برهان: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
'''برهان''' [[ثابت]] کننده [[حقانیت]] امور به طور قطع و [[یقین]]. | '''برهان''' [[ثابت]] کننده [[حقانیت]] امور به طور قطع و [[یقین]]. | ||
==معناشناسی== | == معناشناسی == | ||
===معناشناسی لغوی=== | === معناشناسی لغوی === | ||
برهان واژه‌ای [[عربی]] است که درباره ریشه آن میان لغت شناسان [[اختلاف]] است؛ برخی آن را مصدر ثلاثی مجرد "بَرِهَ یَبْرَه بُرْهاناً" به معنای سفید شدن<ref>مفردات، ص۱۲۱، «بره».</ref> و برخی دیگر آن را مشتق از ریشه رباعی مجرّد "بَرْهَنَ یُبَرْهِنُ بَرهَنةً" و به معنای [[حجّت]] و [[دلیل]] دانسته‌اند<ref>لسان العرب، ج۱، ص۳۹۴، «برهن».</ref>؛ ولی بعید نیست این واژه در اصل مصدر "بَرِهَ یَبْرَه" به معنای سفید شدن بوده و پس از آن بر [[کلام]] آشکاری که ابهامی ندارد یا چیز روشنی که در آن خفایی نیست اطلاق شده و سپس به طور اشتقاق انتزاعی فعل رباعی "بَرْهَنَ" از آن اشتقاق یافته است، بنابراین نونِ برهان با توجّه به مادّه اصلی، زاید و با توجّه به اشتقاق ثانوی اصلی است و شاید این معنای سخن کسانی است که گفته‌اند: بَرْهَنَ مُوَلَّد است<ref>التحقیق، ج۱، ص۲۶۲، «برهن».</ref>، به هر تقدیر برهان در لغت اخص از [[دلیل]] و به معنای [[حجّت]] و بیان واضح<ref>منتهی الارب، ج۱، ص۷۷.</ref> و [[دلیل]] [[قاطع]]<ref>لغت نامه، ج۳، ص۴۰۴۵، "برهان".</ref> است<ref>[[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] ج۵، ص ۵۰۲ - ۵۱۷.</ref>. | برهان واژه‌ای [[عربی]] است که درباره ریشه آن میان لغت شناسان [[اختلاف]] است؛ برخی آن را مصدر ثلاثی مجرد "بَرِهَ یَبْرَه بُرْهاناً" به معنای سفید شدن<ref>مفردات، ص۱۲۱، «بره».</ref> و برخی دیگر آن را مشتق از ریشه رباعی مجرّد "بَرْهَنَ یُبَرْهِنُ بَرهَنةً" و به معنای [[حجّت]] و [[دلیل]] دانسته‌اند<ref>لسان العرب، ج۱، ص۳۹۴، «برهن».</ref>؛ ولی بعید نیست این واژه در اصل مصدر "بَرِهَ یَبْرَه" به معنای سفید شدن بوده و پس از آن بر [[کلام]] آشکاری که ابهامی ندارد یا چیز روشنی که در آن خفایی نیست اطلاق شده و سپس به طور اشتقاق انتزاعی فعل رباعی "بَرْهَنَ" از آن اشتقاق یافته است، بنابراین نونِ برهان با توجّه به مادّه اصلی، زاید و با توجّه به اشتقاق ثانوی اصلی است و شاید این معنای سخن کسانی است که گفته‌اند: بَرْهَنَ مُوَلَّد است<ref>التحقیق، ج۱، ص۲۶۲، «برهن».</ref>، به هر تقدیر برهان در لغت اخص از [[دلیل]] و به معنای [[حجّت]] و بیان واضح<ref>منتهی الارب، ج۱، ص۷۷.</ref> و [[دلیل]] [[قاطع]]<ref>لغت نامه، ج۳، ص۴۰۴۵، "برهان".</ref> است<ref>[[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] ج۵، ص ۵۰۲ - ۵۱۷.</ref>. | ||
===معناشناسی اصطلاحی=== | === معناشناسی اصطلاحی === | ||
[[برهان]]، قیاسی منطقی است که از مقدّمات [[یقینی]] تشکیل شده و غرض از آن [[اثبات]] [[حقّ]] است<ref>شرح المنظومه، ج۱، ص۳۲۲ـ۳۲۳.</ref>.[[احتجاج]] [[حضرت موسی]] با [[فرعون]]، جنبه برهان به خود می‌گیرد. [[موسی]] با این برهان که [[خلق]] و [[هدایت]] و راهبری همه [[نظام هستی]] در دست [[قدرت]] خداوندی است، [[حقّ]] را برای [[فرعون]] آشکار می‌سازد: {{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى }} <ref> گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.</ref>. [[استدلال]] مذکور، بر [[ربوبیت خداوند]]، بر موجودات و [[هدایت تکوینی]] آنها متّکی است<ref>المیزان، ج۱۴، ص۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج۱۶ ص۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج۶، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref>. [[خداوند]]، روش [[احتجاج]] برهانی را در آیه۱۲۵ [[سوره نحل]]<ref>المیزان، ج۱۲ ص۳۷۲</ref>. به [[رسول]] گرامی سفارش کرده و به وی [[دستور]] می‌دهد که در [[دعوت]] خویش و [[استدلال]] خود از سخنان [[حقّ]]<ref>التحریروالتنویر، ج۱۴، ص۳۲۷؛ المیزان، ج۱۲ ص۳۷۱.