داحضه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[داحضه در قرآن]] - [[داحضه در حدیث]] - [[داحضه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = داحضه (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[داحضه در قرآن]] - [[داحضه در حدیث]] - [[داحضه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = داحضه (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
باطل کردن و زایل کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۸.</ref>، زوال و [[هلاکت]]<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۳۳۲.</ref>. اصل آن "د ح ض" به معنای [[لغزش]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۱۰۱.</ref> و "زوال"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۳۲.</ref>. | باطل کردن و زایل کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۸.</ref>، زوال و [[هلاکت]]<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۳۳۲.</ref>. اصل آن "د ح ض" به معنای [[لغزش]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۱۰۱.</ref> و "زوال"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۳۲.</ref>. | ||
{{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ}}<ref>«و حجّت آنان که درباره خداوند پس از پذیرفته شدن دعوت وی چالش می‌ورزند نزد پروردگارشان تباه است | {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ}}<ref>«و حجّت آنان که درباره خداوند پس از پذیرفته شدن دعوت وی چالش می‌ورزند نزد پروردگارشان تباه است و بر آنان خشمی (از سوی خداوند) و برای آنان عذابی سخت خواهد بود» سوره شوری، آیه ۱۶.</ref> | ||
کلمه {{متن قرآن|دَاحِضَةٌ}} در [[محسوسات]] و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.</ref> و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر [[لغزش]] و [[ضلالت]] به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که [[خداوند متعال]] برای محکوم کردن و تخطئه [[دشمنان اسلام]] و [[قرآن]] به کار برده است و در [[شناخت]] اصطلاحات [[مبارزه]] [[تبلیغاتی]] [[قرآن]] با [[مخالفان]] خود اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۳.</ref> | کلمه {{متن قرآن|دَاحِضَةٌ}} در [[محسوسات]] و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.</ref> و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر [[لغزش]] و [[ضلالت]] به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که [[خداوند متعال]] برای محکوم کردن و تخطئه [[دشمنان اسلام]] و [[قرآن]] به کار برده است و در [[شناخت]] اصطلاحات [[مبارزه]] [[تبلیغاتی]] [[قرآن]] با [[مخالفان]] خود اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۳.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۱
داحضه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: داحضه در قرآن - داحضه در حدیث - داحضه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
باطل کردن و زایل کردن[۱]، زوال و هلاکت[۲]. اصل آن "د ح ض" به معنای لغزش[۳] و "زوال"[۴].
﴿وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ﴾[۵]
کلمه ﴿دَاحِضَةٌ﴾ در محسوسات و معقولات به کار رفته است و به "لغزش منجر به زوال" اطلاق می‌شود[۶] و درباره حجتی به کار می‌رود که بر اثر لغزش و ضلالت به بطلان کشیده می‌شود. این کلمه از اصطلاحاتی است که خداوند متعال برای محکوم کردن و تخطئه دشمنان اسلام و قرآن به کار برده است و در شناخت اصطلاحات مبارزه تبلیغاتی قرآن با مخالفان خود اهمیت ویژه‌ای دارد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۸.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۳۳۲.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۱۰۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۳۲.
- ↑ «و حجّت آنان که درباره خداوند پس از پذیرفته شدن دعوت وی چالش می‌ورزند نزد پروردگارشان تباه است و بر آنان خشمی (از سوی خداوند) و برای آنان عذابی سخت خواهد بود» سوره شوری، آیه ۱۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۳.