تعصب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از تعصب ارتباط و پیوند خونی و قبیله‌ای منهای ارزش‌های [[انسانی]] و [[اخلاقی]] به عنوان صفتی [[جاهلی]] است. عصبة: را [[جماعت]] فشرده می‌گویند که به کمک همدیگر کاری را انجام می‌دهند. «{{متن قرآن|وَنَحْنُ عُصْبَةٌ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که گفتند: یوسف و برادر (تنی) اش (بنیامین) برای پدرمان از ما دوست‌داشتنی‌ترند با آنکه ما گروهی توانمندیم؛ بی‌گمان پدر ما، در گمراهی آشکاری است» سوره یوسف، آیه ۸.</ref>». یعنی ما دسته نیرومندیم. در [[جوامع]] الجامع آمده: [[جماعت]] را از آن رو عصبه گفته‌اند که [[کارها]] به وسیله آن‌ها بسته و روبراه می‌شود. عصبة چهار بار در [[قرآن مجید]] آمده است. راغب می‌گوید: کلمه: «عصبه» به معنای [[جماعت]] دست به دست هم داده و [[متعصب]] است<ref>در حدیث نبوی در مذمت عصبیت آمده است: {{متن حدیث|لیس منا من دعا إلی عصبیة؛ و لیس منا من قاتل علی عصبیة، و لیس منا مَن مات علی عصبیة}}. و در مذمت تعصب همین بس که بسیاری از جنگ و نزاع‌ها از این انحراف اخلاقی پدید می‌آید و جامعه‌ها همواره با تعصب نژادی منطقه‌ای و دینی درگیر بوده و مسائل و مشکلات فراوانی به بار آورده است و اهمیت بازگویی آن در تعالیمی دینی در مذمت آن، از این روایت آشکار می‌شود</ref>.