ثعلبة بن حکم لیثی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
وی فرزند[[حکم بن عرفطة بن حارث بن لقیط]] از تیره لیث از [[قبیله]] [[کنانه]] است<ref>برای ادامه نسب، ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۳۸.</ref> [[ثعلبة بن علاء کنانی]] را همان [[ثعلبة بن حکم]] می‌داند؛ زیرا [[نسب]] آنان و [[راوی حدیث]] او یکی است. [[حجاج]] [[راوی]] [[روایت]] در اسم [[پدر]] [[ثعلبه]] [[اشتباه]] کرده یا آنکه «علاء»، اسم یکی از پدرانشان است و [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۷۲.</ref>. برادرش [[سهم بن حکم لیثی|سهم]] نام داشت و در [[فتح مکه]] در حال [[کفر]]، کشته شد<ref>ابن ماکولا، الإکمال، ج۴، ص۳۹۹.</ref>. وی می‌گوید: [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} مرا به احتمال پیش از [[خیبر]]] در حالی که [[جوان]] بودم، [[اسیر]] کردند<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۷؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۳.</ref> و پس از آنکه آن [[حضرت]] [[اسلام]] را بر من عرضه کرد، [[مسلمان]] شدم<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸.</ref>. او را از [[اذان]] گویان برشمرده‌اند<ref>طیالسی، سلیمان بن داود، مسند، ص۱۶۵؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.</ref>. وی در جنگ‌های خیبر<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref> و حنین حضور داشت <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حبان، محمد، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج۱۱، ص۵۷۲؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref> که «حنین» تصحیف از «خیبر» است<ref>ابن حجر، الاصابه، تهذیب، ج۲، ص۲۰.</ref>؛ زیرا [[نقل روایت]] «[[مال]] [[غارت]] شده»، مربوط به [[جنگ خیبر]] است نه حُنین. وی گوید که [[اصحاب]] گوسفندی را کشتند و طبخ کردند. آن حضرت دستور داد دیگ‌های [[غذا]] را واژگون کنند و فرمود: ما مال (گوسفند) غارت شده را نمی‌خوریم که [[حلال]] نیست<ref>ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۲، ص۱۸۹؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۵ و ۴۱۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲ و ج۱۰، ص۲۷۲.</ref>. چون [[ذبح]] گوسفند پیش از [[تقسیم غنایم]] بوده است<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.</ref>. این روایت در [[منابع فقهی]] در باب هبه و [[ذبح]] مورد استناد قرار گرفته است<ref> عبدالرزاق صنعانی، ابن همام، المصنف، ج۱۰، ص۲۰۵؛ ابن ابی شیبه کوفی، المصنف، ج۵، ص۲۷۷.</ref>. وی [[روایات]] دیگری از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره [[حرمت]] [[متعه]] در [[جنگ خیبر]] و بخشیده شدن [[علما]] در [[قیامت]] آورده است<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۴؛ ابن کثیر، اسماعیل ابوالفداء، تفسیر القرآن العظیم، ج۳، ص۵۶۴؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۱، ص۱۲۶.</ref>. وی از [[ابن عباس]] [[روایت]] «نهبه» را نیز نقل کرده است<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۱۳۴؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref> که مورد پذیرش قرار نگرفته و آن را از ابن عباس درست ندانسته‌اند<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳.</ref>. همچنین وی از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل کرده است که فرمود: «امروز فردی که در برابر ملامتگران نترسد، جز من و [[ابوذر]] کسی نیست»<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۱۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۶، ص۱۹۴؛ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۲، ص۶۴.</ref>. [[راوی]] وی بیشتر [[سماک بن حرب]] است<ref>ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۶۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref>. [[ثعلبه]] بعدها در [[بصره]] ساکن شد و پس از مدتی به [[کوفه]] رفت<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۶؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref> و در شمار [[صحابه]] [[کوفی]] قرار گرفت<ref>مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref>. وی در میان سال‌های هفتاد تا هشتاد درگذشت<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثعلبة بن حکم لیثی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۱۴ - ۳۱۵.