ابوالحسن ماوردی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب ماوردی بصری در سال ۳۶۴ه در بصره به دنیا آمد، [۱] ولی بعدها ساکن بغداد گردید. ماوردی فقه را نزد ابوالقاسم صیمری آموخت و سپس نزد ابوحامد اسفراینی رفت. او دو سال در شهرهای بصره و بغداد به امر تدریس مشغول شد و در فقه، تفسیر، اصول فقه و ادبیات تألیفاتی نمود و مورد احترام سلطان بود. [۲] ابوالحسن از فقهای بزرگ مذهب شافعی بود و از شاگردان حسن بن علی بن محمد جبلی و محمد بن معلی ازدی به شمار می‌‌رفت. [۳] ابوبکر احمد بن علی بن ثابت خطیب و ابوالعز احمد بن عبیدالله بن کادش عکبری از وی روایت کردند. [۴] او در اصول پیرو مذهب اعتزال بود. در شهرهای گوناگون به امر قضاوت پرداخت و در ایام القائم باللّه عباسی و در سال ۴۲۹ه به ریاست قضات منسوب شد. [۵] ماوردی سرانجام پس از ۸۶ سال عمر در سال ۴۵۰ه وفات یافت و در باب الحرب بغداد دفن گردید.
آثاری که وی تألیف نمود به شرح زیر است: الحاوی الکبیر، النکت تفسیر، ادب الدنیا و الدین، احکام السلطانیه، قانون الوزارة و سیاسة الملک، الاقناع در مذهب شافعی، [۶] الحکم و الامثال، (المقترن)، [۷] القلب و العیون، [۸] نصیحة الملوک، تسهیل النظر (تسهیل النصر) و تعجیل الظفر، اعلام النبوه، معرفة الفضائل، [۹] الکافی، الحسبه، البیوع، کتاب فی النحو. [۱۰] جلال الدین سیوطی کتاب احکام السلطانیّه ماوردی را تلخیص کرده است[۱۱].[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۲، ص۱۰۲.
- ↑ الانساب، ج ۵، ص۱۸۲.
- ↑ معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.
- ↑ المنتظم، ج ۱۶، ص۴۱.
- ↑ مرآة الجنان، ج ۳، ص۵۶.
- ↑ الاعلام، ج ۴، ص۳۲۷.
- ↑ نصیحه الملوک مقدمه، ص۱۴.
- ↑ کشف الظنون، ج ۱، ص۱۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳، ص ۲۶۱.