ذوالثدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = ذوالثدیه | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
'''ذوالثدیه''' از سران [[خوارج]] که در [[جنگ نهروان]] کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش [[حرقوص بن زهیر]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref>. | '''ذوالثدیه''' از سران [[خوارج]] که در [[جنگ نهروان]] کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش [[حرقوص بن زهیر]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref>. | ||
ازاین‌رو به او [[ذو الثّدیه]] (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان [[زنان]] بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] از او به عنوان [[شیطان]] ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳</ref> پس از پایان یافتن [[نبرد نهروان]]، [[امام علی|امیر مؤمنان]] بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به [[خدا]] به من [[دروغ]] گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. [[امام]] و دیگران [[تکبیر]] گفتند و [[امام علی|علی]] {{ع}} [[سجدۀ شکر]] کرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref> | ازاین‌رو به او [[ذو الثّدیه]] (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان [[زنان]] بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] از او به عنوان [[شیطان]] ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳</ref> پس از پایان یافتن [[نبرد نهروان]]، [[امام علی|امیر مؤمنان]] بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به [[خدا]] به من [[دروغ]] گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. [[امام]] و دیگران [[تکبیر]] گفتند و [[امام علی|علی]] {{ع}} [[سجدۀ شکر]] کرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶</ref> در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۰.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ذوالثدیه از سران خوارج که در جنگ نهروان کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش حرقوص بن زهیر بود[۱].
ازاین‌رو به او ذو الثّدیه (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان زنان بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.[۲] حضرت علی (ع) در نهج البلاغه از او به عنوان شیطان ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.[۳] پس از پایان یافتن نبرد نهروان، امیر مؤمنان بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به خدا به من دروغ گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. امام و دیگران تکبیر گفتند و علی (ع) سجدۀ شکر کرد.[۴] در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.