</ref> | وی فرزند[[حکم بن عرفطة بن حارث بن لقیط]] از تیره لیث از [[قبیله]] [[کنانه]] است<ref>برای ادامه نسب، ر. ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۳۸.</ref> [[ثعلبة بن علاء کنانی]] را همان [[ثعلبة بن حکم]] می‌داند؛ زیرا [[نسب]] آنان و [[راوی حدیث]] او یکی است. [[حجاج]] [[راوی]] [[روایت]] در اسم [[پدر]] [[ثعلبه]] [[اشتباه]] کرده یا آنکه «علاء»، اسم یکی از پدرانشان است و [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۷۲.</ref>. برادرش [[سهم بن حکم لیثی|سهم]] نام داشت و در [[فتح مکه]] در حال [[کفر]]، کشته شد<ref>ابن ماکولا، الإکمال، ج۴، ص۳۹۹.</ref>. وی می‌گوید: [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} مرا به احتمال پیش از [[خیبر]]] در حالی که [[جوان]] بودم، [[اسیر]] کردند<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۷؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۳.</ref> و پس از آنکه آن [[حضرت]] [[اسلام]] را بر من عرضه کرد، [[مسلمان]] شدم<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸.</ref>. او را از [[اذان]] گویان برشمرده‌اند<ref>طیالسی، سلیمان بن داود، مسند، ص۱۶۵؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.</ref>. وی در جنگ‌های خیبر<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref> و حنین حضور داشت <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حبان، محمد، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج۱۱، ص۵۷۲؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref> که «حنین» تصحیف از «خیبر» است<ref>ابن حجر، الاصابه، تهذیب، ج۲، ص۲۰.</ref>؛ زیرا [[نقل روایت]] «[[مال]] [[غارت]] شده»، مربوط به [[جنگ خیبر]] است نه حُنین. وی گوید که [[اصحاب]] گوسفندی را کشتند و طبخ کردند. آن حضرت دستور داد دیگ‌های [[غذا]] را واژگون کنند و فرمود: ما مال (گوسفند) غارت شده را نمی‌خوریم که [[حلال]] نیست<ref>ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۲، ص۱۸۹؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۵ و ۴۱۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲ و ج۱۰، ص۲۷۲.</ref>. چون [[ذبح]] گوسفند پیش از [[تقسیم غنایم]] بوده است<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.</ref>. این روایت در [[منابع فقهی]] در باب هبه و [[ذبح]] مورد استناد قرار گرفته است<ref> عبدالرزاق صنعانی، ابن همام، المصنف، ج۱۰، ص۲۰۵؛ ابن ابی شیبه کوفی، المصنف، ج۵، ص۲۷۷.</ref>. وی [[روایات]] دیگری از [[رسول خدا]] {{صل}} درباره [[حرمت]] [[متعه]] در [[جنگ خیبر]] و بخشیده شدن [[علما]] در [[قیامت]] آورده است<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۴؛ ابن کثیر، اسماعیل ابوالفداء، تفسیر القرآن العظیم، ج۳، ص۵۶۴؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۱، ص۱۲۶.</ref>. وی از [[ابن عباس]] [[روایت]] «نهبه» را نیز نقل کرده است<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۱۳۴؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref> که مورد پذیرش قرار نگرفته و آن را از ابن عباس درست ندانسته‌اند<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳.</ref>. همچنین وی از [[حضرت علی]] {{ع}} نقل کرده است که فرمود: «امروز فردی که در برابر ملامتگران نترسد، جز من و [[ابوذر]] کسی نیست»<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۱۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۶، ص۱۹۴؛ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۲، ص۶۴.</ref>. [[راوی]] وی بیشتر [[سماک بن حرب]] است<ref>ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۶۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref>. [[ثعلبه]] بعدها در [[بصره]] ساکن شد و پس از مدتی به [[کوفه]] رفت<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۶؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.</ref> و در شمار [[صحابه]] [[کوفی]] قرار گرفت<ref>مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.</ref>. وی در میان سال‌های هفتاد تا هشتاد درگذشت<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثعلبة بن حکم لیثی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۱۴ - ۳۱۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۵
