خصم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[دشمنی]]، [[ستیزه‌جویی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۰.</ref>، جدل پیشگی<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۱۸۰.</ref>. به دو طرف [[مخاصمه]] و [[منازعه]]، [[خصم]] گفته می‌شود و به کسی که بسیار [[دشمنی]] و [[ستیزه]] می‌کند، خصیم می‌گویند<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۸۵.</ref>. | * [[دشمنی]]، [[ستیزه‌جویی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۰.</ref>، جدل پیشگی<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۱۸۰.</ref>. به دو طرف [[مخاصمه]] و [[منازعه]]، [[خصم]] گفته می‌شود و به کسی که بسیار [[دشمنی]] و [[ستیزه]] می‌کند، خصیم می‌گویند<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۸۵.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ}}<ref>«اینان دو گروه دشمنند که درباره پروردگارشان با هم به دشمنی برخاستند» سوره حج، آیه ۱۹.</ref>. | *{{متن قرآن|هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ}}<ref>«اینان دو گروه دشمنند که درباره پروردگارشان با هم به دشمنی برخاستند» سوره حج، آیه ۱۹.</ref>. | ||
*البته هرگاه واژه [[خصم]] با لام متعدی شود، به معنای مدافع و [[پشتیبان]] خواهد بود؛ مانند: {{متن قرآن|وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}}<ref>«طرفدار | * البته هرگاه واژه [[خصم]] با لام متعدی شود، به معنای مدافع و [[پشتیبان]] خواهد بود؛ مانند: {{متن قرآن|وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}}<ref>«طرفدار خائنان مباش» سوره نساء، آیه ۱۰۵.</ref>. | ||
* خصیم در [[فرهنگ عمومی]] از [[صفات ناپسند]] و ضد ارزشی است که در مقابل آن، ترحّم و [[محبت]] به [[مؤمنان]] سفارش شده است: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۷.</ref>. | * خصیم در [[فرهنگ عمومی]] از [[صفات ناپسند]] و ضد ارزشی است که در مقابل آن، ترحّم و [[محبت]] به [[مؤمنان]] سفارش شده است: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۷.</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خصم است. خصم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خصم در قرآن - خصم در حدیث - خصم در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- دشمنی، ستیزه‌جویی[۱]، جدل پیشگی[۲]. به دو طرف مخاصمه و منازعه، خصم گفته می‌شود و به کسی که بسیار دشمنی و ستیزه می‌کند، خصیم می‌گویند[۳].
هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ
[۴].- البته هرگاه واژه خصم با لام متعدی شود، به معنای مدافع و پشتیبان خواهد بود؛ مانند: وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا[۵].
- خصیم در فرهنگ عمومی از صفات ناپسند و ضد ارزشی است که در مقابل آن، ترحّم و محبت به مؤمنان سفارش شده است: رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ[۶].[۷].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۰.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۱۸۰.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۸۵.
- ↑ «اینان دو گروه دشمنند که درباره پروردگارشان با هم به دشمنی برخاستند» سوره حج، آیه ۱۹.
- ↑ «طرفدار خائنان مباش» سوره نساء، آیه ۱۰۵.
- ↑ «میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۷.