اختلال نظام: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[اخلالگران]] بر کسی اطلاق می‌شود که [[بیعت]] خویش را با [[پیشوای معصوم]] {{ع}} شکسته و از [[اطاعت]] وی بیرون رفته باشد. از این عنوان در باب [[جهاد]] بحث شده است. | [[اخلالگران]] بر کسی اطلاق می‌شود که [[بیعت]] خویش را با [[پیشوای معصوم]] {{ع}} شکسته و از [[اطاعت]] وی بیرون رفته باشد. از این عنوان در باب [[جهاد]] بحث شده است. | ||
گروهی از روی [[عناد]] و به خاطر اغراض مادی و [[تمایلات]] [[قدرت‌طلبی]] از [[اطاعت امام]] [[سرپیچی]] کرده و دست به [[شورش]] می‌زنند و [[مردم]] را به [[طغیان]] و [[آشوب]] و [[سرکشی]] [[دعوت]] می‌کنند؛ به این گروه اخلالگران گفته می‌شود. | گروهی از روی [[عناد]] و به خاطر اغراض مادی و [[تمایلات]] [[قدرت‌طلبی]] از [[اطاعت امام]] [[سرپیچی]] کرده و دست به [[شورش]] می‌زنند و [[مردم]] را به [[طغیان]] و [[آشوب]] و [[سرکشی]] [[دعوت]] می‌کنند؛ به این گروه اخلالگران گفته می‌شود. | ||
[[قیام]] و شورش این گروه اگر غیرمسلحانه باشد از مصادیق «[[افساد در زمین]]» محسوب شده و [[رفتار]] [[دولت اسلامی]] با عوامل آن بر اساس [[حکم]] [[مفسدین]] خواهد بود، به این گروه [[باغی]] گفته نمی‌شود<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، | [[قیام]] و شورش این گروه اگر غیرمسلحانه باشد از مصادیق «[[افساد در زمین]]» محسوب شده و [[رفتار]] [[دولت اسلامی]] با عوامل آن بر اساس [[حکم]] [[مفسدین]] خواهد بود، به این گروه [[باغی]] گفته نمی‌شود<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۱۲۳.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۲
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
اخلالگران بر کسی اطلاق می‌شود که بیعت خویش را با پیشوای معصوم (ع) شکسته و از اطاعت وی بیرون رفته باشد. از این عنوان در باب جهاد بحث شده است.
گروهی از روی عناد و به خاطر اغراض مادی و تمایلات قدرت‌طلبی از اطاعت امام سرپیچی کرده و دست به شورش می‌زنند و مردم را به طغیان و آشوب و سرکشی دعوت می‌کنند؛ به این گروه اخلالگران گفته می‌شود. قیام و شورش این گروه اگر غیرمسلحانه باشد از مصادیق «افساد در زمین» محسوب شده و رفتار دولت اسلامی با عوامل آن بر اساس حکم مفسدین خواهد بود، به این گروه باغی گفته نمی‌شود[۱].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص۱۲۳.