ابوعمیر بن ابی طلحه انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۶

مقدمه

ابو عمیر فرزند زید بن سهل معروف به ابوطلحه برادر مادری انس بن مالک^[۱]، زاده شده از ام سلیم و به گفته برخی، نامش حفص بود^[۲]. از انس روایت شده که ابوعمیر پرنده کوچکی داشت و رسول خدا (ص) گه‌گاه با او شوخی می‌کرد^[۳]، تا اینکه روزی او را غمگین دید. سبب آن را از ام سلیم پرسید، گفت: پرنده‌اش مرده است. رسول خدا (ص) خطاب به ابوعمیر فرمود: آن پرنده (با دل تو) چه کار کرده است؟! همچنین انس بن مالک خبر داده که ابوعمیر در کودکی بیمار شد و پس از خروج ابوطلحه از منزل درگذشت. پدر پس از بازگشت، حال وی را جویا شد، اما ام سلیم مرگ فرزند را پوشیده داشت تا اینکه ابوطلحه غذایش را خورد و با وی همبستر شد. آنگاه او را از مرگ و دفن فرزندش باخبر کرد. رسول خدا (ص) فردای آن روز به دیدن آنان رفت و پس از شنیدن داستان مرگ فرزندشان و نوع برخورد آن زن با شوهرش، فرمود: "شبتان پر برکت باد!" ام سلیم در آن شب به عبدالله بن أبی طلحه باردار شده بود^[۴]. آنگاه ابوطلحه و ام سلیم به امامت رسول خدا (ص)، بر ابو عمیر نماز گزاردند^[۵]. می‌توان نمود فقهی این روایت را در مسئله‌های جواز نماز خواندن زنان بر میت^[۶]، عدد نمازگزاران^[۷] و جواز نگهداری پرنده^[۸] دنبال کرد. انس بن مالک برای همنشینی پیامبر خدا با مردم، به این روایت استناد کرده است^[۹] .^[۱۰]

منابع

حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعمیر بن ابی طلحه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن عساکر، ج۴، ص۳۷.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۴۷.
↑ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۶۷.
↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۲۷.
↑ طبرانی، ج۵، ص۱۰۳؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.
↑ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.
↑ بیهقی، ج۴، ص۳۰.
↑ ابن قدامه، ج۳، ص۳۷۱؛ علامه حلی، ج۱، ص۳۴۲.
↑ احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۱۹؛ کوفی، ج۱، ص۱۱۴.
↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعمیر بن ابی طلحه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۵۷-۴۵۸.

[1] ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن عساکر، ج۴، ص۳۷.

[2] ابن حجر، ج۷، ص۲۴۷.

[3] ابونعیم، ج۵، ص۲۹۶۷.

[4] ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۲۷.

[5] طبرانی، ج۵، ص۱۰۳؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.

[6] حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.

[7] بیهقی، ج۴، ص۳۰.

[8] ابن قدامه، ج۳، ص۳۷۱؛ علامه حلی، ج۱، ص۳۴۲.

[9] احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۱۹؛ کوفی، ج۱، ص۱۱۴.

