ابوسبره نخعی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
نامش [[عبدالله بن عابس]]<ref>مزی، ج۳۳، ص۳۴۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۳.</ref> از [[قبیله نخع]] از [[قبایل یمنی]] است که با عنوان [[کوفی]] از او یاد می‌شود<ref>ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.</ref>. [[ابن اثیر]] و [[ابن حجر]]، وی را همان ابوسبره جعفی دانسته‌اند که در شمار [[صحابه]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۶۹.</ref>. اما با توجه به نام‌های مختلف این دو (نام ابوسبره جعفی [[یزید بن مالک]] است) و با [[عنایت]] به تفاوت [[اسناد روایات]] آنها و وقایع گوناگونی که برای هر یک نقل شده، ابوسبره نخعی و ابوسبره جعفی دو نفرند | نامش [[عبدالله بن عابس]]<ref>مزی، ج۳۳، ص۳۴۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۳.</ref> از [[قبیله نخع]] از [[قبایل یمنی]] است که با عنوان [[کوفی]] از او یاد می‌شود<ref>ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.</ref>. [[ابن اثیر]] و [[ابن حجر]]، وی را همان ابوسبره جعفی دانسته‌اند که در شمار [[صحابه]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۶۹.</ref>. اما با توجه به نام‌های مختلف این دو (نام ابوسبره جعفی [[یزید بن مالک]] است) و با [[عنایت]] به تفاوت [[اسناد روایات]] آنها و وقایع گوناگونی که برای هر یک نقل شده، ابوسبره نخعی و ابوسبره جعفی دو نفرند | ||
ابوسبره نخعی که [[ثقه]] دانسته شده<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.</ref> از صحابه نیست و در طبقه میانی [[تابعین]]، چون [[حسن بصری]] و [[ابن سیرین]] قرار دارد<ref>ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.</ref>. او از [[عمر بن خطاب]]<ref>ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۰.</ref>، [[فروة بن مسیک]]<ref>ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ بخاری، ص۴۰.</ref> و [[محمد بن کعب قرظی]] [[روایت]] نقل می‌کند<ref>مزی، ج۳۳، ص۳۳۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴؛ در اینکه راوی از محمد بن کعب کدام ابوسبره است، میان رجال شناسان اختلاف و تردید وجود دارد؛ مزی، ج۳۳، ص۳۴۱؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.</ref>. وی [[راوی]] روایتی مشهور از فروة بن مسیک است که از [[رسول خدا]]{{صل}} تقاضای [[رخصت]] برای [[جنگ]] با [[اهل]] [[سبأ]] کرد. آن [[حضرت]] در ادامه، توضیحی درباره [[قوم]] سبأ و قبایل ایشان داد<ref>ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۲۱؛ ابو داود، ج۲، ص۲۴۶.</ref>. | ابوسبره نخعی که [[ثقه]] دانسته شده<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.</ref> از صحابه نیست و در طبقه میانی [[تابعین]]، چون [[حسن بصری]] و [[ابن سیرین]] قرار دارد<ref>ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.</ref>. او از [[عمر بن خطاب]]<ref>ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۰.</ref>، [[فروة بن مسیک]]<ref>ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ بخاری، ص۴۰.</ref> و [[محمد بن کعب قرظی]] [[روایت]] نقل می‌کند<ref>مزی، ج۳۳، ص۳۳۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴؛ در اینکه راوی از محمد بن کعب کدام ابوسبره است، میان رجال شناسان اختلاف و تردید وجود دارد؛ مزی، ج۳۳، ص۳۴۱؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.</ref>. وی [[راوی]] روایتی مشهور از فروة بن مسیک است که از [[رسول خدا]] {{صل}} تقاضای [[رخصت]] برای [[جنگ]] با [[اهل]] [[سبأ]] کرد. آن [[حضرت]] در ادامه، توضیحی درباره [[قوم]] سبأ و قبایل ایشان داد<ref>ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۲۱؛ ابو داود، ج۲، ص۲۴۶.</ref>. | ||
