احمد بن شعیب نسائی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب بن علی بن سنان نسایی خراسانی در سال ۲۱۵ هجری در شهر نسا از خراسان به دنیا آمد. برخی ولادت او را در سال ۲۲۵ هجری ذکر کرده‌اند. در پانزده سالگی برای آموختن معارف حدیثی کوچ کرد و از قُتیبه، اسحاق بن راهویه، هشام بن عمار، محمد مروزی، سوید بن نصر و اباکریب حدیث فرا گرفت و پس از سال ۲۴۰ هجری نیز در خراسان، عراق، شام، مصر، حجاز و جزیره حدیث شنید و سرانجام در مصر ساکن شد. ابوبشر دولابی، ابوعلی حسین نیشابوری، حمزه بن محمد کنانی، ابوبکر احمد بن شنی و ابوالقاسم طبرانی از او روایت کرده‌اند.

رجال‌نویسان اهل سنّت او را از فقهای بزرگ مصر در زمان خود، آشنا به حدیث و رجال، محدثی ثقه، قاضی مصر و فقیه شافعی به شمار آورده اند و برخی او را شیعه دانسته‌اند. علت گمان دیگران به تشیع او، کتابی است که در فضایل امیرمؤمنان، علی (ع) نوشت.

نسایی در سفر به شام، هنگام مشاهده دشمنی شامیان با آن حضرت، کوشید با نوشتن کتابی، نظر آنان را تغییر دهد؛ اما مردم شام از او خواستند کتابی نیز در فضایل معاویه بنویسد. نسایی گفت: فضیلتی نمی‌شناسد؛ جز حدیث « اَللَّهُمَّ لاَ تُشْبِعْ بَطْنَهُ»؛ ازاین رو شامیان بر او شوریدند و او را به شدت کتک زده و از مسجد بیرون کردند. نسایی ناچار به شهر رمله فلسطین رفت و سال ۳۰۳ هجری بر اثر آن کتک‌ها از دنیا رفت. برخی درگذشت او را مکه و خاک سپاری وی را بین صفا و مروه ذکر کرده‌اند.

او تألیفات فراوانی دارد که عبارت‌اند از: السنن الکبری، السنن الصغری، خصائص امیرالمؤمنین علی (ع)، فضائل الصحابه، مسند علی بن ابی طالب (ع)، المناسک، الضعفاء والمتروکین، جمع مسند مالک بن انس؛ الجمعه، اغراب شعبه علی سفیان و سفیان علی شعبه فی الحدیث، المجتبی فی مختصر السنن الکبری .

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