جز
جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*این دو ودیعه و امانت نبوی را ثقلین هم میگویند، یعنی دو وزنۀ سنگین، یکی کتاب خدا، دیگری [[اهل بیت]] [[پیامبر]]، که قرآن را "ثقل اکبر" گویند و عترت را "ثقل اصغر".<ref>امام علی: یا کمیل، نحن الثقل الأصغر و القرآن الثقل الأکبر (بشارة المصطفی، ص ۲۹، و سفینة البحار، به نقل از ارشاد)</ref> سخنی که از [[پیامبر]] در این مورد نقل شده، به [[حدیث ثقلین]] معروف است. حدیث ثقلین با عبارات مختلف در منابع فراوان نقل شده و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] در موقعیّتهای متعدّدی همچون: در [[حجة الوداع]]، در روز عرفه، در مسجد خیف، در غدیر خم، در خطبهای بر منبر، در روزهای بیماری در خانۀ خود و... بر آن تأکید کرده است. یکی از نقلها چنین است: {{عربی|اندازه=155%|انّی قد ترکت فیکم الثّقلین، و أحدهما أکبر من الآخر: «کتاب اللّه»، حبل ممدود من السّماء الی الأرض و «عترتی» أهل بیتی، الا و إنّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض}}<ref>«من در میان شما دو چیز سنگین و نفیس برجای نهادم، یکی بزرگتر از دیگری است، کتاب خدا که ریسمانی است کشیده شده از آسمان به سوی زمین و خاندان و عترتم، آگاه باشید که این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.» بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۱۳، نیز با عبارتهای گوناگون ج ۳۴ ص ۳۲۲، ج ۵ ص ۶۸، ج ۲۲ ص ۴۷۵، ج ۳۶ ص ۳۲۹</ref> در روایات دیگر سخن از سؤال و بازخواست دربارۀ این دو، لزوم تمسّک به آن دو، عمل به وظیفه دربارۀ آنها، برخورد شایسته با آنان، هدایتجویی از این دو امانت و ودیعه است. ابوذر هم متن حدیث را اینگونه نقل کرده است: {{عربی|اندازه=155%|انّی تارک فیکم الثّقلین، أحدهما أکبر من الآخر: کتاب اللّه و أهل بیتی، ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا}}<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۱۲۲</ref> مهم، آموختن و مهرورزی و اطاعت و تسلیم در برابر [[قرآن]] و [[عترت]] است که عامل نجات و کامیابی است.<ref>دربارۀ عترت، به این مدخل در کتاب فرهنگ عاشورا از نویسنده مراجعه کنید</ref> در برخی منابع [[اهل سنت]]، "کتاب اللّه و سنّتی" نقل شده، | *این دو ودیعه و امانت نبوی را ثقلین هم میگویند، یعنی دو وزنۀ سنگین، یکی کتاب خدا، دیگری [[اهل بیت]] [[پیامبر]]، که قرآن را "ثقل اکبر" گویند و عترت را "ثقل اصغر".<ref>امام علی: یا کمیل، نحن الثقل الأصغر و القرآن الثقل الأکبر (بشارة المصطفی، ص ۲۹، و سفینة البحار، به نقل از ارشاد)</ref> سخنی که از [[پیامبر]] در این مورد نقل شده، به [[حدیث ثقلین]] معروف است. حدیث ثقلین با عبارات مختلف در منابع فراوان نقل شده و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] در موقعیّتهای متعدّدی همچون: در [[حجة الوداع]]، در روز عرفه، در مسجد خیف، در غدیر خم، در خطبهای بر منبر، در روزهای بیماری در خانۀ خود و... بر آن تأکید کرده است. یکی از نقلها چنین است: {{عربی|اندازه=155%|انّی قد ترکت فیکم الثّقلین، و أحدهما أکبر من الآخر: «کتاب اللّه»، حبل ممدود من السّماء الی الأرض و «عترتی» أهل بیتی، الا و إنّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض}}<ref>«من در میان شما دو چیز سنگین و نفیس برجای نهادم، یکی بزرگتر از دیگری است، کتاب خدا که ریسمانی است کشیده شده از آسمان به سوی زمین و خاندان و عترتم، آگاه باشید که این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.» بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۱۳، نیز با عبارتهای گوناگون ج ۳۴ ص ۳۲۲، ج ۵ ص ۶۸، ج ۲۲ ص ۴۷۵، ج ۳۶ ص ۳۲۹</ref> در روایات دیگر سخن از سؤال و بازخواست دربارۀ این دو، لزوم تمسّک به آن دو، عمل به وظیفه دربارۀ آنها، برخورد شایسته با آنان، هدایتجویی از این دو امانت و ودیعه است. ابوذر هم متن حدیث را اینگونه نقل کرده است: {{عربی|اندازه=155%|انّی تارک فیکم الثّقلین، أحدهما أکبر من الآخر: کتاب اللّه و أهل بیتی، ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا}}<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۱۲۲</ref> مهم، آموختن و مهرورزی و اطاعت و تسلیم در برابر [[قرآن]] و [[عترت]] است که عامل نجات و کامیابی است.<ref>دربارۀ عترت، به این مدخل در کتاب فرهنگ عاشورا از نویسنده مراجعه کنید</ref> در برخی منابع [[اهل سنت]]، "کتاب اللّه و سنّتی" نقل شده، لکن تکیه بر "قرآن و عترت" در منابع فراوانی از روایات عامه و خاصّه دیده میشود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۴۸۵.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |