ابومنظور: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر')
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابومنظور در تراجم و رجال]] - [[ابومنظور در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابومنظور در تراجم و رجال]] - [[ابومنظور در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابن حجر]]، وی را غیر منسوب خوانده و از او در قسم اول الاصابه<ref>الاصابه، ج۷، ص۳۲۱.</ref> یاد کرده، همانگونه که [[ذهبی]]<ref>ذهبی، ج۴، ص۳۴.</ref> نیز به [[صحابی]] بودن وی تصریح نموده است. بر پایه تنها [[روایت]] بر جا مانده از وی، [[رسول خدا]]{{صل}} با الاغ سیاهی از [[غنایم]] [[خیبر]] [[گفتگو]] کرد و آن را [[یعفور]] نامید. الاغ پس از [[رحلت پیامبر]]، در سوگ آن [[حضرت]] خود را در [[چاه]] آبی که از [[ابوالهیثم بن تیهان]] بود، انداخت و مرد<ref>ابن عساکر، ج۴، ص۲۳۲؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۴۲، ص۱؛ همو، قصص، ص۳۱۰؛ قاضی عیاض، ج۱، ص۳۱۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۱۶۷.</ref>. این روایت در شمار [[معجزات]] رسول خدا{{صل}} نقل شده<ref>صدوق، ج۱، ص۱۶۷؛ مجلسی، بحار، ج۱۷، ص۴۰۴.</ref> و [[کلینی]]<ref>کلینی، ج۱، ص۲۳۷.</ref> آن را بدون [[سند]]، از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} روایت کرده است. کسانی این روایت را از نظر متن و سند، منکر و [[باطل]] دانسته‌اند<ref>ابن حبان، ج۲، ص۳۰۸؛ ابن اثیر، ج۷، ص۲۹۸؛ ذهبی، ج۴، ص۳۴؛ ابن حجر، السان، ج۵، ص۳۷۶؛ امینی، ج۱۱، ص۱۰۶؛ مجلسی، مرآن، پاورقی، ج۳، ص۵۲.</ref>. [[ابن جوزی]]<ref>ابن جوزی، ج۱، ص۲۹۴.</ref> با [[لعن]] بر [[جعل]] کننده این [[حدیث]]، علت جعل را [[سخریه]] [[اسلام]] دانسته و به نقل از [[ابوحاتم]]، این حدیث را بی‌پایه و سند آن را بی‌ارزش خوانده است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومنظور»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۳۱.</ref>
[[ابن حجر]]، وی را غیر منسوب خوانده و از او در قسم اول الاصابه<ref>الاصابه، ج۷، ص۳۲۱.</ref> یاد کرده، همانگونه که [[ذهبی]]<ref>ذهبی، ج۴، ص۳۴.</ref> نیز به [[صحابی]] بودن وی تصریح نموده است. بر پایه تنها [[روایت]] بر جا مانده از وی، [[رسول خدا]] {{صل}} با الاغ سیاهی از [[غنایم]] [[خیبر]] [[گفتگو]] کرد و آن را [[یعفور]] نامید. الاغ پس از [[رحلت پیامبر]]، در سوگ آن [[حضرت]] خود را در [[چاه]] آبی که از [[ابوالهیثم بن تیهان]] بود، انداخت و مرد<ref>ابن عساکر، ج۴، ص۲۳۲؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۴۲، ص۱؛ همو، قصص، ص۳۱۰؛ قاضی عیاض، ج۱، ص۳۱۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۱۶۷.</ref>. این روایت در شمار [[معجزات]] رسول خدا {{صل}} نقل شده<ref>صدوق، ج۱، ص۱۶۷؛ مجلسی، بحار، ج۱۷، ص۴۰۴.</ref> و [[کلینی]]<ref>کلینی، ج۱، ص۲۳۷.</ref> آن را بدون [[سند]]، از [[امیر مؤمنان]] {{ع}} روایت کرده است. کسانی این روایت را از نظر متن و سند، منکر و [[باطل]] دانسته‌اند<ref>ابن حبان، ج۲، ص۳۰۸؛ ابن اثیر، ج۷، ص۲۹۸؛ ذهبی، ج۴، ص۳۴؛ ابن حجر، السان، ج۵، ص۳۷۶؛ امینی، ج۱۱، ص۱۰۶؛ مجلسی، مرآن، پاورقی، ج۳، ص۵۲.</ref>. [[ابن جوزی]]<ref>ابن جوزی، ج۱، ص۲۹۴.</ref> با [[لعن]] بر [[جعل]] کننده این [[حدیث]]، علت جعل را [[سخریه]] [[اسلام]] دانسته و به نقل از [[ابوحاتم]]، این حدیث را بی‌پایه و سند آن را بی‌ارزش خوانده است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومنظور»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۳۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۴: خط ۱۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۸

مقدمه

ابن حجر، وی را غیر منسوب خوانده و از او در قسم اول الاصابه[۱] یاد کرده، همانگونه که ذهبی[۲] نیز به صحابی بودن وی تصریح نموده است. بر پایه تنها روایت بر جا مانده از وی، رسول خدا (ص) با الاغ سیاهی از غنایم خیبر گفتگو کرد و آن را یعفور نامید. الاغ پس از رحلت پیامبر، در سوگ آن حضرت خود را در چاه آبی که از ابوالهیثم بن تیهان بود، انداخت و مرد[۳]. این روایت در شمار معجزات رسول خدا (ص) نقل شده[۴] و کلینی[۵] آن را بدون سند، از امیر مؤمنان (ع) روایت کرده است. کسانی این روایت را از نظر متن و سند، منکر و باطل دانسته‌اند[۶]. ابن جوزی[۷] با لعن بر جعل کننده این حدیث، علت جعل را سخریه اسلام دانسته و به نقل از ابوحاتم، این حدیث را بی‌پایه و سند آن را بی‌ارزش خوانده است.[۸]

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۷، ص۳۲۱.
  2. ذهبی، ج۴، ص۳۴.
  3. ابن عساکر، ج۴، ص۲۳۲؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۴۲، ص۱؛ همو، قصص، ص۳۱۰؛ قاضی عیاض، ج۱، ص۳۱۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۱۶۷.
  4. صدوق، ج۱، ص۱۶۷؛ مجلسی، بحار، ج۱۷، ص۴۰۴.
  5. کلینی، ج۱، ص۲۳۷.
  6. ابن حبان، ج۲، ص۳۰۸؛ ابن اثیر، ج۷، ص۲۹۸؛ ذهبی، ج۴، ص۳۴؛ ابن حجر، السان، ج۵، ص۳۷۶؛ امینی، ج۱۱، ص۱۰۶؛ مجلسی، مرآن، پاورقی، ج۳، ص۵۲.
  7. ابن جوزی، ج۱، ص۲۹۴.
  8. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابومنظور»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۳۱.