ترک در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
جز (جایگزینی متن - 'ترک' به 'ترک') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ترک | |||
| عنوان مدخل = ترک | |||
| مداخل مرتبط = [[ترک در حدیث]] - [[ترک در اخلاق اسلامی]] - [[ترک در معارف دعا و زیارات]] - [[ترک در معارف و سیره سجادی]] - [[ترک در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = ترک (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
گفته‌اند تُرک‌ها از [[اولاد]] [[یافث بن نوح]] هستند و [[سرزمین]] آنان از [[ماوراء النهر]]، یعنی سواحل [[جیحون]]، تا حدود چین امتداد داشته است. بنابر آنچه گفته شده [[ترک‌ها]] از سایر [[مردم]] به [[کثرت]] جمعیت و [[شجاعت]] ممتاز بوده‌اند و [[روحیه]] [[سلطه‌گری]] بر آنها [[غلبه]] داشته است. آنان، همچون بسیاری از [[اقوام]] دیگر، تا [[ظهور اسلام]] [[کافر]] بودند و پس از گسترش قلمرو [[اسلام]] برخی از آنها به تدریج [[مسلمان]] شدند. [[امام سجاد]]{{ع}} در [[دعا]] علیه [[دشمنان خدا]] آنان را نیز نام برده است. در این [[نیایش‌ها]]، مراد از دشمنان خدا، [[دشمنان]]، [[دوستان]] و خاصّان و مقرّبان [[خداوند]] است که [[دوستی]] آنان به منزله [[دوستی خدا]] و [[دشمنی]] با آنان به منزله دشمنی با خداست؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ وَ التُّرْكِ...}}<ref>دعای ۲۷.</ref>؛ «ای خداوند چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد از [[هند]] و [[روم]] و ترکستان در برگیرد». | گفته‌اند تُرک‌ها از [[اولاد]] [[یافث بن نوح]] هستند و [[سرزمین]] آنان از [[ماوراء النهر]]، یعنی سواحل [[جیحون]]، تا حدود چین امتداد داشته است. بنابر آنچه گفته شده [[ترک‌ها]] از سایر [[مردم]] به [[کثرت]] جمعیت و [[شجاعت]] ممتاز بوده‌اند و [[روحیه]] [[سلطه‌گری]] بر آنها [[غلبه]] داشته است. آنان، همچون بسیاری از [[اقوام]] دیگر، تا [[ظهور اسلام]] [[کافر]] بودند و پس از گسترش قلمرو [[اسلام]] برخی از آنها به تدریج [[مسلمان]] شدند. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[دعا]] علیه [[دشمنان خدا]] آنان را نیز نام برده است. در این [[نیایش‌ها]]، مراد از دشمنان خدا، [[دشمنان]]، [[دوستان]] و خاصّان و مقرّبان [[خداوند]] است که [[دوستی]] آنان به منزله [[دوستی خدا]] و [[دشمنی]] با آنان به منزله دشمنی با خداست؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ وَ التُّرْكِ...}}<ref>دعای ۲۷.</ref>؛ «ای خداوند چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد از [[هند]] و [[روم]] و ترکستان در برگیرد». | ||
مقصود از اعدا و دشمنان کسانی‌اند که از [[اطاعت خدا]] از روی [[عناد]] و [[لجاجت]] و پس از [[اتمام حجت]] بر آنها، سر باز می‌زنند و نه همه آن اقوام<ref>ریاض السالکین فی شرح صحیفة الساجدین{{ع}}، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، ۱۳۷۵، تهران، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ترک»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۴۵.</ref> | مقصود از اعدا و دشمنان کسانی‌اند که از [[اطاعت خدا]] از روی [[عناد]] و [[لجاجت]] و پس از [[اتمام حجت]] بر آنها، سر باز می‌زنند و نه همه آن اقوام<ref>ریاض السالکین فی شرح صحیفة الساجدین {{ع}}، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، ۱۳۷۵، تهران، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ترک»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۴۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۰: | ||
[[رده:ترک در معارف و سیره سجادی]] | [[رده:ترک در معارف و سیره سجادی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ترک است. ترک از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ترک در حدیث - ترک در اخلاق اسلامی - ترک در معارف دعا و زیارات - ترک در معارف و سیره سجادی - ترک در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
گفته‌اند تُرک‌ها از اولاد یافث بن نوح هستند و سرزمین آنان از ماوراء النهر، یعنی سواحل جیحون، تا حدود چین امتداد داشته است. بنابر آنچه گفته شده ترک‌ها از سایر مردم به کثرت جمعیت و شجاعت ممتاز بوده‌اند و روحیه سلطه‌گری بر آنها غلبه داشته است. آنان، همچون بسیاری از اقوام دیگر، تا ظهور اسلام کافر بودند و پس از گسترش قلمرو اسلام برخی از آنها به تدریج مسلمان شدند. امام سجاد (ع) در دعا علیه دشمنان خدا آنان را نیز نام برده است. در این نیایش‌ها، مراد از دشمنان خدا، دشمنان، دوستان و خاصّان و مقرّبان خداوند است که دوستی آنان به منزله دوستی خدا و دشمنی با آنان به منزله دشمنی با خداست؛ «اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ وَ التُّرْكِ...»[۱]؛ «ای خداوند چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد از هند و روم و ترکستان در برگیرد».
مقصود از اعدا و دشمنان کسانی‌اند که از اطاعت خدا از روی عناد و لجاجت و پس از اتمام حجت بر آنها، سر باز می‌زنند و نه همه آن اقوام[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ دعای ۲۷.
- ↑ ریاض السالکین فی شرح صحیفة الساجدین (ع)، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، ۱۳۷۵، تهران، چاپ دوم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «ترک»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۴۵.