نامۀ ۵۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۶

مقدمه

امام (ع) وقتی خبر عزیمت یاران جمل را از مکه به سمت بصره شنید و از نیت آن‌ها آگاهی یافت، به همراه عده‌ای از یاران و برای مذاکره و بازداشتن آن‌ها از جنگ و خون‌ریزی به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که امام به منطقه رَبَذه رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به بصره آگاهی یافت و در نامه‌ای به کوفیان از آن‌ها برای یاری حق یاری طلبید. زمان صدور نامه سال ۳۶ ق است^[۱].

فرازی از نامه

اما بعد، من از جایگاه قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من تجاوز شده. در هر صورت من خدا را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه حق وادارند^[۲].

منابع

دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس

↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 802.
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 802.

[1] دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 802.

[2] دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 802.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
 * [[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
-==فرازی از [[نامه]]==
+== فرازی از [[نامه]] ==
-*اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
+* اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
 == منابع ==