آرامش‌بخشی و احساس آرامش به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جمع شدن|۲. سرکار خانم فقیهی مقدس؛}}

[[پرونده:137974.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[نفیسه فقیهی مقدس]]]]

::::::«در [[فرهنگ شیعی]]، [[انتظار]]، اطمینان‌بخش و مایه [[آرامش]] انسان‌هایی است که به [[جامعه آرمانی]] [[موعود]] جهانی می‌‌اندیشند. آموزه‌های [[انتظار]] بر مبنای تصحیح رابطه [[انسان]] با [[خداوند]] [[استوار]] است، که در پی آن غایت‌اندیشی و اخرویت‌نگری مبنای فکریِ انسانِ [[منتظر]] می‌شود و او را از پوچی و بیهودگی می‌رهاند و به وی [[نشاط]] روحی عطا می‌کند. [[منتظر]] [[منجی]] می‌کوشد تا پیوند خود را با ریسمان [[متین]] و حصن حصین [[الهی]] محکم کند. او با [[آراستگی]] به زینت [[تقوا]]، خویش را از تیررس [[دام‌های شیطان]] رهانده و [[اطمینان]] [[قلب]] را با یاد [[الهی]] و دوری از [[شیطان]] به بار نشانده است. به عبارت دیگر می‌‌توان خدامحوری و [[درک]] حضور [[خداوند]] در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] را از مهم‌ترین [[ویژگی‌های انتظار]] برشمرد.

::::::[[رئیس]] [[مکتب]] [[شیعه]] [[امام صادق]]{{ع}} ذیل [[آیات]] شریفه ۶٢-۶۴ [[سوره]] [[یونس]] چنین می‌فرمایند: ای ابا [[بصیر]]! خوش بر احوال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که [[منتظر ظهور]] او در دوران غیبتش هستند و در [[دوران ظهور]] [[مطیع]] [[اوامر]] او می‌باشند. آنان [[دوستان]] خدایند و هیچ [[خوف]] و اندوهی بر آنان نیست. فقدان [[خوف]] و [[حزن]] در [[زندگی]] که عامل اصلی دست‌یابی به [[آرامش]] و [[بهداشت روان]] در [[خانواده]] است از یک سو به رهایی از تنهایی و پیوند قلبی و [[عاطفی]] [[انسان]] با [[امامی]] که ناظر بر [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] بوده و در شدائد و [[سختی‌ها]] همراه اوست، بستگی دارد و نیز منوط به [[التزام]] به ویژگی‌های [[رفتاری]] [[انسان]] [[منتظر]] است. در [[کلام]] [[معصومین]]{{عم}} [[تمسک]] به [[دین الهی]] و دوری از [[شیطان]]، که از دیدگاه [[قرآن کریم]] از عوامل اصلی رسیدن به [[آرامش]] است از [[ویژگی‌های منتظرین]] [[راستین]] شمرده شده و [[امام صادق]]{{ع}} [[تمسک]] به [[دین]] الاهی و [[تقوا]] را از بایسته‌های [[دوران غیبت]] معرفی می‌‌نمایند. [[پیامبر]]{{صل}} نیز با [[پیش‌بینی]] آن چه در [[امت اسلام]] رخ می‌‌دهد بر [[ثبات]] قدم در [[دین]] و عدم [[تبعیت]] از [[شیطان]] که [[انسان]] را از مسیر [[اعتدال]] و [[سلامت روان]] خارج می‌‌کند تأکید می‌‌فرماید: "[[سوگند]] به آن کس که مرا به [[حق]] [[مبعوث]] کرده، [[قائم]]{{ع}} از [[فرزندان]] من در روزگاری [[غیبت]] می‌کند، تا اینکه اکثر [[مردم]] می‌گویند که به [[خدا]] [[سوگند]] نیازی به [[آل محمد]]{{صل}} نیست و گروه دیگر در ولادتش [[شک]] و تردید می‌کنند، پس هر آن که زمان او را [[درک]] کرد، باید به [[دین]] او [[تمسک]] یابد و راهی برای [[نبرد]] [[شیطان]] [[باقی]] نگذارد تا او را از [[ملت]] و آئین من خارج نماید".