کجاوه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | |||
'''کجاوه''' محمل، هودج، عماری، نشیمن و جایگاهی که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفی یکی بنشیند، نشیمن روپوش دار<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. در منابع و [[مقتل‌ها]] آمده است که [[امام سجاد]] {{ع}} را در طول [[سفر]] [[اسارت]]، بر شتر بی جهاز و کجاوه نشانده بودند. یا آنکه [[زنان]] و [[کودکان]] [[اهل بیت]]، بر کجاوه‌ها نشسته بودند<ref>الفتوح، ابن اعثم، ج۵، ص۱۴۷.</ref>. در بعضی نقل‌ها آمده است که چون در [[کوفه]] سر [[ابا عبدالله]] {{ع}} را پیشاپیش سرها آوردند و چشم [[زینب]] بر آن سر تابان افتاد، [[پیشانی]] خود را به جلوی محمل زد و [[خون]] از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌ای‌طلبید تا آن را ببندد. [[شعر]] {{متن حدیث|يَا هِلَالًا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمَالا...}} را نیز آنجا خواند<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۷۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۹۷.</ref>. | |||
==مقدمه== | |||
'''کجاوه''' محمل، هودج، عماری، نشیمن و جایگاهی که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفی یکی بنشیند، نشیمن روپوش دار<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. در منابع و [[مقتل‌ها]] آمده است که [[امام سجاد]]{{ع}} را در طول [[سفر]] [[اسارت]]، بر شتر بی جهاز و کجاوه نشانده بودند. یا آنکه [[زنان]] و [[کودکان]] [[اهل بیت]]، بر کجاوه‌ها نشسته بودند<ref>الفتوح، ابن اعثم، ج۵، ص۱۴۷.</ref>. در بعضی نقل‌ها آمده است که چون در [[کوفه]] سر [[ابا عبدالله]]{{ع}} را پیشاپیش سرها آوردند و چشم [[زینب]] بر آن سر تابان افتاد، [[پیشانی]] خود را به جلوی محمل زد و [[خون]] از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌ای‌طلبید تا آن را ببندد. [[شعر]] {{متن حدیث|يَا هِلَالًا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمَالا...}} را نیز آنجا خواند<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۷۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۹۷.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸
مقدمه
کجاوه محمل، هودج، عماری، نشیمن و جایگاهی که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفی یکی بنشیند، نشیمن روپوش دار[۱]. در منابع و مقتل‌ها آمده است که امام سجاد (ع) را در طول سفر اسارت، بر شتر بی جهاز و کجاوه نشانده بودند. یا آنکه زنان و کودکان اهل بیت، بر کجاوه‌ها نشسته بودند[۲]. در بعضی نقل‌ها آمده است که چون در کوفه سر ابا عبدالله (ع) را پیشاپیش سرها آوردند و چشم زینب بر آن سر تابان افتاد، پیشانی خود را به جلوی محمل زد و خون از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌ای‌طلبید تا آن را ببندد. شعر «يَا هِلَالًا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمَالا...» را نیز آنجا خواند[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ الفتوح، ابن اعثم، ج۵، ص۱۴۷.
- ↑ عوالم (امام حسین)، ص۳۷۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۹۷.