بود و مدتی نیز به قضاوت پرداخت.
رجالنویسان اهل سنّت، وی را موثق دانستهاند. ابوبکر سرانجام در سال ۳۰۵ هجری در پنجاه سالگی از دنیا رفت. آثار وی عبارتاند از: احکام القرآن، الرضاع و مسائل الخلاف [۳].[۴]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ معجم المفسرین ۲ / ۴۷۲.
- ↑ الوافی بالوفیات ۲ / ۵۹.
- ↑ الدیباج المذهب ۳۴۱.
- ↑ فرهنگنامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۶۵.