</ref>. سود جوید و سخن ناروا و [[باطل]] را به‌کار [[نبرد]]: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ}} <ref> مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref>؛ ازاین‌رو، [[رسول خدا]]{{صل}} در [[احتجاجات]] خود در مباحث [[عقلی]]، هرگز از مقدّمات وهمی و خیالی [[استمداد]] نمی‌جست و در بحث‌های [[کلامی]] از [[متشابهات]] [[کتاب‌های آسمانی]] [[انبیای گذشته]] [[یاری]] نمی‌گرفت و در استدلال‌های منقول از [[ملل و نحل]] از [[محکمات]] [[وحی]] [[تجاوز]] نمی‌کرد<ref>تفسیر موضوعی، ج۹، ص۱۳۹.</ref><ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/2/27.htm#_ftn1 [[دائرة المعارف]] [[قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵].</ref> | [[برهان]]، قیاسی منطقی است که از مقدّمات [[یقینی]] تشکیل شده و غرض از آن [[اثبات]] [[حقّ]] است<ref>شرح المنظومه، ج۱، ص۳۲۲ـ۳۲۳.</ref>.[[احتجاج]] [[حضرت موسی]] با [[فرعون]]، جنبه برهان به خود می‌گیرد. [[موسی]] با این برهان که [[خلق]] و [[هدایت]] و راهبری همه [[نظام هستی]] در دست [[قدرت]] خداوندی است، [[حقّ]] را برای [[فرعون]] آشکار می‌سازد: {{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى }} <ref> گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.</ref>. [[استدلال]] مذکور، بر [[ربوبیت خداوند]]، بر موجودات و [[هدایت تکوینی]] آنها متّکی است<ref>المیزان، ج۱۴، ص۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج۱۶ ص۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج۶، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref>. [[خداوند]]، روش [[احتجاج]] برهانی را در آیه۱۲۵ [[سوره نحل]]<ref>المیزان، ج۱۲ ص۳۷۲</ref>. به [[رسول]] گرامی سفارش کرده و به وی [[دستور]] می‌دهد که در [[دعوت]] خویش و [[استدلال]] خود از سخنان [[حقّ]]<ref>التحریروالتنویر، ج۱۴، ص۳۲۷؛ المیزان، ج۱۲ ص۳۷۱.</ref>. سود جوید و سخن ناروا و [[باطل]] را به‌کار [[نبرد]]: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ}} <ref> مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref>؛ ازاین‌رو، [[رسول خدا]] {{صل}} در [[احتجاجات]] خود در مباحث [[عقلی]]، هرگز از مقدّمات وهمی و خیالی [[استمداد]] نمی‌جست و در بحث‌های [[کلامی]] از [[متشابهات]] [[کتاب‌های آسمانی]] [[انبیای گذشته]] [[یاری]] نمی‌گرفت و در استدلال‌های منقول از [[ملل و نحل]] از [[محکمات]] [[وحی]] [[تجاوز]] نمی‌کرد<ref>تفسیر موضوعی، ج۹، ص۱۳۹.</ref><ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/2/27.htm#_ftn1 [[دائرة المعارف]] [[قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵].</ref> | ||
==برهان در [[قرآن کریم]]== | == برهان در [[قرآن کریم]] == | ||
==گستره برهان== | == گستره برهان == | ||
==[[دعوت به دین]] با برهان و مطالبه آن از مدعیان== | == [[دعوت به دین]] با برهان و مطالبه آن از مدعیان == | ||
==[[نفی]] برهان از [[کفر]] و [[شرک]]== | == [[نفی]] برهان از [[کفر]] و [[شرک]] == | ||
==[[اسامی]] و [[شئون]] برهان == | == [[اسامی]] و [[شئون]] برهان == | ||
==انواع برهان == | == انواع برهان == | ||
==آثار [[پیروی]] از برهان == | == آثار [[پیروی]] از برهان == | ||
==پیامدهای بی‌توجهی به برهان == | == پیامدهای بی‌توجهی به برهان == | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۵
برهان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: برهان در قرآن - برهان در حدیث - برهان در کلام اسلامی - برهان در فلسفه اسلامی - برهان در عرفان اسلامی - برهان بودن معصوم - مقام برهان الهی - پرسش‌های مرتبطبرهان ثابت کننده حقانیت امور به طور قطع و یقین.
