آب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] به طور کلّی بر تأثیر [[امور معنوی]] بر [[امور مادّی]] تأکید دارد. از یک طرف [[ایمان]] و تقوا را موجب [[افزایش نعمت]] و از سوی دیگر پاره‌ای [[گناهان]] را موجب زوال آن می‌داند. این تأثیر در [[روایات]] به طور مشخّص‌تر تبیین شده است<ref>الکافی، ج ۲، ص ۲۶۸ ـ ۲۷۵.</ref>. آیه {{متن قرآن|أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ}}<ref>«پس آیا مردم این شهرها در امانند که عذاب ما شبانه به آنان فرا رسد و آنها خفته باشند؟» سوره اعراف، آیه ۹۷.</ref> ضمن اشاره به اینکه اقوامی در گذشته به دلیل عدم ایمان و تقوا و [[تکذیب]] [[رسولان الهی]]، به [[سختی‌ها]] و تنگی‌هایی در [[زندگی]] دچار شدند، [[ایمان]] و تقوا را عامل بهره‌مندی از [[برکات]] [[آسمان]] و [[زمین]] معرّفی می‌کند: {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref>«و اگر مردم آن شهرها ایمان می‌آوردند و پرهیزگاری می‌ورزیدند بر آنان از آسمان و زمین برکت‌هایی می‌گشودیم اما (پیام ما را) دروغ شمردند بنابراین برای آنچه می‌کردند آنان را فرو گرفتیم» سوره اعراف، آیه ۹۶.</ref>. در [[تفسیر]] مشهوری از [[آیه]]، برکات آسمان به [[باران]] و برکات زمین به [[رویش گیاهان]] که معلول [[بارش باران]] است، تفسیر شده<ref>مجمع‌البیان، ج ۴، ص ۶۹۸. </ref>؛ چنان که آیه {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref> نیز درباره [[یهود]] و [[نصارا]] می‌گوید: اگر [[تورات]] و [[انجیل]] و آنچه را از جانب [[خداوند]] نازل شده بر پا می‌داشتند، از نعمت‌های بسیاری که از آسمان (باران) و زمین به آنها روی می‌آورد، برخوردار می‌شدند<ref>مجمع‌البیان، ج ۴، ص ۳۴۱.</ref>.

ذیل آیه {{متن قرآن|وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ}}<ref>«و ای قوم من! از پروردگارتان آمرزش بخواهید و آنگاه به سوی او توبه آورید تا از آسمان بر شما بارانی یکریز فرستد و شما را نیرو بر نیرو بیفزاید و گناهکارانه رو مگردانید» سوره هود، آیه ۵۲.</ref> پس از بیان [[نزول]] باران، از افزایش نیرو یاد شده است: {{متن قرآن|وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ}} که این مقارنت می‌تواند اشاره به تأثیر آب بر قدرتمندی باشد. برخی، در تفسیر این آیه گفته‌اند: مراد از {{متن قرآن|قُوَّةً}} نیروی [[ایمان]] است که خداوند [[وعده]] داد آن را با نزول باران بر نیروی بدنی و جسمی که پیش‌تر به [[قوم]] هود بخشیده بود، بیفزاید و برخی دیگر گفته‌اند: مقصود از آن، نیروی [[جسمانی]] بیش‌تر است؛ امّا [[علامه طباطبایی]] ترجیح داده است که مراد از {{متن قرآن|قُوَّةً}} هر دو نیرو باشد<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۲۹۹ و ۳۰۰.</ref>.