گوشواره

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

پس از شهادت امام حسینS، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند[۱]. از فاطمه صغری، دختر امام حسینS نقل شده است که پس از شهادت امام، یکی از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر زمین می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و خون جاری می‌شود[۲]. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسينS فأخذوه وخرموا اذنها[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.
  2. بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.
  3. عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۱۷.