گوشواره: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = عاشورا | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}}، [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به [[آتش]] کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود [[غارت]] کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.</ref>. از [[فاطمه]] | پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}}، [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها [[حمله]] کرده، ضمن به [[آتش]] کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود [[غارت]] کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.</ref>. از [[فاطمه صغری]]، [[دختر امام حسین]]{{ع}} نقل شده است که پس از [[شهادت امام]]، یکی از سواران [[سپاه عمر سعد]] به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر [[زمین]] می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و [[خون]] جاری می‌شود<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.</ref>. دربارۀ [[امّ کلثوم]] نیز چنین نقل شده است: {{عربی|حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين{{ع}} فأخذوه وخرموا اذنها}}<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۱۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:جنایت های سپاه عمر سعد در واقعه کربلا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۰
مقدمه
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند[۱]. از فاطمه صغری، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکی از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر زمین می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و خون جاری می‌شود[۲]. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين(ع) فأخذوه وخرموا اذنها[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.
- ↑ عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۱۷.