[10] حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعمیر بن ابی طلحه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۵۷-۴۵۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == مقدمه ==
-ابو عمیر فرزند [[زید بن سهل]] معروف به [[ابوطلحه]] [[برادر]] [[مادری]] [[انس بن مالک]]<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن عساکر، ج۴، ص۳۷.</ref>، زاده شده از ام سلیم و به گفته برخی، نامش حفص بود<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴۷.</ref>. از [[انس]] [[روایت]] شده که ابوعمیر پرنده کوچکی داشت و [[رسول خدا]]{{صل}} گه‌گاه با او [[شوخی]] می‌کرد<ref>ابونعیم، ج۵، ص۲۹۶۷.</ref>، تا اینکه روزی او را [[غمگین]] دید. سبب آن را از ام سلیم پرسید، گفت: پرنده‌اش مرده است. رسول خدا{{صل}} خطاب به ابوعمیر فرمود: آن پرنده (با [[دل]] تو) چه کار کرده است؟! همچنین انس بن مالک خبر داده که ابوعمیر در [[کودکی]] [[بیمار]] شد و پس از خروج ابوطلحه از [[منزل]] درگذشت. [[پدر]] پس از بازگشت، حال وی را جویا شد، اما ام سلیم [[مرگ]] فرزند را پوشیده داشت تا اینکه ابوطلحه غذایش را خورد و با وی همبستر شد. آنگاه او را از مرگ و [[دفن]] فرزندش باخبر کرد. رسول خدا{{صل}} فردای آن [[روز]] به دیدن آنان رفت و پس از شنیدن داستان مرگ فرزندشان و نوع برخورد آن [[زن]] با شوهرش، فرمود: "شبتان پر [[برکت]] باد!" ام سلیم در آن شب به [[عبدالله بن أبی طلحه]] باردار شده بود<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۲۷.</ref>. آنگاه ابوطلحه و ام سلیم به [[امامت]] رسول خدا{{صل}}، بر ابو عمیر [[نماز]] گزاردند<ref>طبرانی، ج۵، ص۱۰۳؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.</ref>. می‌توان نمود [[فقهی]] این روایت را در مسئله‌های جواز [[نماز خواندن]] [[زنان]] بر میت<ref>حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.</ref>، عدد [[نمازگزاران]]<ref>بیهقی، ج۴، ص۳۰.</ref> و جواز نگهداری پرنده<ref>ابن قدامه، ج۳، ص۳۷۱؛ علامه حلی، ج۱، ص۳۴۲.</ref> دنبال کرد. انس بن مالک برای [[همنشینی]] [[پیامبر خدا]] با [[مردم]]، به این روایت استناد کرده است<ref>احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۱۹؛ کوفی، ج۱، ص۱۱۴.</ref>
+ابو عمیر فرزند [[زید بن سهل]] معروف به [[ابوطلحه]] [[برادر]] [[مادری]] [[انس بن مالک]]<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن عساکر، ج۴، ص۳۷.</ref>، زاده شده از ام سلیم و به گفته برخی، نامش حفص بود<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴۷.</ref>. از [[انس]] [[روایت]] شده که ابوعمیر پرنده کوچکی داشت و [[رسول خدا]] {{صل}} گه‌گاه با او [[شوخی]] می‌کرد<ref>ابونعیم، ج۵، ص۲۹۶۷.</ref>، تا اینکه روزی او را [[غمگین]] دید. سبب آن را از ام سلیم پرسید، گفت: پرنده‌اش مرده است. رسول خدا {{صل}} خطاب به ابوعمیر فرمود: آن پرنده (با [[دل]] تو) چه کار کرده است؟! همچنین انس بن مالک خبر داده که ابوعمیر در [[کودکی]] [[بیمار]] شد و پس از خروج ابوطلحه از [[منزل]] درگذشت. [[پدر]] پس از بازگشت، حال وی را جویا شد، اما ام سلیم [[مرگ]] فرزند را پوشیده داشت تا اینکه ابوطلحه غذایش را خورد و با وی همبستر شد. آنگاه او را از مرگ و [[دفن]] فرزندش باخبر کرد. رسول خدا {{صل}} فردای آن [[روز]] به دیدن آنان رفت و پس از شنیدن داستان مرگ فرزندشان و نوع برخورد آن [[زن]] با شوهرش، فرمود: "شبتان پر [[برکت]] باد!" ام سلیم در آن شب به [[عبدالله بن أبی طلحه]] باردار شده بود<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۲۷.</ref>. آنگاه ابوطلحه و ام سلیم به [[امامت]] رسول خدا {{صل}}، بر ابو عمیر [[نماز]] گزاردند<ref>طبرانی، ج۵، ص۱۰۳؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.</ref>. می‌توان نمود [[فقهی]] این روایت را در مسئله‌های جواز [[نماز خواندن]] [[زنان]] بر میت<ref>حاکم نیشابوری، ج۱، ص۳۶۵.</ref>، عدد [[نمازگزاران]]<ref>بیهقی، ج۴، ص۳۰.</ref> و جواز نگهداری پرنده<ref>ابن قدامه، ج۳، ص۳۷۱؛ علامه حلی، ج۱، ص۳۴۲.</ref> دنبال کرد. انس بن مالک برای [[همنشینی]] [[پیامبر خدا]] با [[مردم]]، به این روایت استناد کرده است<ref>احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۱۹؛ کوفی، ج۱، ص۱۱۴.</ref>
 .<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعمیر بن ابی طلحه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۵۷-۴۵۸.</ref>