ابن فتحون: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
[[ابوبکر محمد بن خلف بن سلیمان أوریولی اندلسی مِرسی]]، معروف به [[ابن فتحون]] [[فقیه]]، [[حافظ]]، [[محدث]]، نقاد، آشنا به [[تاریخ]] و [[رجال حدیث]] و از اهالی اُوریوله، از آبادی‌های مرسیه [[اندلس]] بود. در [[حفظ]]، [[ذکاوت]] و [[تیزهوشی]] گوی [[سبقت]] را از همگان ربوده و در راه شنیدن و حفظ [[حدیث]]، [[سختی‌ها]] و مشقات بسیاری متحمل شد. <ref>بغیة الملتمس، ص۷۳.</ref> از پدرش [[خلف بن سلیمان بن فتحون]] که فقیه، ادیب و شاعر بوده و کتابی در [[علم]] شروط نوشته است، [[روایت]] کرده<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> و همچنین از جدش سلیمان و از [[ابوالحسن بن اخی الروش]]، [[ابوبکر بن حیدره]]، [[ابوالولید بن دبّاغ]]، [[ابومحمد رشاطی]]، <ref>المعجم (ابن ابار)، ص۱۱۰.</ref> [[ابوالحسن طاهر بن مفوز]]، [[ابوعلی حسین بن محمد صدفی]]<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> و [[ابوعلی بن سُکَّره]] نیز روایت می‌‌کند. <ref>تاریخ الاسلام، ج ۳۵، ص۴۵۵.</ref> به گفته [[ابن ابار]]، أُوریولی و استادش [[ابوبکر بن حیدره]] از [[مفاخر]] [[شرق]] اندلس به شمار می‌‌رفتند. <ref>المعجم، ص۱۱۰.</ref> با وجود این درباره او گفته شده است وی بسیار گوشه گیر بود و حتی هنگامی که یکی از مشایخش برای [[پذیرفتن]] [[منصب قضاوت]] [[شهر]] دانیه، از شهرهای اندلس به وی [[اصرار]] کرد، [[شب]] هنگام از میان [[مردم]] خارج شد و تا مدت‌ها مخفی [[زندگی]] کرد. <ref>بغیة الملتمس، ص۷۳.</ref> وی درنهایت در سال ۵۱۹ یا ۵۲۰ه درگذشت. <ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> | [[ابوبکر محمد بن خلف بن سلیمان أوریولی اندلسی مِرسی]]، معروف به [[ابن فتحون]] [[فقیه]]، [[حافظ]]، [[محدث]]، نقاد، آشنا به [[تاریخ]] و [[رجال حدیث]] و از اهالی اُوریوله، از آبادی‌های مرسیه [[اندلس]] بود. در [[حفظ]]، [[ذکاوت]] و [[تیزهوشی]] گوی [[سبقت]] را از همگان ربوده و در راه شنیدن و حفظ [[حدیث]]، [[سختی‌ها]] و مشقات بسیاری متحمل شد. <ref>بغیة الملتمس، ص۷۳.</ref> از پدرش [[خلف بن سلیمان بن فتحون]] که فقیه، ادیب و شاعر بوده و کتابی در [[علم]] شروط نوشته است، [[روایت]] کرده<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> و همچنین از جدش سلیمان و از [[ابوالحسن بن اخی الروش]]، [[ابوبکر بن حیدره]]، [[ابوالولید بن دبّاغ]]، [[ابومحمد رشاطی]]، <ref>المعجم (ابن ابار)، ص۱۱۰.</ref> [[ابوالحسن طاهر بن مفوز]]، [[ابوعلی حسین بن محمد صدفی]]<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> و [[ابوعلی بن سُکَّره]] نیز روایت می‌‌کند. <ref>تاریخ الاسلام، ج ۳۵، ص۴۵۵.</ref> به گفته [[ابن ابار]]، أُوریولی و استادش [[ابوبکر بن حیدره]] از [[مفاخر]] [[شرق]] اندلس به شمار می‌‌رفتند. <ref>المعجم، ص۱۱۰.</ref> با وجود این درباره او گفته شده است وی بسیار گوشه گیر بود و حتی هنگامی که یکی از مشایخش برای [[پذیرفتن]] [[منصب قضاوت]] [[شهر]] دانیه، از شهرهای اندلس به وی [[اصرار]] کرد، [[شب]] هنگام از میان [[مردم]] خارج شد و تا مدت‌ها مخفی [[زندگی]] کرد. <ref>بغیة الملتمس، ص۷۳.</ref> وی درنهایت در سال ۵۱۹ یا ۵۲۰ه درگذشت. <ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> | ||
