| عنوان مدخل = ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب ماوردی بصری
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط =
}}
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب ماوردی بصری]] در سال ۳۶۴ه در [[بصره]] به [[دنیا]] آمد، <ref>معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.</ref> ولی بعدها ساکن [[بغداد]] گردید. ماوردی [[فقه]] را نزد [[ابوالقاسم صیمری]] آموخت و سپس نزد [[ابوحامد اسفراینی]] رفت. او دو سال در شهرهای بصره و بغداد به امر [[تدریس]] مشغول شد و در فقه، [[تفسیر]]، [[اصول فقه]] و [[ادبیات]] تألیفاتی نمود و مورد [[احترام]] [[سلطان]] بود. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.</ref> ابوالحسن از فقهای بزرگ [[مذهب شافعی]] بود و از [[شاگردان]] [[حسن بن علی بن محمد جبلی]] و [[محمد بن معلی ازدی]] به شمار می‌‌رفت. <ref>تاریخ بغداد، ج ۱۲، ص۱۰۲.</ref> [[ابوبکر احمد بن علی بن ثابت خطیب]] و [[ابوالعز احمد بن عبیدالله بن کادش عکبری]] از وی [[روایت]] کردند. <ref>الانساب، ج ۵، ص۱۸۲.</ref> او در اصول پیرو [[مذهب اعتزال]] بود. در شهرهای گوناگون به امر [[قضاوت]] پرداخت و در ایام [[القائم باللّه عباسی]] و در سال ۴۲۹ه به [[ریاست]] [[قضات]] منسوب شد. <ref>معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.</ref> ماوردی سرانجام پس از ۸۶ سال [[عمر]] در سال ۴۵۰ه [[وفات]] یافت و در باب الحرب بغداد [[دفن]] گردید.
آثاری که وی تألیف نمود به شرح زیر است: الحاوی الکبیر، النکت تفسیر، ادب الدنیا و الدین، احکام السلطانیه، قانون الوزارة و سیاسة الملک، الاقناع در مذهب شافعی، <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.</ref> الحکم و الامثال، (المقترن)، <ref>المنتظم، ج ۱۶، ص۴۱.</ref> القلب و العیون، <ref>مرآة الجنان، ج ۳، ص۵۶.</ref> نصیحة الملوک، تسهیل النظر (تسهیل النصر) و تعجیل الظفر، اعلام النبوه، معرفة الفضائل، <ref>الاعلام، ج ۴، ص۳۲۷.</ref> الکافی، الحسبه، البیوع، کتاب فی النحو. <ref>نصیحه الملوک مقدمه، ص۱۴.</ref> [[جلال الدین سیوطی]] کتاب احکام السلطانیّه ماوردی را تلخیص کرده است<ref>کشف الظنون، ج ۱، ص۱۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۳، ص ۲۶۱.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
