(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== از اموالبنی قریظه در شرق العوالی -در بیرون مدینه منوره- است که از شهرت چندانی در تاریخ برخوردار نیست. حسان بن ثابت انصاری در شعری که در شماتت بنی...» ایجاد کرد)
از [[اموال]] [[بنی قریظه]] در [[شرق]] العوالی -در بیرون [[مدینه منوره]]- است که از [[شهرت]] چندانی در [[تاریخ]] برخوردار نیست. [[حسان بن ثابت انصاری]] در شعری که در [[شماتت]] بنی قریظه و [[سرزنش]] [[مشرکین قریش]] جهت شرکت شان در [[نبرد]] [[احزاب]] سروده بود،<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۷۲. در بسیاری دیگر منابع این ملک را از آن بنی نضیر و شعر حسان را به غزوه بنی نضیر نسبت داده‌اند. ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۸۵-۲۸۶؛ بیهقی، دلائل النبوه، ج۳، ص۳۵۶؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۴، ص۷۷.</ref> از این مکان ذکری به میان آورده است. بویره در کتاب [[حموی]]، اسم تصغیر چاهی دانسته شده که جهت شرب از آن آب می‌‌کشند. وی در ادامه، این موضع را از منازل [[بنی نضیر]] برشمرده که پس از [[غزوه احد]]، شش ماه با [[مسلمانان]] جنگیدند. پس جهت وادار کردنشان به [[تسلیم]]، نخل‌هایشان به [[آتش]] کشیده شد و محصولات [[کشاورزی]] و درختانشان از بین رفت.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۸۵-۲۸۶.</ref> وی همچنین از محلی در نزدیکی [[وادی القری]] و نیز مواضعی در نزدیک حوف [[مصر]] و [[چاه]] یا روستایی در پای [[کوه]] أجاء به عنوان اماکنی نام می‌‌برد که نام بویره را به خود یدک می‌‌کشند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۳.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۵۰-۵۱.</ref>
