جز
جایگزینی متن - 'بنده خدا' به 'بنده خدا'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
# من [[صاحب]] عصا و میسم هستم، | # من [[صاحب]] عصا و میسم هستم، | ||
# من دابّة الارض هستم که با [[مردم]] سخن خواهم گفت<ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۰۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۷؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۷۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۵۰.</ref>. | # من دابّة الارض هستم که با [[مردم]] سخن خواهم گفت<ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۰۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۷؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۷۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۵۰.</ref>. | ||
*«کسانی که [[رجعت]] میکنند [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}} و برخی از مردگان هستند.[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[رجعت]] برای همه [[مردم]] نیست، بلکه برای گروههایی خاص است: [[مؤمنان]] خالص و [[کافران]] محض<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۱۰۰.</ref>. مفضّل آورده است که در حضور [[امام صادق]] {{ع}} از [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} و [[اصحاب]] او که در انتظارش از [[دنیا]] میروند، سخن به میان آمد؛آن حضرت فرمود: "هنگامی که [[قائم]] [[قیام]] کند، فرستادهای کنار قبر [[مؤمن]] میآید و به او میگوید: هان ای [[بنده | *«کسانی که [[رجعت]] میکنند [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}} و برخی از مردگان هستند.[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[رجعت]] برای همه [[مردم]] نیست، بلکه برای گروههایی خاص است: [[مؤمنان]] خالص و [[کافران]] محض<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۱۰۰.</ref>. مفضّل آورده است که در حضور [[امام صادق]] {{ع}} از [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} و [[اصحاب]] او که در انتظارش از [[دنیا]] میروند، سخن به میان آمد؛آن حضرت فرمود: "هنگامی که [[قائم]] [[قیام]] کند، فرستادهای کنار قبر [[مؤمن]] میآید و به او میگوید: هان ای [[بنده خدا]]! [[امام]] تو [[قیام]] کرده است. اگر میخواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمیخواهی و بر آن هستی که همچنان در جوار [[رحمت]] پروردگارت اقامت گزینی، همینجا اقامت کن"<ref>همان، ص ۹۱.</ref>. | ||
در [[رجعت]]، [[مؤمن]] خالص که در تمام [[عمر]] از طرف کفّار و منافقین مورد [[آزار]] قرار گرفته است برمیگردد تا در پرتو [[حکومت]] حقّه، روی [[آرامش]] و [[آسایش]] را ببیند و قسمتی از [[پاداش اعمال]] نیک خود را پیش از [[آخرت]] در این [[جهان]] ببیند. مشرک محض نیز برمیگردد تا سزای حقکشیها و تجاوزگریهای خود را پیش از [[آخرت]]، در این سرای بچشد. [[سلمان]]، [[ابوذر]]، [[مقداد]]، [[مالک اشتر]] و امثال آنها باز میگردند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "نخستین کسی که درباره او [[محکمه]] [[عدل]] در [[حکومت]] حقّه تشکیل میشود، [[محسن]] فاطمهست، بین او و قاتلش [[محکمه]] برگزار میشود. [[قنفذ]] و آقایش آورده میشوند و با تازیانههایی از [[آتش]]، شلاق میخورند. اگر یکی از آن شلاقها به دریا زده شود، همه اقیانوسهای [[جهان]] از [[مشرق]] تا [[مغرب]] به جوش میآید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوههای [[دنیا]] بخورد، ذوب میشود و تبدیل به خاکستر میگردد. ان دو [[دشمن]] [[خدا]] با این تازیانه شلاق میخورند"<ref>دلائل الإمامه، ص ۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۱۶۲).