معناشناسی
معناشناسی لغوی
برهان واژه‌ای عربی است که درباره ریشه آن میان لغت شناسان اختلاف است؛ برخی آن را مصدر ثلاثی مجرد "بَرِهَ یَبْرَه بُرْهاناً" به معنای سفید شدن[۱] و برخی دیگر آن را مشتق از ریشه رباعی مجرّد "بَرْهَنَ یُبَرْهِنُ بَرهَنةً" و به معنای حجّت و دلیل دانسته‌اند[۲]؛ ولی بعید نیست این واژه در اصل مصدر "بَرِهَ یَبْرَه" به معنای سفید شدن بوده و پس از آن بر کلام آشکاری که ابهامی ندارد یا چیز روشنی که در آن خفایی نیست اطلاق شده و سپس به طور اشتقاق انتزاعی فعل رباعی "بَرْهَنَ" از آن اشتقاق یافته است، بنابراین نونِ برهان با توجّه به مادّه اصلی، زاید و با توجّه به اشتقاق ثانوی اصلی است و شاید این معنای سخن کسانی است که گفته‌اند: بَرْهَنَ مُوَلَّد است[۳]، به هر تقدیر برهان در لغت اخص از دلیل و به معنای حجّت و بیان واضح[۴] و دلیل قاطع[۵] است[۶].
معناشناسی اصطلاحی
برهان، قیاسی منطقی است که از مقدّمات یقینی تشکیل شده و غرض از آن اثبات حقّ است[۷].احتجاج حضرت موسی با فرعون، جنبه برهان به خود می‌گیرد. موسی با این برهان که خلق و هدایت و راهبری همه نظام هستی در دست قدرت خداوندی است، حقّ را برای فرعون آشکار می‌سازد: ﴿قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى ﴾ [۸]. استدلال مذکور، بر ربوبیت خداوند، بر موجودات و هدایت تکوینی آنها متّکی است[۹]. خداوند، روش احتجاج برهانی را در آیه۱۲۵ سوره نحل[۱۰]. به رسول گرامی سفارش کرده و به وی دستور می‌دهد که در دعوت خویش و استدلال خود از سخنان حقّ[۱۱]. سود جوید و سخن ناروا و باطل را به‌کار نبرد: ﴿ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ﴾ [۱۲]؛ ازاین‌رو، رسول خدا (ص) در احتجاجات خود در مباحث عقلی، هرگز از مقدّمات وهمی و خیالی استمداد نمی‌جست و در بحث‌های کلامی از متشابهات کتاب‌های آسمانی انبیای گذشته یاری نمی‌گرفت و در استدلال‌های منقول از ملل و نحل از محکمات وحی تجاوز نمی‌کرد[۱۳][۱۴]
برهان در قرآن کریم
گستره برهان
دعوت به دین با برهان و مطالبه آن از مدعیان
نفی برهان از کفر و شرک
اسامی و شئون برهان
انواع برهان
آثار پیروی از برهان
پیامدهای بی‌توجهی به برهان
منابع
پانویس
- ↑ مفردات، ص۱۲۱، «بره».
- ↑ لسان العرب، ج۱، ص۳۹۴، «برهن».
- ↑ التحقیق، ج۱، ص۲۶۲، «برهن».
- ↑ منتهی الارب، ج۱، ص۷۷.
- ↑ لغت نامه، ج۳، ص۴۰۴۵، "برهان".
- ↑ رمضانی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵، ص ۵۰۲ - ۵۱۷.
- ↑ شرح المنظومه، ج۱، ص۳۲۲ـ۳۲۳.
- ↑ گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.
- ↑ المیزان، ج۱۴، ص۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج۱۶ ص۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج۶، ج۱۶، ص۱۱۸.
- ↑ المیزان، ج۱۲ ص۳۷۲
- ↑ التحریروالتنویر، ج۱۴، ص۳۲۷؛ المیزان، ج۱۲ ص۳۷۱.
- ↑ مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.
- ↑ تفسیر موضوعی، ج۹، ص۱۳۹.
- ↑ دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵.