حارث بن وحشی بن مالک جنبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = حارث بن وحشی بن مالک جنبی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == وی منسوب به «جنب»، قبیله‌ای یمنی یا تیره‌ای از قبیله مذحج بود <ref>سمعانی، الأنساب، ج۲، ص۹۱....» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[بنی‌جنب]] (قبیله) | *[[بنی‌جنب]] (قبیله) | ||
*[[مذحج]] (قبیله) | *[[مذحج]] (قبیله) | ||
*[[ابوظبیان | *[[ابوظبیان حصین بن جندب]] (جد) | ||
*[[جندب بن حارث بن وحشی بن مالک جنبی]] (فرزند) | *[[جندب بن حارث بن وحشی بن مالک جنبی]] (فرزند) | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
آشنایی اجمالی
وی منسوب به «جنب»، قبیله‌ای یمنی یا تیره‌ای از قبیله مذحج بود [۱]. از این رو نسبت او را مذحجی هم آورده‌اند[۲]. وی نیای «ابوظبیان، حصین بن جندب»، تابعی مشهور است[۳]. ابن حجر[۴]، از طریق ابوظبیان از پدرش از جدش - حارث - نقل کرده که دیده است رسول خدا(ص) میان پای حضرت حسین(ع) را می‌بوسید. ابن حجر سپس با اشاره به اینکه این خبر از برخی دیگر، از ابن عباس نقل شده است، گوید: گفته شده جد ابوظبیان صحابی است و از این رو ضمیر "عن جده" در سلسله سند خبر یاد شده به ابوظبیان برمی‌گردد و در این صورت «حارث» جد «ابوظبیان» صحابی است. البته برخی منابع در مسلمان بودن - راوی این خبر - «جندب»، «پسر حارث» تردید دارند چه رسد به اینکه روایتی نقل کرده باشد[۵]. به هر حال، گذشته از اختلاف در نام راوی خبر یاد شده، برخی منابع بر نادرستی و ساختگی بودن این خبر تأکید کرده[۶] و آن را ناشناخته دانسته‌اند[۷].[۸]
جستارهای وابسته
- بنی‌جنب (قبیله)
- مذحج (قبیله)
- ابوظبیان حصین بن جندب (جد)
- جندب بن حارث بن وحشی بن مالک جنبی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، الأنساب، ج۲، ص۹۱.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۴، ص۳۷۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۰.
- ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۵۸؛ ابن جوزی، ابوالفرج، الموضوعات، ج۱، ص۴۰۹؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۴، ص۲۲۵.
- ↑ ر.ک: ابن جوزی، ابوالفرج، الموضوعات، ج۱، ص۴۰۹.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۱۱.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «حارث بن وحشی بن مالک جنبی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۹۹.