نخاوله: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = فرقه‌های شیعه | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | |||
نخاوله نام طایفه‌ای است از [[شیعه]] که در حومۀ [[مدینه]] [[زندگی]] می‌کنند و مورد [[بی‌مهری]] از سوی [[اهالی مدینه]] قرار می‌گیرند. اینان خود را از [[فرزندان]] [[انصار]] می‌دانند و مدّعی‌اند پیشینیان آنان در نخلستان‌هایی که ملکیّت آنها از [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} بوده کار می‌کرده‌اند. | |||
ریشۀ از [[نخل]] است و نشان کار اصلی آنان یعنی نخل‌کاری است. امروز هم این گروه در جنوب مدینه در وضع نامناسبی زندگی می‌کنند و از بسیاری از [[حقوق اجتماعی]] محرومند و ارتباطشان بیشتر با [[زائران]] شیعه است<ref>در این زمینه: ر.ک: «فصلنامه میقات»، شماره ۳۴، مقاله «جامعه شیعه در مدینه» از رسول جعفریان، نیز «جامعه شیعه نخاوله در مدینه منوره» از ورنراند، ترجمه رسول جعفریان.</ref>. آنچه امروز به نام نخاولۀ مدینه شناخته می‌شود، همان نخل‌کاران و خرمادارانی‌اند که در منطقۀ نخلستانی جنوب مدینه ساکنند، قدیمی‌ترین گروه [[مستضعف]] و بقایای [[وفاداران]] به [[محبّت]] [[اهل بیت]] که بر "[[حبّ]] [[آل محمّد]]" [[ثبات]] ورزیده‌اند... در منطقۀ [[عوالی]] حدود ۳۰ [[قریه]] بوده که در گذشته شیعه بودند. در اثر فشار [[وهّابی‌ها]] پراکنده شدند و عده‌ای کوچ کرده و [[بادیه‌نشینی]] را برگزیدند. [[شیعیان]] موجود در مدینه و در منطقۀ عوالی، از بقایای همان‌هایند و جمعیتشان به ۱۵ هزار نفر می‌رسد<ref> سفرنامه «در حریم حرم»، جواد محدثی، ص۵۶.</ref>.<ref>جواد محدثی|محدثی، جواد، فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر، ص۵۷۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فرقه‌های شیعه]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۸
مقدمه
نخاوله نام طایفه‌ای است از شیعه که در حومۀ مدینه زندگی می‌کنند و مورد بی‌مهری از سوی اهالی مدینه قرار می‌گیرند. اینان خود را از فرزندان انصار می‌دانند و مدّعی‌اند پیشینیان آنان در نخلستان‌هایی که ملکیّت آنها از امام حسن مجتبی(ع) بوده کار می‌کرده‌اند.
ریشۀ از نخل است و نشان کار اصلی آنان یعنی نخل‌کاری است. امروز هم این گروه در جنوب مدینه در وضع نامناسبی زندگی می‌کنند و از بسیاری از حقوق اجتماعی محرومند و ارتباطشان بیشتر با زائران شیعه است[۱]. آنچه امروز به نام نخاولۀ مدینه شناخته می‌شود، همان نخل‌کاران و خرمادارانی‌اند که در منطقۀ نخلستانی جنوب مدینه ساکنند، قدیمی‌ترین گروه مستضعف و بقایای وفاداران به محبّت اهل بیت که بر "حبّ آل محمّد" ثبات ورزیده‌اند... در منطقۀ عوالی حدود ۳۰ قریه بوده که در گذشته شیعه بودند. در اثر فشار وهّابی‌ها پراکنده شدند و عده‌ای کوچ کرده و بادیه‌نشینی را برگزیدند. شیعیان موجود در مدینه و در منطقۀ عوالی، از بقایای همان‌هایند و جمعیتشان به ۱۵ هزار نفر می‌رسد[۲].[۳]
