رابطه انتظار با گرفتاری‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

در این مورد هر چه [[فرزند]] کوچکتر باشد، این تعلق عاطفی قویتر است و گرفتاری مادر نیز وقتی که کودکش رنجور می‌شود، طاقت فرساتر و سخت‌تر است. مادر حقیقتاً [[آرزو]] می‌کند که ای کاش خود او به جای فرزندش [[بیمار]] شده بود و به واقع در بیماری [[فرزند]]، خودش هم [[بیمار]] می‌شود. علت این امر تعلق روحی شدیدی است که مادر نسبت به کودک خویش دارد و در آن جا که این اندازه وابستگی روحی وجود ندارد، چنن نیست. لذا همین مادر وقتی که [[فرزند]] شخصی دیگر را به همان بیماری مبتلا می‌بیند، چنان گرفتار نمی‌شود و اگر بشنود یک کودکی به آن مرض گرفتار شده است، قدری از لحاظ روحی متأثر می‌شود ولی خیلی زود این تألم روحی از بین می‌رود و آن مسئله زندگی عادی او را به هم نمی‌زند و فکرش را مشغول نمی‌سازد. در حالی که همین مادر نسبت به بیماری فرند خودش هرگز چنین نیست و [[آسایش]] و راحتی او در آن هنگام از بین می‌رود و تا وقتی کودکش بهبود نیافته، از [[فکر]] ناراحتی‌اش بیرون نمی‌رود.