حارث بن سوید تیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
حارث بن سوید از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود که در [[کوفه]] ساکن گردید، و در زمره [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} درآمد و از آن [[حضرت]] و نیز از [[عبدالله بن مسعود]] و دیگران [[نقل]] حديث کرده است<ref>تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۱۳؛ الاصابه، ج۲، ص۱۵۷ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۵، ص۴۹</ref>. وی پس از [[شهادت امیرمؤمنان]]{{ع}} در [[ایمان]] و [[اعتقاد]] خود [[ثابت قدم]] ماند و با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} [[بیعت]] کرد و [[امام حسن]]{{ع}} نامه‌ای برای [[معاویه]] نوشت و آن را به [[حارث بن سوید]] و [[جندب ازدی]] داد که برای [[معاویه]] بردند و آن دو [[معاویه]] را به [[بیعت | حارث بن سوید از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود که در [[کوفه]] ساکن گردید، و در زمره [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} درآمد و از آن [[حضرت]] و نیز از [[عبدالله بن مسعود]] و دیگران [[نقل]] حديث کرده است<ref>تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۱۳؛ الاصابه، ج۲، ص۱۵۷ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۵، ص۴۹</ref>. وی پس از [[شهادت امیرمؤمنان]]{{ع}} در [[ایمان]] و [[اعتقاد]] خود [[ثابت قدم]] ماند و با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} [[بیعت]] کرد و [[امام حسن]]{{ع}} نامه‌ای برای [[معاویه]] نوشت و آن را به [[حارث بن سوید]] و [[جندب ازدی]] داد که برای [[معاویه]] بردند و آن دو [[معاویه]] را به [[بیعت]] با [[امام مجتبی]]{{ع}} فراخواندند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۲۵ و ۲۶.</ref>. شرح حال حارث پس از این [[تاریخ]] معلوم نیست و چرا در [[حادثه کربلا]] شرکت نکرده، خبری در [[دست]] نیست. | ||
وی به سال ۷۲ [[هجری]] در اواخر [[حکومت]] [[عبدالله بن زبیر]] درگذشت<ref>الاصابه، ج۲، ص۱۵۸</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۲۸-۳۲۹.</ref> | وی به سال ۷۲ [[هجری]] در اواخر [[حکومت]] [[عبدالله بن زبیر]] درگذشت<ref>الاصابه، ج۲، ص۱۵۸</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۲۸-۳۲۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۴
حارث بن سوید تیمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حارث بن سوید تیمی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
حارث بن سوید از اصحاب رسول خدا(ص) بود که در کوفه ساکن گردید، و در زمره اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) درآمد و از آن حضرت و نیز از عبدالله بن مسعود و دیگران نقل حديث کرده است[۱]. وی پس از شهادت امیرمؤمنان(ع) در ایمان و اعتقاد خود ثابت قدم ماند و با امام حسن مجتبی(ع) بیعت کرد و امام حسن(ع) نامه‌ای برای معاویه نوشت و آن را به حارث بن سوید و جندب ازدی داد که برای معاویه بردند و آن دو معاویه را به بیعت با امام مجتبی(ع) فراخواندند[۲]. شرح حال حارث پس از این تاریخ معلوم نیست و چرا در حادثه کربلا شرکت نکرده، خبری در دست نیست.
وی به سال ۷۲ هجری در اواخر حکومت عبدالله بن زبیر درگذشت[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۱۳؛ الاصابه، ج۲، ص۱۵۷ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۵، ص۴۹
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۲۵ و ۲۶.
- ↑ الاصابه، ج۲، ص۱۵۸
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۲۸-۳۲۹.