استهزاء: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۸

مقدمه

استهزا از اوصاف زشتی است که در سیره و قول نبی اکرم (ص) افراد به شدت از آن نهی شده اند است. آن که گفتار یا کردار یا صفات و خلقت مردمان را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از صفات الهی بی‌بهره است. اسباب استهزا، اهانت و تحقیر دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث دشمنی می‌شود؛ رسول اکرم (ص) نیز در سیره و قول خود، مسلمانان را به شدت از این عمل زشت نهی می‌فرمود^[۱].

پیامبر خدا (ص) فرموده است: "همانا در آخرت برای مسخره کننده، دری از بهشت باز می‌شود و سپس به او گفته می‌شود: بیا! پس او شتاب می‌کند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته می‌شود و در دیگری به رویش گشوده می‌شود... این کار، پشت سر هم تکرار می‌شود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته می‌شود. بیا! اما او دیگر جلو نمی‌رود"^[۲]^[۳].

جستارهای وابسته

منابع

حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم

پانویس

↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۰.
↑ کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۱.

[1] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۰.

[2] کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.

[3] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[استهزاء در قرآن]] - [[استهزاء در علوم قرآنی]] - [[استهزاء در فقه اسلامی]] - [[نفی استهزاء در معارف و سیره نبوی]] - [[استهزاء در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[استهزا]] از اوصاف [[زشتی]] است که در [[سیره]] و قول [[نبی اکرم]]{{صل}} افراد به شدت از آن [[نهی]] شده اند است. آن که گفتار یا [[کردار]] یا صفات و [[خلقت]] [[مردمان]] را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از [[صفات الهی]] بی‌بهره است. اسباب [[استهزا]]، اهانت و [[تحقیر]] دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث [[دشمنی]] می‌شود؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز در [[سیره]] و قول خود، [[مسلمانان]] را به شدت از این عمل [[زشت]] [[نهی]] می‌فرمود<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۰.</ref>.
+[[استهزا]] از اوصاف [[زشتی]] است که در [[سیره]] و قول [[نبی اکرم]] {{صل}} افراد به شدت از آن [[نهی]] شده اند است. آن که گفتار یا [[کردار]] یا صفات و [[خلقت]] [[مردمان]] را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از [[صفات الهی]] بی‌بهره است. اسباب [[استهزا]]، اهانت و [[تحقیر]] دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث [[دشمنی]] می‌شود؛ [[رسول اکرم]] {{صل}} نیز در [[سیره]] و قول خود، [[مسلمانان]] را به شدت از این عمل [[زشت]] [[نهی]] می‌فرمود<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۰.</ref>.
-[[پیامبر خدا]]{{صل}} فرموده است: "همانا در [[آخرت]] برای مسخره کننده، دری از [[بهشت]] باز می‌شود و سپس به او گفته می‌شود: بیا! پس او شتاب می‌کند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته می‌شود و در دیگری به رویش گشوده می‌شود... این کار، پشت سر هم تکرار می‌شود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته می‌شود. بیا! اما او دیگر جلو نمی‌رود"<ref>کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۱.</ref>.
+[[پیامبر خدا]] {{صل}} فرموده است: "همانا در [[آخرت]] برای مسخره کننده، دری از [[بهشت]] باز می‌شود و سپس به او گفته می‌شود: بیا! پس او شتاب می‌کند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته می‌شود و در دیگری به رویش گشوده می‌شود... این کار، پشت سر هم تکرار می‌شود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته می‌شود. بیا! اما او دیگر جلو نمی‌رود"<ref>کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۱.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==