عدو در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = عدو
| موضوع مرتبط = عدو
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[دشمنی]] کردن، تعدّی کردن، [[ستمکاری]] و [[زیاده‌خواهی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۶.</ref>. اصل آن "عدو" به معنای [[تجاوز]] در چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۴۹.</ref>، [[تجاوز به حقوق دیگران]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۶۳.</ref>.  
[[دشمنی]] کردن، تعدّی کردن، [[ستمکاری]] و [[زیاده‌خواهی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۶.</ref>. اصل آن "عدو" به معنای [[تجاوز]] در چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۴۹.</ref>، [[تجاوز به حقوق دیگران]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۶۳.</ref>.  


خط ۱۴: خط ۱۳:
تجاوز و دشمنی مصداق [[ظلم]] است: {{متن قرآن|وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.</ref>.
تجاوز و دشمنی مصداق [[ظلم]] است: {{متن قرآن|وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.</ref>.


از نظر [[قرآن کریم]] [[اعتداء]] و [[تجاوز به حقوق]] هیچ فردی مجاز نیست؛ مگر کسی که مورد تعدّی و تجاوز قرار گرفته باشد که [[دستور]] مقابله‌ به‌ مثل به او داده شده است: {{متن قرآن|فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ}}<ref>« هر کس بر شما ستم روا داشت همان‌گونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید» سوره بقره، آیه ۱۹۴.</ref>؛ زیرا قبول ظلم و تعدّی به منزله تثبیت ظلم و کمک به اوست<ref>همان، ص۶۵.</ref>.  
از نظر [[قرآن کریم]] [[اعتداء]] و [[تجاوز به حقوق]] هیچ فردی مجاز نیست؛ مگر کسی که مورد تعدّی و تجاوز قرار گرفته باشد که [[دستور]] مقابله‌ به‌ مثل به او داده شده است: {{متن قرآن|فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ}}<ref>«هر کس بر شما ستم روا داشت همان‌گونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید» سوره بقره، آیه ۱۹۴.</ref>؛ زیرا قبول ظلم و تعدّی به منزله تثبیت ظلم و کمک به اوست<ref>همان، ص۶۵.</ref>.  


[[حاکمیت]] دشمنی و تجاوز در سطح داخلی یا [[روابط بین الملل]]، حاصلی جز [[هرج‌ومرج]] و برهم‌خوردن [[وفاق]] و [[فروپاشی]] [[همبستگی]] درونی و بیرونی ندارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۱۱-۴۱۲.</ref>
[[حاکمیت]] دشمنی و تجاوز در سطح داخلی یا [[روابط بین الملل]]، حاصلی جز [[هرج‌ومرج]] و برهم‌خوردن [[وفاق]] و [[فروپاشی]] [[همبستگی]] درونی و بیرونی ندارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۱۱-۴۱۲.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹

مقدمه

دشمنی کردن، تعدّی کردن، ستمکاری و زیاده‌خواهی[۱]. اصل آن "عدو" به معنای تجاوز در چیزی[۲]، تجاوز به حقوق دیگران[۳].

عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً[۴].

تجاوز و دشمنی مصداق ظلم است: وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ[۵].

از نظر قرآن کریم اعتداء و تجاوز به حقوق هیچ فردی مجاز نیست؛ مگر کسی که مورد تعدّی و تجاوز قرار گرفته باشد که دستور مقابله‌ به‌ مثل به او داده شده است: فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ[۶]؛ زیرا قبول ظلم و تعدّی به منزله تثبیت ظلم و کمک به اوست[۷].

حاکمیت دشمنی و تجاوز در سطح داخلی یا روابط بین الملل، حاصلی جز هرج‌ومرج و برهم‌خوردن وفاق و فروپاشی همبستگی درونی و بیرونی ندارد.[۸]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۶.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۴۹.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۶۳.
  4. «امید است خداوند میان شما و کسانی از آنان که با هم دشمنی دارید دوستی اندازد و خداوند تواناست و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره ممتحنه، آیه ۷.
  5. «آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.
  6. «هر کس بر شما ستم روا داشت همان‌گونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید» سوره بقره، آیه ۱۹۴.
  7. همان، ص۶۵.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۱۱-۴۱۲.