محمد بن ابراهیم بن مهزیار: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | == آشنایی اجمالی == | ||
| موضوع مرتبط = | [[سید ابن طاووس]]، محمد بن ابراهیم بن مهزیار و پدرش ([[ابراهیم بن مهزیار]]) را از [[وکلای امام مهدی|وکلا]] و [[نواب امام مهدی|نواب]] معروف دانسته که شیعیان امامیه در نیابت او و پدرش اختلافی ندارند. صدوق نیز او را جزء وکلای منصوب از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} دانسته و در توقیعی که در شأن او وارد شده چنین آمده است. "ما تو را به جای پدرت منصوب کردیم، پس خدا را سپاسگزار باش"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۲۰.</ref> بنا به روایت کلینی و مفید، وی چند روز بعد، نامهای مبنی بر جانشینی پدرش در اهواز دریافت کرد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۱۶.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۷.</ref>. | ||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[ | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
خط ۱۶: | خط ۹: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۲: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] |
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۳
آشنایی اجمالی
سید ابن طاووس، محمد بن ابراهیم بن مهزیار و پدرش (ابراهیم بن مهزیار) را از وکلا و نواب معروف دانسته که شیعیان امامیه در نیابت او و پدرش اختلافی ندارند. صدوق نیز او را جزء وکلای منصوب از ناحیه امام زمان (ع) دانسته و در توقیعی که در شأن او وارد شده چنین آمده است. "ما تو را به جای پدرت منصوب کردیم، پس خدا را سپاسگزار باش"[۱] بنا به روایت کلینی و مفید، وی چند روز بعد، نامهای مبنی بر جانشینی پدرش در اهواز دریافت کرد[۲][۳].
جستارهای وابسته
- ابراهیم بن مهزیار اهوازی (پدر)
- علی بن مهزیار اهوازی (عمو)
منابع
پانویس
- ↑ غیبة طوسی، ص ۲۲۰.
- ↑ آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۱۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۷.