اختصاص العلم بالغیب بالله (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sدربارهٔ\sپدیدآورنده\s\=\=↵\{\{\:(.*)\}\}' به '== دربارهٔ پدیدآورنده == {{پدیدآورنده ساده | پدیدآورنده مقاله = $1}}') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== دربارهٔ پدیدآورنده == | == دربارهٔ پدیدآورنده == | ||
{{ | {{پدیدآورنده ساده | ||
| پدیدآورنده مقاله = جعفر سبحانی}} | |||
== اثر وابسته به مقاله== | == اثر وابسته به مقاله== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۲
| اختصاص العلم بالغیب بالله | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | جعفر سبحانی |
| موضوع | علم، علم غیب |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | |
| محل نشر | قم، ایران |
| تعداد صفحات | ۲۶ |
| شماره صفحات | از صفحه ۳۹۹ تا ۴۲۶ |
اختصاص العلم بالغیب بالله عنوان مقاله‌ای است به زبان عربی که به بررسی علم غیب می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۶ صفحه‌ای به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و در کتاب مفاهیم القرآن [۱] و در کتاب علم امام (مجموعه مقالات) با گردآورى محمد حسن نادم به چاپ رسیده است.[۲].
چکیده مقاله
مباحث این رساله اگرچه اولاً و بالذات به علم غیب اختصاص دارد؛ اما می‌تواند یکی از جامع‌ترین نوشته‌ها در باب علم امام باشد: اساساً مبحث علم غیب ارتباط تنگاتنگی با بحث علم امام دارد. این نوشتار برگرفته از کتاب معالم النبوه فی القرآن الکریم است که ناظر به بحث‌های تفسیری علامه طباطبایی بوده و هم اکنون در جلد سوم مجموعه مفاهیم القرآن، نوشته مؤلف محترم، قرار گرفته است. در این رساله که با رویکرد تفسیری دنبال می‌شود، نخست به مسأله علم غیب و اختصاص آن به خدای متعال و سپس به صفات اختصاصی ذات الهی پرداخته شده است، آنگاه امکان راه یابی آدمی به عالم غیب مورد بحث و استدلال قرار گرفته، و آیات مثبت و نافی علم غیب بررسی شده است. در ادامه علم غیب از منظر قرآن، به دو دسته تقسیم شده: یک دسته مختص به خداوند است که کسی در آن شریک نیست؛ دستۀ دیگر به ملائکه، پیامبران و بندگان شایسته نیز تعلق دارد، سزاوار نیست این دسته از علوم بر خداوند تبارک و تعالی اطلاق شود. نویسنده در ادامه به امکان آگاهی انسان از غیب اشاره می‌کند، می‌گوید: خداوند می‌تواند برخی از علوم غیبی را به برخی از افراد اعطا کند همانطور که در آیه شریفه آمده است: ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ﴾ [۳]. سپس به شواهدی از قرآن کریم دال بر داشتن علم غیب برخی از پیامبران الهی اشاره می‌کند. در پایان پاسخ‌های جامع و مانعی به برخی از مطرح‌ترین پرسش‌ها پیرامون علم غیب پیامبر و امام از دیگر بخش‌های این مقاله ارزنده می‌باشد»[۴].
فهرست مقاله
- اکتفا نمودن به خداوند متعال در برخی آیات
- اینکه با استفاده از قرائن انحصار برداشت می‌شود
- سلب علم به غیب، از غیر خداوند متعال
- آیا برای انسان ممکن است که نسبت به غیب مطلع گردد
- قرآن کریم بر تحقق غیب‌گویی پیامبران و پرهیزکاران دلالت می‌نماید
- مفاد آیات نفی کننده علم غیب از پیامبر چیست؟
- پرسش‌هایی در خصوص آگاهی پیامبر نسبت به غیب:
- پرسش اول: چگونه آیات دلالت کننده بر آگاهی پیامبر اکرم نسبت به غیب، به علم تفسیر می‌شود
- پرسش دوم: اگر پیامبر نسبت به غیب با علم خداوندی آگاهی می‌داشت، دیگر بدی و ضرری به او نخواهد رسید
- پرسش سوم: بررسی مشکل مشارکت با خداوند متعال
- پرسش چهارم: علم غیب مختص به رسول است و امامان(ع) از آن بی‌بهره‌اند
- پرسش پنجم: علت اجتناب رسول و امامان(ع) نسبت به انتساب علم به غیب، به خود.
دربارهٔ پدیدآورنده
اثر وابسته به مقاله
پانویس
- ↑ مفاهیم القرآن ج۳
- ↑ علم امام ۱
- ↑ او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند.جز فرستاده‌ای را که بپسندد؛ سوره جن، آیه: ۲۶ - ۲۷.
- ↑ پرتال علوم اسلامی ثقلین
- ↑ پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله سبحانی