آشنایی اجمالی
وی فرزندحکم بن عرفطة بن حارث بن لقیط از تیره لیث از قبیله کنانه است[۱]. ابن حجر[۲] ثعلبة بن علاء کنانی را همان ثعلبة بن حکم می‌داند؛ زیرا نسب آنان و راوی حدیث او یکی است. حجاج راوی روایت در اسم پدر ثعلبه اشتباه کرده یا آنکه «علاء»، اسم یکی از پدرانشان است و ابن اثیر[۳]. برادرش سهم نام داشت و در فتح مکه در حال کفر، کشته شد[۴]. وی می‌گوید: اصحاب رسول خدا (ص) مرا به احتمال پیش از خیبر] در حالی که جوان بودم، اسیر کردند[۵] و پس از آنکه آن حضرت اسلام را بر من عرضه کرد، مسلمان شدم[۶]. او را از اذان گویان برشمرده‌اند[۷]. وی در جنگ‌های خیبر[۸] و حنین حضور داشت [۹] که «حنین» تصحیف از «خیبر» است[۱۰]؛ زیرا نقل روایت «مال غارت شده»، مربوط به جنگ خیبر است نه حُنین. وی گوید که اصحاب گوسفندی را کشتند و طبخ کردند. آن حضرت دستور داد دیگ‌های غذا را واژگون کنند و فرمود: ما مال (گوسفند) غارت شده را نمی‌خوریم که حلال نیست[۱۱]. چون ذبح گوسفند پیش از تقسیم غنایم بوده است[۱۲]. این روایت در منابع فقهی در باب هبه و ذبح مورد استناد قرار گرفته است[۱۳]. وی روایات دیگری از رسول خدا (ص) درباره حرمت متعه در جنگ خیبر و بخشیده شدن علما در قیامت آورده است[۱۴]. وی از ابن عباس روایت «نهبه» را نیز نقل کرده است[۱۵] که مورد پذیرش قرار نگرفته و آن را از ابن عباس درست ندانسته‌اند[۱۶]. همچنین وی از حضرت علی (ع) نقل کرده است که فرمود: «امروز فردی که در برابر ملامتگران نترسد، جز من و ابوذر کسی نیست»[۱۷]. راوی وی بیشتر سماک بن حرب است[۱۸]. ثعلبه بعدها در بصره ساکن شد و پس از مدتی به کوفه رفت[۱۹] و در شمار صحابه کوفی قرار گرفت[۲۰]. وی در میان سال‌های هفتاد تا هشتاد درگذشت[۲۱].[۲۲]
جستارهای وابسته
- حکم بن عرفطة بن حارث بن لقیط (پدر)
- کنانه (قبیله)
- سهم بن حکم لیثی (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ برای ادامه نسب، ر. ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۳۸.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۷۲.
- ↑ ابن ماکولا، الإکمال، ج۴، ص۳۹۹.
- ↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۷؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۳.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸.
- ↑ طیالسی، سلیمان بن داود، مسند، ص۱۶۵؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حبان، محمد، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج۱۱، ص۵۷۲؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، تهذیب، ج۲، ص۲۰.
- ↑ ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۲، ص۱۸۹؛ بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۴۱۵ و ۴۱۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲ و ج۱۰، ص۲۷۲.
- ↑ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۲.
- ↑ عبدالرزاق صنعانی، ابن همام، المصنف، ج۱۰، ص۲۰۵؛ ابن ابی شیبه کوفی، المصنف، ج۵، ص۲۷۷.
- ↑ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۴؛ ابن کثیر، اسماعیل ابوالفداء، تفسیر القرآن العظیم، ج۳، ص۵۶۴؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۱، ص۱۲۶.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۱۳۴؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.
- ↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۳.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۱۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۶، ص۱۹۴؛ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۲، ص۶۴.
- ↑ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۶۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۶؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۶۵.
- ↑ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۹۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۷.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ثعلبة بن حکم لیثی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۱۴ - ۳۱۵.