ذکر مصیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۴

ذکر مصیبت: سنّتی در جهت احیای یاد و نام ائمه و مطرح نگه داشتن حادثۀ عاشورا.

مقدمه

در این برنامه، چه به‌صورت مقطع پایانی سخنرانی و موعظه و چه به‌صورت مستقل، حوادث کربلا و کیفیّت شهادت امام حسین(ع) و یاران او و نیز امامان دیگر به‌صورتی سوزناک نقل می‌‌شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سید الشهدا می‌‌گردد. نقل حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.

امام سجاد(ع) که بیست سال به یاد عاشورا می‌‌گریست، می‌فرمود یاد شهادت فرزندان فاطمه چشمانم را پر اشک می‌‌کند: «إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ»^[۱]. با این حساب، یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن دروغ یا نقل حرف‌های بی‌اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.

ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینی و پیوند عاطفی و قلبی شیعه با سیدالشهدا است و نقشۀ دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان می‌‌پرورد^[۲].

البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم شایستگی این منصب حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند^[۳].

جستارهای وابسته

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.
↑ ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۱۹۴.

[1] بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.

[2] ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.

[3] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۱۹۴.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط
-| موضوع مرتبط =
+| موضوع مرتبط = مصیبت
 | عنوان مدخل  =
-| مداخل مرتبط = [[ذکر مصیبت در حدیث]] - [[ذکر مصیبت در معارف و سیره حسینی]]
+| مداخل مرتبط =
-| پرسش مرتبط  = ذکر مصیبت (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
-'''ذکر مصیبت''': سنّتی در جهت احیای یاد و نام [[ائمه]] و مطرح نگه داشتن حادثۀ [[عاشورا]].
+'''[[ذکر مصیبت]]''': سنّتی در جهت [[احیای یاد]] و نام [[ائمه]] و مطرح نگه داشتن [[حادثۀ عاشورا]].
 == مقدمه ==
-* در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی [[سخنرانی]] و [[موعظه]] و چه بصورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]] {{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر بصورتی سوزناک [[نقل]] می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. [[نقل]] حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و [[شایسته]] است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به [[مقام]] [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
+در این برنامه، چه به‌صورت مقطع پایانی [[سخنرانی]] و [[موعظه]] و چه به‌صورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر به‌صورتی سوزناک نقل می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. نقل حوادث بر اساس [[مقتل‌ها]] انجام می‌‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به [[مقام]] [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
-* [[امام سجاد]] {{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و [[یادآوری]] آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا [[نقل]] حرف‌های بی اساس در ذکر [[مصیبت]] و مرثیه خوانی نیست.
-* ذکر [[مصیبت]]، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و [[پیوند عاطفی]] و [[قلبی]] [[شیعه]] با [[سیدالشهدا]] است و نقشۀ [[دشمنان اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را [[هوادار اهل بیت]] و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر. ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.
+[[امام سجاد]]{{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این [[حساب]]، یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا نقل حرف‌های بی‌اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.
-* البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم [[شایستگی]] این [[منصب]] حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۹۴.</ref>.
+ذکر مصیبت، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و [[پیوند عاطفی]] و [[قلبی]] [[شیعه]] با [[سیدالشهدا]] است و نقشۀ [[دشمنان اهل بیت]] را که [[کوشش]] در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را [[هوادار اهل بیت]] و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.
+البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم [[شایستگی]] این [[منصب]] حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای [[مرثیه‌خوانی]] خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۱۹۴.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==
@@ خط ۲۲: / خط ۲۵: @@
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
+# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۲۸: / خط ۳۱: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:ذکر مصیبت]]
+[[رده:مصیبت]]
 [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]