سموئیل در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
(←پانویس) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سموئیل | | موضوع مرتبط = سموئیل | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = سموئیل | ||
| مداخل مرتبط = [[سموئیل در قرآن]] - [[سموئیل در علوم قرآنی]] | | مداخل مرتبط = [[سموئیل در قرآن]] - [[سموئیل در علوم قرآنی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[اشموئیل]] ([[شموئیل]]، [[سموئیل]]) یکی از [[پیامبران]] بود که برای [[راهنمایی]] و [[نجات]] [[بنی‌اسرائیل]] پس از مغلوب شدن آنها به دست [[فلسطینیان]]، فرستاده شد. [[بنی‌اسرائیل]] از وی تقاضای معرفی [[پادشاه]] و امیری کردند تا تحت [[فرمان]] او شکوه گذشته خود را دوباره باز یابند. آن [[حضرت]] که از کم‌همتی آنها [[آگاه]] بود، ابتدا از [[اجابت]] تقاضای آنها استنکاف کرد؛ ولی سرانجام پس از [[اصرار]] فراوان آنها، به [[درگاه الهی]] روی آورد و خواسته [[قوم]] را به پیشگاه [[الهی]] عرضه کرد. [[خداوند]] نیز به او [[وحی]] کرد [[طالوت]] را به [[پادشاهی]] آنها برگزیدم. | [[اشموئیل]] ([[شموئیل]]، [[سموئیل]]) یکی از [[پیامبران]] بود که برای [[راهنمایی]] و [[نجات]] [[بنی‌اسرائیل]] پس از مغلوب شدن آنها به دست [[فلسطینیان]]، فرستاده شد. [[بنی‌اسرائیل]] از وی تقاضای معرفی [[پادشاه]] و امیری کردند تا تحت [[فرمان]] او شکوه گذشته خود را دوباره باز یابند. آن [[حضرت]] که از کم‌همتی آنها [[آگاه]] بود، ابتدا از [[اجابت]] تقاضای آنها استنکاف کرد؛ ولی سرانجام پس از [[اصرار]] فراوان آنها، به [[درگاه الهی]] روی آورد و خواسته [[قوم]] را به پیشگاه [[الهی]] عرضه کرد. [[خداوند]] نیز به او [[وحی]] کرد [[طالوت]] را به [[پادشاهی]] آنها برگزیدم. | ||
گفتنی است که نام اشموئیل{{ع}} در [[قرآن]] صریحاً ذکر نشده و تنها در [[آیه]] {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا}}<ref>«آیا به (سرگذشت) بزرگان بنی اسرائیل پس از موسی ننگریسته‌ای که به پیامبری که داشتند گفتند: پادشاهی بر ما بگمار تا در راه خداوند کارزار کنیم. گفت: آیا گمان نمی‌کنید که اگر جنگ بر شما مقرّر شود، کارزار نکنید؟ گفتند: چرا در راه خداوند جنگ نکنیم در حالی که ما از سرزمینمان رانده و از فرزندانمان مانده‌ایم؛ اما چون بر آنان جنگ مقرر شد جز تنی چند رو گرداندند و خداوند به (احوال) ستمکاران داناست» سوره بقره، آیه ۲۴۶.</ref> آمده است. | گفتنی است که نام اشموئیل {{ع}} در [[قرآن]] صریحاً ذکر نشده و تنها در [[آیه]] {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا}}<ref>«آیا به (سرگذشت) بزرگان بنی اسرائیل پس از موسی ننگریسته‌ای که به پیامبری که داشتند گفتند: پادشاهی بر ما بگمار تا در راه خداوند کارزار کنیم. گفت: آیا گمان نمی‌کنید که اگر جنگ بر شما مقرّر شود، کارزار نکنید؟ گفتند: چرا در راه خداوند جنگ نکنیم در حالی که ما از سرزمینمان رانده و از فرزندانمان مانده‌ایم؛ اما چون بر آنان جنگ مقرر شد جز تنی چند رو گرداندند و خداوند به (احوال) ستمکاران داناست» سوره بقره، آیه ۲۴۶.</ref> آمده است. | ||
طبق [[منابع تفسیری]] منظور از [[پیامبر]] در این آیه همان حضرت سموئیل{{ع}} است<ref>خزائلی، | طبق [[منابع تفسیری]] منظور از [[پیامبر]] در این آیه همان حضرت سموئیل {{ع}} است<ref>خزائلی، محمد، ۱۲۹۲-۱۳۵۳؛ اعلام القرآن، صفحه ۷۰۵و۱۲۹؛ مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵؛ تفسیر نمونه، جلد۲، صفحه (۱۶۵-۱۶۶).</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۳۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:سموئیل]] | [[رده:حضرت سموئیل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سموئیل است. سموئیل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سموئیل در قرآن - سموئیل در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اشموئیل (شموئیل، سموئیل) یکی از پیامبران بود که برای راهنمایی و نجات بنی‌اسرائیل پس از مغلوب شدن آنها به دست فلسطینیان، فرستاده شد. بنی‌اسرائیل از وی تقاضای معرفی پادشاه و امیری کردند تا تحت فرمان او شکوه گذشته خود را دوباره باز یابند. آن حضرت که از کم‌همتی آنها آگاه بود، ابتدا از اجابت تقاضای آنها استنکاف کرد؛ ولی سرانجام پس از اصرار فراوان آنها، به درگاه الهی روی آورد و خواسته قوم را به پیشگاه الهی عرضه کرد. خداوند نیز به او وحی کرد طالوت را به پادشاهی آنها برگزیدم.
گفتنی است که نام اشموئیل (ع) در قرآن صریحاً ذکر نشده و تنها در آیه ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا﴾[۱] آمده است.
طبق منابع تفسیری منظور از پیامبر در این آیه همان حضرت سموئیل (ع) است[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «آیا به (سرگذشت) بزرگان بنی اسرائیل پس از موسی ننگریسته‌ای که به پیامبری که داشتند گفتند: پادشاهی بر ما بگمار تا در راه خداوند کارزار کنیم. گفت: آیا گمان نمی‌کنید که اگر جنگ بر شما مقرّر شود، کارزار نکنید؟ گفتند: چرا در راه خداوند جنگ نکنیم در حالی که ما از سرزمینمان رانده و از فرزندانمان مانده‌ایم؛ اما چون بر آنان جنگ مقرر شد جز تنی چند رو گرداندند و خداوند به (احوال) ستمکاران داناست» سوره بقره، آیه ۲۴۶.
- ↑ خزائلی، محمد، ۱۲۹۲-۱۳۵۳؛ اعلام القرآن، صفحه ۷۰۵و۱۲۹؛ مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵؛ تفسیر نمونه، جلد۲، صفحه (۱۶۵-۱۶۶).
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۳۹.