</ref>. در [[حدیث]] دیگری از زنی نام برده میشود که [[حضرت زهرا]] {{س}} را بسیار [[رنج]] میداد و به مادر جناب [[ابراهیم]] (فرزند [[رسول اکرم]]) تهمت میزد. او نیز [[رجعت]] میکند و شلاق تهمت زدن (حدّ [[قذف]]) میخورد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۴ و ج ۵۳، ص ۹۰.</ref>. در [[اخبار]] [[رجعت]] [[امام حسین]] {{ع}} تصریح شده که به هنگام [[رجعت]] حضرت، [[یزید]] و سپاهیانش نیز [[رجعت]] میکنند و [[امام حسین]] {{ع}} آنها را میکشد و برای هرضربتی یک ضربت میزند<ref>تفسیر صافی، ج ۳، ص ۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۸.</ref>. در ذیل [[آیه]] ٤٧ از سوره طور آمده است: همه آنان که به [[آل محمد]] {{عم}} [[ستم]] کردهاند، در [[رجعت]] بازمیگردند و [[انتقام]] از آنها گرفته میشود<ref>تفسیر صافی، ج ۵، ص ۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۵۱.</ref>. جمعی از [[رجعتکنندگان]]، [[سلمان]]، [[مقداد]]، [[جابر بن عبد الله انصاری]]، [[ابو دجانه انصاری]]، [[مالک اشتر]]، [[مفضل بن عمر]]، [[حمران بن اعین]]، [[مؤمن آل فرعون]]، [[یوشع بن نون]]، و [[اصحاب کهف]] هستند<ref>رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۲۰۰.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۵۹.</ref>. | در [[رجعت]]، [[مؤمن]] خالص که در تمام [[عمر]] از طرف کفّار و منافقین مورد [[آزار]] قرار گرفته است برمیگردد تا در پرتو [[حکومت]] حقّه، روی [[آرامش]] و [[آسایش]] را ببیند و قسمتی از [[پاداش اعمال]] نیک خود را پیش از [[آخرت]] در این [[جهان]] ببیند. مشرک محض نیز برمیگردد تا سزای حقکشیها و تجاوزگریهای خود را پیش از [[آخرت]]، در این سرای بچشد. [[سلمان]]، [[ابوذر]]، [[مقداد]]، [[مالک اشتر]] و امثال آنها باز میگردند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "نخستین کسی که درباره او [[محکمه]] [[عدل]] در [[حکومت]] حقّه تشکیل میشود، [[محسن]] فاطمهست، بین او و قاتلش [[محکمه]] برگزار میشود. [[قنفذ]] و آقایش آورده میشوند و با تازیانههایی از [[آتش]]، شلاق میخورند. اگر یکی از آن شلاقها به دریا زده شود، همه اقیانوسهای [[جهان]] از [[مشرق]] تا [[مغرب]] به جوش میآید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوههای [[دنیا]] بخورد، ذوب میشود و تبدیل به خاکستر میگردد. ان دو [[دشمن]] [[خدا]] با این تازیانه شلاق میخورند"<ref>دلائل الإمامه، ص ۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۱۶۲).</ref>. در [[حدیث]] دیگری از زنی نام برده میشود که [[حضرت زهرا]] {{س}} را بسیار [[رنج]] میداد و به مادر جناب [[ابراهیم]] (فرزند [[رسول اکرم]]) تهمت میزد. او نیز [[رجعت]] میکند و شلاق تهمت زدن (حدّ [[قذف]]) میخورد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۴ و ج ۵۳، ص ۹۰.</ref>. در [[اخبار]] [[رجعت]] [[امام حسین]] {{ع}} تصریح شده که به هنگام [[رجعت]] حضرت، [[یزید]] و سپاهیانش نیز [[رجعت]] میکنند و [[امام حسین]] {{ع}} آنها را میکشد و برای هرضربتی یک ضربت میزند<ref>تفسیر صافی، ج ۳، ص ۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۸.</ref>. در ذیل [[آیه]] ٤٧ از سوره طور آمده است: همه آنان که به [[آل محمد]] {{عم}} [[ستم]] کردهاند، در [[رجعت]] بازمیگردند و [[انتقام]] از آنها گرفته میشود<ref>تفسیر صافی، ج ۵، ص ۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۵۱.</ref>. جمعی از [[رجعتکنندگان]]، [[سلمان]]، [[مقداد]]، [[جابر بن عبد الله انصاری]]، [[ابو دجانه انصاری]]، [[مالک اشتر]]، [[مفضل بن عمر]]، [[حمران بن اعین]]، [[مؤمن آل فرعون]]، [[یوشع بن نون]]، و [[اصحاب کهف]] هستند<ref>رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۲۰۰.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۵۹.</ref>. |