تمیم بن حصین: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تمیم بن حصین در تاریخ اسلامی]] - [[تمیم بن حصین در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تمیم بن حصین در تاریخ اسلامی]] - [[تمیم بن حصین در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تمیم بن حصین]]، از [[قبیله فزار]] و جزو سوارانی بود که از [[سپاه]] [[عمر بن سعد]] برای [[جنگ]] تن به تن، گامْ جلو نهاد و با لحنی شماتتآمیز، آب [[فرات]] و تلألؤ آن را به رخ سپاه [[تشنه]] [[امام حسین]]{{ع}} کشید. از اینرو، امام حسین{{ع}} او را نکوهید و وی را از [[اهل]] [[دوزخ]] شمرد و [[نفرین]] کرد که تشنه کشته شود. بر اثر [[دعای امام]]{{ع}}، بلافاصله چنان عطشی بر او مسلّط شد که از اسب افتاد و زیر سُم سواران، له شد و مُرد.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۵۴.</ref> | [[تمیم بن حصین]]، از [[قبیله فزار]] و جزو سوارانی بود که از [[سپاه]] [[عمر بن سعد]] برای [[جنگ]] تن به تن، گامْ جلو نهاد و با لحنی شماتتآمیز، آب [[فرات]] و تلألؤ آن را به رخ سپاه [[تشنه]] [[امام حسین]] {{ع}} کشید. از اینرو، امام حسین {{ع}} او را نکوهید و وی را از [[اهل]] [[دوزخ]] شمرد و [[نفرین]] کرد که تشنه کشته شود. بر اثر [[دعای امام]] {{ع}}، بلافاصله چنان عطشی بر او مسلّط شد که از اسب افتاد و زیر سُم سواران، له شد و مُرد.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۵۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
[[رده:تمیم بن حصین]] | [[رده:تمیم بن حصین]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:قاتلان امام حسین]] | [[رده:قاتلان امام حسین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۹
تمیم بن حصین از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: تمیم بن حصین در تاریخ اسلامی - تمیم بن حصین در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تمیم بن حصین، از قبیله فزار و جزو سوارانی بود که از سپاه عمر بن سعد برای جنگ تن به تن، گامْ جلو نهاد و با لحنی شماتتآمیز، آب فرات و تلألؤ آن را به رخ سپاه تشنه امام حسین (ع) کشید. از اینرو، امام حسین (ع) او را نکوهید و وی را از اهل دوزخ شمرد و نفرین کرد که تشنه کشته شود. بر اثر دعای امام (ع)، بلافاصله چنان عطشی بر او مسلّط شد که از اسب افتاد و زیر سُم سواران، له شد و مُرد.[۱]