ابوسبره، داستان مردی یمنی را نقل می‌کند که به قصد [[جهاد]] از [[منزل]] خارج شد، ولی مرکبش در راه مرد و مرکب با دعای آن مرد زنده شد<ref>یاقوت، ج۲، ص۴۳۰؛ ذهبی، تذکره، ج۱، ص۲۸۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۳۲۴.</ref>. در [[نقلی]] دیگر آمده است که او [[عمر]] را در [[شام]] دید که پس از خوردن نان و گوشت، بدون اینکه [[تجدید]] [[وضو]] کند [[نماز]] خواند<ref>ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۱.</ref><ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوسبره نخعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۲۸-۳۲۹.</ref> | ابوسبره، داستان مردی یمنی را نقل می‌کند که به قصد [[جهاد]] از [[منزل]] خارج شد، ولی مرکبش در راه مرد و مرکب با دعای آن مرد زنده شد<ref>یاقوت، ج۲، ص۴۳۰؛ ذهبی، تذکره، ج۱، ص۲۸۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۳۲۴.</ref>. در [[نقلی]] دیگر آمده است که او [[عمر]] را در [[شام]] دید که پس از خوردن نان و گوشت، بدون اینکه [[تجدید]] [[وضو]] کند [[نماز]] خواند<ref>ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۱.</ref><ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوسبره نخعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۲۸-۳۲۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۲
ابوسبره نخعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوسبره نخعی در تراجم و رجال - ابوسبره نخعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نامش عبدالله بن عابس[۱] از قبیله نخع از قبایل یمنی است که با عنوان کوفی از او یاد می‌شود[۲]. ابن اثیر و ابن حجر، وی را همان ابوسبره جعفی دانسته‌اند که در شمار صحابه است[۳]. اما با توجه به نام‌های مختلف این دو (نام ابوسبره جعفی یزید بن مالک است) و با عنایت به تفاوت اسناد روایات آنها و وقایع گوناگونی که برای هر یک نقل شده، ابوسبره نخعی و ابوسبره جعفی دو نفرند
ابوسبره نخعی که ثقه دانسته شده[۴] از صحابه نیست و در طبقه میانی تابعین، چون حسن بصری و ابن سیرین قرار دارد[۵]. او از عمر بن خطاب[۶]، فروة بن مسیک[۷] و محمد بن کعب قرظی روایت نقل می‌کند[۸]. وی راوی روایتی مشهور از فروة بن مسیک است که از رسول خدا (ص) تقاضای رخصت برای جنگ با اهل سبأ کرد. آن حضرت در ادامه، توضیحی درباره قوم سبأ و قبایل ایشان داد[۹].
ابوسبره، داستان مردی یمنی را نقل می‌کند که به قصد جهاد از منزل خارج شد، ولی مرکبش در راه مرد و مرکب با دعای آن مرد زنده شد[۱۰]. در نقلی دیگر آمده است که او عمر را در شام دید که پس از خوردن نان و گوشت، بدون اینکه تجدید وضو کند نماز خواند[۱۱][۱۲]
منابع
پانویس
- ↑ مزی، ج۳۳، ص۳۴۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۳.
- ↑ ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۶۹.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.
- ↑ ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.
- ↑ ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۰.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ بخاری، ص۴۰.
- ↑ مزی، ج۳۳، ص۳۳۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴؛ در اینکه راوی از محمد بن کعب کدام ابوسبره است، میان رجال شناسان اختلاف و تردید وجود دارد؛ مزی، ج۳۳، ص۳۴۱؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۲۱؛ ابو داود، ج۲، ص۲۴۶.
- ↑ یاقوت، ج۲، ص۴۳۰؛ ذهبی، تذکره، ج۱، ص۲۸۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۳۲۴.
- ↑ ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۱.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوسبره نخعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۲۸-۳۲۹.