آثار او عبارت‌اند از: ذیلی بر کتاب الإستیعاب فی معرفة الأصحاب ابن عبدالبرّ به نام التذییل در دو مجلد بزرگ که گاهی از این کتاب به عنوان الاستلحاق علی الاستیعاب یاد می‌‌شود، التنبیه علی اوهام ابی‌عمر که [[اشتباهات]] [[ابن عبدالبر]] را در کتاب مذکور برمی‌شمرد و اصلاح اوهام کتاب المعجم اثر [[ابن قانع]]<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref> | آثار او عبارت‌اند از: ذیلی بر کتاب الإستیعاب فی معرفة الأصحاب ابن عبدالبرّ به نام التذییل در دو مجلد بزرگ که گاهی از این کتاب به عنوان الاستلحاق علی الاستیعاب یاد می‌‌شود، التنبیه علی اوهام ابی‌عمر که [[اشتباهات]] [[ابن عبدالبر]] را در کتاب مذکور برمی‌شمرد و اصلاح اوهام کتاب المعجم اثر [[ابن قانع]]<ref>الصلة، ج ۲، ص۵۷۷.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۴، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
*[[الاستیعاب (کتاب)]] | * [[الاستیعاب فی معرفة الاصحاب (کتاب)]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوبکر محمد بن خلف بن سلیمان أوریولی اندلسی مِرسی، معروف به ابن فتحون فقیه، حافظ، محدث، نقاد، آشنا به تاریخ و رجال حدیث و از اهالی اُوریوله، از آبادی‌های مرسیه اندلس بود. در حفظ، ذکاوت و تیزهوشی گوی سبقت را از همگان ربوده و در راه شنیدن و حفظ حدیث، سختی‌ها و مشقات بسیاری متحمل شد. [۱] از پدرش خلف بن سلیمان بن فتحون که فقیه، ادیب و شاعر بوده و کتابی در علم شروط نوشته است، روایت کرده[۲] و همچنین از جدش سلیمان و از ابوالحسن بن اخی الروش، ابوبکر بن حیدره، ابوالولید بن دبّاغ، ابومحمد رشاطی، [۳] ابوالحسن طاهر بن مفوز، ابوعلی حسین بن محمد صدفی[۴] و ابوعلی بن سُکَّره نیز روایت می‌‌کند. [۵] به گفته ابن ابار، أُوریولی و استادش ابوبکر بن حیدره از مفاخر شرق اندلس به شمار می‌‌رفتند. [۶] با وجود این درباره او گفته شده است وی بسیار گوشه گیر بود و حتی هنگامی که یکی از مشایخش برای پذیرفتن منصب قضاوت شهر دانیه، از شهرهای اندلس به وی اصرار کرد، شب هنگام از میان مردم خارج شد و تا مدت‌ها مخفی زندگی کرد. [۷] وی درنهایت در سال ۵۱۹ یا ۵۲۰ه درگذشت. [۸]
آثار او عبارت‌اند از: ذیلی بر کتاب الإستیعاب فی معرفة الأصحاب ابن عبدالبرّ به نام التذییل در دو مجلد بزرگ که گاهی از این کتاب به عنوان الاستلحاق علی الاستیعاب یاد می‌‌شود، التنبیه علی اوهام ابی‌عمر که اشتباهات ابن عبدالبر را در کتاب مذکور برمی‌شمرد و اصلاح اوهام کتاب المعجم اثر ابن قانع[۹][۱۰]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
