ازهر بن یزید حمصی غطیفی مرادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'ابن ابی حاتم' به 'ابن ابی‌حاتم')
خط ۴: خط ۴:
[[ابن ماکولا]]<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰ و ۱۵۱.</ref> [[نسب]] او را چنین گفته است: [[ازهر بن یزید بن عبد یغوث بن جزء بن معاویة بن ذؤیب بن مالک بن منبة بن ذهل بن غطیف بن عبدالله بن ناجیة بن مراد]]. وی به «حمصی»، «شامی» و «مصری» منسوب است و فرزند و [[نوادگان]] او در [[مصر]]<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰.</ref> نشان می‌دهد وی در این مناطق سکونت قابل توجهی داشته است.
[[ابن ماکولا]]<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰ و ۱۵۱.</ref> [[نسب]] او را چنین گفته است: [[ازهر بن یزید بن عبد یغوث بن جزء بن معاویة بن ذؤیب بن مالک بن منبة بن ذهل بن غطیف بن عبدالله بن ناجیة بن مراد]]. وی به «حمصی»، «شامی» و «مصری» منسوب است و فرزند و [[نوادگان]] او در [[مصر]]<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰.</ref> نشان می‌دهد وی در این مناطق سکونت قابل توجهی داشته است.


[[ابن ابی حاتم]]<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۱۲.</ref> [[ازهر بن یزید مرادی]] را غیر از اَزهر بن یزید غطیفی دانسته است و برای تفاوت میان آن دو می‌گوید: [[حارث بن قیس]] از اَزهر مرادی و [[حارث بن یزید]] از ازهر غطیفی [[روایت]] کرده‌اند. اما به نظر می‌رسد هر دو یکی باشند؛ زیرا غطیف، تیره‌ای از مراد بوده و ابن ماکولا<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۰۵.</ref> أزهر بن یزید را به هر دو (غطفی مرادی) منسوب کرده است.
[[ابن ابی‌حاتم]]<ref>ابن ابی‌حاتم، ج۲، ص۳۱۲.</ref> [[ازهر بن یزید مرادی]] را غیر از اَزهر بن یزید غطیفی دانسته است و برای تفاوت میان آن دو می‌گوید: [[حارث بن قیس]] از اَزهر مرادی و [[حارث بن یزید]] از ازهر غطیفی [[روایت]] کرده‌اند. اما به نظر می‌رسد هر دو یکی باشند؛ زیرا غطیف، تیره‌ای از مراد بوده و ابن ماکولا<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۱۰۵.</ref> أزهر بن یزید را به هر دو (غطفی مرادی) منسوب کرده است.


[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.</ref> نام او را در بخش سوم (مخضرمین) آورده است. [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۱، ص۲۱۵.</ref> و عجلی<ref>عجلی، ص۵۹.</ref> او را [[تابعی]] [[ثقه]] برشمرده‌اند. او در زمان [[عمر]] به [[مدینه]] [[هجرت]] کرد و در [[فتح مصر]] و [[جنگ یرموک]] و [[جابیه]] شرکت داشت<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۱۵۰؛ ابن عساکر، ج۸، ص۳۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.</ref>.
[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.</ref> نام او را در بخش سوم (مخضرمین) آورده است. [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۱، ص۲۱۵.</ref> و عجلی<ref>عجلی، ص۵۹.</ref> او را [[تابعی]] [[ثقه]] برشمرده‌اند. او در زمان [[عمر]] به [[مدینه]] [[هجرت]] کرد و در [[فتح مصر]] و [[جنگ یرموک]] و [[جابیه]] شرکت داشت<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۱۵۰؛ ابن عساکر، ج۸، ص۳۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.</ref>.

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۱

مقدمه

ابن ماکولا[۱] نسب او را چنین گفته است: ازهر بن یزید بن عبد یغوث بن جزء بن معاویة بن ذؤیب بن مالک بن منبة بن ذهل بن غطیف بن عبدالله بن ناجیة بن مراد. وی به «حمصی»، «شامی» و «مصری» منسوب است و فرزند و نوادگان او در مصر[۲] نشان می‌دهد وی در این مناطق سکونت قابل توجهی داشته است.

ابن ابی‌حاتم[۳] ازهر بن یزید مرادی را غیر از اَزهر بن یزید غطیفی دانسته است و برای تفاوت میان آن دو می‌گوید: حارث بن قیس از اَزهر مرادی و حارث بن یزید از ازهر غطیفی روایت کرده‌اند. اما به نظر می‌رسد هر دو یکی باشند؛ زیرا غطیف، تیره‌ای از مراد بوده و ابن ماکولا[۴] أزهر بن یزید را به هر دو (غطفی مرادی) منسوب کرده است.

ابن حجر[۵] نام او را در بخش سوم (مخضرمین) آورده است. ابن حبان[۶] و عجلی[۷] او را تابعی ثقه برشمرده‌اند. او در زمان عمر به مدینه هجرت کرد و در فتح مصر و جنگ یرموک و جابیه شرکت داشت[۸].

وی از مقداد، عمر، عایشه و معاذ بن جبل روایت کرده است[۹]. او را فقیه می‌دانستند[۱۰]. بنا بر روایتی، ازهر آنگاه که در جابیه بود، از معاذ بن جبل که فرمانده سپاه بود پرسید: مؤمنان چه کسانی هستند؟ معاذ از پرسش او تعجب کرد و گفت: من تو را فقیه‌تر از این سؤال می‌دانستم. مؤمنان مسلمانانی هستند که روزه می‌گیرند و نماز را به پا می‌دارند و زکات می‌پردازند[۱۱]. ابن حجر این روایت را به اشتباه درباره ازهر بن مروان آورده است.[۱۲]

منابع

پانویس

  1. ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰ و ۱۵۱.
  2. ابن ماکولا، ج۷، ص۱۵۰.
  3. ابن ابی‌حاتم، ج۲، ص۳۱۲.
  4. ابن ماکولا، ج۷، ص۱۰۵.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.
  6. ابن حبان، ج۱، ص۲۱۵.
  7. عجلی، ص۵۹.
  8. ابن ماکولا، ج۱، ص۱۵۰؛ ابن عساکر، ج۸، ص۳۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.
  9. بخاری، ج۱، ص۴۵۸؛ ابن عساکر، ج۸، ص۴۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.
  10. کان برمی بالفقه، ابن عساکر، ج۸، ص۴۳.
  11. ابن عساکر، ج۸، ص۴۳.
  12. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ازهر بن یزید حمصی غطیفی مرادی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۳۴.