سقایة الحاج در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
سقایه یعنی اعطای نوشیدنی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۵.</ref>، آب‌ دادن و آب‌رسانی <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۴.</ref>، آماده ‌کردن و تهیه نوشیدنی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۵-۱۵۶.</ref> و [[سقایة الحاج]] یعنی آب‌رسانی به [[حجاج]] بیت‌اللّه الحرام.
سقایه یعنی اعطای نوشیدنی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۵.</ref>، آب‌ دادن و آب‌رسانی <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۴.</ref>، آماده ‌کردن و تهیه نوشیدنی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۵-۱۵۶.</ref> و [[سقایة الحاج]] یعنی آب‌رسانی به [[حجاج]] بیت‌اللّه الحرام.


خط ۱۳: خط ۱۳:
[[سقایة الحاج]] از [[مناصب]] [[عظیم]] و مهم [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] در [[جزیرة العرب]] قبل از [[اسلام]] است که [[اعراب]] به آن [[مباهات]] می‌کرده‌اند؛ همانند پرده‌داری و کلیدداری [[کعبه]] که باعث [[فخر]] و [[مباهات]] [[قبایل]] بود.
[[سقایة الحاج]] از [[مناصب]] [[عظیم]] و مهم [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] در [[جزیرة العرب]] قبل از [[اسلام]] است که [[اعراب]] به آن [[مباهات]] می‌کرده‌اند؛ همانند پرده‌داری و کلیدداری [[کعبه]] که باعث [[فخر]] و [[مباهات]] [[قبایل]] بود.


در [[روایات]] [[تاریخی]] این [[منصب]] به [[عهد]] [[قصی بن کلام]] جدّ اعلای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} باز می‌گردد که بعد از او به [[عبدمناف]] رسید و در [[خاندان]] او باقی ماند تا به [[عباس بن عبدالمطلب]] [[عموی پیامبر]]{{صل}} واگذار شد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>.
در [[روایات]] [[تاریخی]] این [[منصب]] به [[عهد]] [[قصی بن کلام]] جدّ اعلای [[پیامبر اکرم]] {{صل}} باز می‌گردد که بعد از او به [[عبدمناف]] رسید و در [[خاندان]] او باقی ماند تا به [[عباس بن عبدالمطلب]] [[عموی پیامبر]] {{صل}} واگذار شد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>.


در [[اسلام]] این [[مناصب]] اهمیت داشتند؛ ولی عهده داری آنها با [[ایمان به خدا]] و [[جهاد]] در [[راه]] او [[ارزشمند]] بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۲.</ref>
در [[اسلام]] این [[مناصب]] اهمیت داشتند؛ ولی عهده داری آنها با [[ایمان به خدا]] و [[جهاد]] در [[راه]] او [[ارزشمند]] بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۲.</ref>

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۳

مقدمه

سقایه یعنی اعطای نوشیدنی[۱]، آب‌ دادن و آب‌رسانی [۲]، آماده ‌کردن و تهیه نوشیدنی[۳] و سقایة الحاج یعنی آب‌رسانی به حجاج بیت‌اللّه الحرام.

﴿أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ[۴].

سقایة الحاج از مناصب عظیم و مهم اجتماعی و سیاسی در جزیرة العرب قبل از اسلام است که اعراب به آن مباهات می‌کرده‌اند؛ همانند پرده‌داری و کلیدداری کعبه که باعث فخر و مباهات قبایل بود.

در روایات تاریخی این منصب به عهد قصی بن کلام جدّ اعلای پیامبر اکرم (ص) باز می‌گردد که بعد از او به عبدمناف رسید و در خاندان او باقی ماند تا به عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر (ص) واگذار شد[۵].

در اسلام این مناصب اهمیت داشتند؛ ولی عهده داری آنها با ایمان به خدا و جهاد در راه او ارزشمند بود.[۶]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۵.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۴.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۵-۱۵۶.
  4. «آیا آب دادن به حاجیان و آبادسازی مسجد الحرام را همگون کار آن کس قرار داده‌اید که به خداوند و روز واپسین ایمان آورده و در راه خداوند جهاد کرده است؟ (هرگز این دو) نزد خداوند برابر نیستند و خداوند گروه ستمگران را رهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۱۹.
  5. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۰۳-۲۰۴.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۲.