حارث بن منصور عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[حارث]] [[فرزند]] [[منصور بن قیس عبدی]]، از [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود که در [[جنگ صفین]] در رکاب حضرتش [[مجاهدت]] کرد.
[[حارث]] [[فرزند]] [[منصور بن قیس عبدی]]، از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود که در [[جنگ صفین]] در رکاب حضرتش [[مجاهدت]] کرد.
[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: در یکی از روزهای [[جنگ صفین]] [[ذونؤاس]] که به [[معاویه]] پیوسته بود، هل من مبارزگویان در حالی که نقاب بر چهره داشت و شناخته نمی‌شد به میدان آمد و هم‌رزم‌ طلبید و [[حارث بن منصور]] که پسر عمویش بود برای [[مبارزه]] با او داوطلبانه وارد میدان شد، آن دو به یک‌دیگر حمله‌ور شدند، اما طولی نکشید که هم دیگر را شناختند، لذا ترک تخاصم کردند و هرکدام به اردوگاه خود بازگشتند<ref>وقعة صفين، ص۲۷۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۵.</ref>
[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: در یکی از روزهای [[جنگ صفین]] [[ذونؤاس]] که به [[معاویه]] پیوسته بود، هل من مبارزگویان در حالی که نقاب بر چهره داشت و شناخته نمی‌شد به میدان آمد و هم‌رزم‌ طلبید و [[حارث بن منصور]] که پسر عمویش بود برای [[مبارزه]] با او داوطلبانه وارد میدان شد، آن دو به یک‌دیگر حمله‌ور شدند، اما طولی نکشید که هم دیگر را شناختند، لذا ترک تخاصم کردند و هرکدام به اردوگاه خود بازگشتند<ref>وقعة صفين، ص۲۷۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۵.</ref>



نسخهٔ ‏۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۹

حارث بن منصور عبدی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملحارث بن منصور عبدی
جنسیتمرد
پدرمنصور بن قیس عبدی
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ صفین

مقدمه

حارث فرزند منصور بن قیس عبدی، از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود که در جنگ صفین در رکاب حضرتش مجاهدت کرد. نصر بن مزاحم نقل می‌کند: در یکی از روزهای جنگ صفین ذونؤاس که به معاویه پیوسته بود، هل من مبارزگویان در حالی که نقاب بر چهره داشت و شناخته نمی‌شد به میدان آمد و هم‌رزم‌ طلبید و حارث بن منصور که پسر عمویش بود برای مبارزه با او داوطلبانه وارد میدان شد، آن دو به یک‌دیگر حمله‌ور شدند، اما طولی نکشید که هم دیگر را شناختند، لذا ترک تخاصم کردند و هرکدام به اردوگاه خود بازگشتند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. وقعة صفين، ص۲۷۰.
  2. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۵.