←صفات و ویژگی‌های شخصیتی
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
== شمایل و صفات ظاهری == | == شمایل و صفات ظاهری == | ||
== صفات و ویژگی‌های شخصیتی == | == صفات و ویژگی‌های شخصیتی == | ||
==[[معجزات]] [[عیسی]]{{ع}}== | |||
[[عیسی بن مریم]] از [[پیغمبران]] [[بزرگواری]] است که اصل وجود و آفرینشش [[معجزه]] بود، بلکه آغاز و انجام زندگی‌اش با معجزه همراه بود. [[پیغمبری]] که بدون داشتن پدر از [[مریم]] متولد شد و از همان [[ساعت]] [[تولد]]، معجزات شگفت‌انگیزی از وی به ظهور می‌رسید؛ مانند [[سخن گفتن]] او با مادرش مریم و [[دل‌داری]] دادنش، سخن گفتن با دیگران و بیان [[خبرهای غیبی]] و [[اخبار]] [[آینده]] و معجزات دیگری که قسمتی از آنها در [[سوره مائده]] چنین ذکر شده است: | |||
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ}}<ref>«یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و هنگامی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و هنگامی که با اذن من از گل، همگون پرنده می‌ساختی و در آن می‌دمیدی و به اذن من پرنده می‌شد و نابینای مادرزاد و پیس را با اذن من شفا می‌دادی و هنگامی که با اذن من مرده را (از گور) برمی‌خیزاندی و هنگامی که بنی اسرائیل را از (آزار) تو باز داشتم آنگاه که برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آوردی و کافران از ایشان گفتند: این (کارها) جز جادویی آشکار نیست» سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>. | |||
در [[سوره آل عمران]] [[خداوند]] درباره آن حضرت فرموده است: «[[خدا]] او را کتاب و [[حکمت]] و [[تورات]] و [[انجیل]] می‌آموزد و [[پیامبری]] به سوی [[بنی‌اسرائیل]] باشد که به آنها گوید: من با معجزه‌ای از پروردگارتان به نزد شما آمده‌ام. برای شما از [[گِل]] چون شکل مرغی می‌سازم و در آن می‌دمم که به [[اذن خدا]] پرنده (و مرغی) شود، [[کور]] مادر زاد و بر صدار را [[شفا]] دهم و مرده را به اذن خدا زنده می‌کنم و شما را از آنچه می‌خورید و در خانه‌هایتان [[ذخیره]] می‌کنید، خبر می‌دهم.»..<ref>{{متن قرآن|وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ * وَرَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد * و به پیامبری به سوی بنی اسرائیل (می‌فرستد، تا بگوید) که من برای شما نشانه‌ای از پروردگارتان آورده‌ام؛ من برای شما از گل، (اندامواره‌ای) به گونه پرنده می‌سازم و در آن می‌دمم، به اذن خداوند پرنده‌ای خواهد شد و به اذن خداوند نابینای مادرزاد و پیس را شفا خواهم داد و به اذن خداوند مردگان را زنده خواهم کرد و شما را از آنچه می‌خورید یا در خانه می‌انبارید آگاه خواهم ساخت، این نشانه‌ای برای شماست اگر مؤمن باشید» سوره آل عمران، آیه ۴۸-۴۹.</ref>. | |||
پایان زندگی‌اش نیز با [[معجزه]] انجام گرفت و [[خدای سبحان]] او را از دست [[دشمنان]] به طرز معجزه آسایی [[نجات]] داد و به [[آسمان]] برد. | |||
مهم‌ترین معجزه [[عیسی]]{{ع}} در دوران [[زندگی]]، [[زنده کردن]] [[مردگان]] و شفای بیمارانی بود که علاج آنها از طریق عادی ممکن نبود. علت آن را [[امام هشتم]]{{ع}} - در [[حدیثی]] که تمامی آن را در احوالات [[حضرت موسی]]{{ع}} نقل کردیم - این گونه بیان فرموده که [[خدای تعالی]] عیسی{{ع}} را وقتی [[مبعوث]] فرمود که [[بیماری‌ها]] در آن [[زمان]] بسیار بود و [[مردم]] به پزشکان احتیاج داشتند. عیسی نیز معجزه‌ای آورد که از توان پزشکان آن عصر بیرون بود. معجزه‌ای که به [[اذن خدا]] مرده را زنده می‌کرد و [[کور]] مادرزاد و بر صدار را [[شفا]] می‌داد، بدین ترتیب [[حجت]] خود را بر [[مردم]] ثابت کرد. | |||
[[ابن اثیر]] نیز در کامل التواریخ گفته است: [[علم طب]] در [[زمان]] [[عیسی]]{{ع}} بر مردم آن زمان غالب بود و عیسی معجزه‌ای آورد که کور مادر زاد و [[بیمار]] برص دار را شفا می‌داد و [[مردگان]] را زنده می‌کرد، تا عجز آنها را نشان دهد...<ref>کامل التواریخ، ج۱، ص۳۱۵.</ref>. | |||
به دنبال این گفتار نام عده‌ای از افرادی را که به دعای عیسی{{ع}} زنده شدند مانند سام بن نوح، [[یحیی]] و دیگران را به طور [[اجمال]] نقل کرده که ما تفصیل آن را از روی [[روایات]] برای شما ذکر می‌کنیم: | |||
[[عیاشی]] در [[تفسیر]] خود در [[حدیث]] مرفوعی [[روایت]] کرده که [[اصحاب]] عیسی{{ع}} از وی خواستند تا مرده‌ای را برای آنها زنده کند. عیسی{{ع}} آنها را کنار [[قبر]] [[سام بن نوح]] آورد و بدو گفت: ای سام! به اذن خدا برخیز. در این وقت قبر شکافته شد. عیسی برای بار دوم همان سخن را تکرار کرد و سام حرکتی کرد. وقتی بار سوم آن کلمات را گفت، سام از جا برخاست و از قبر بیرون آمد. عیسی{{ع}} بدو فرمود: آیا [[دوست]] داری در [[دنیا]] بمانی یا می‌خواهی به حال خود بازگردی؟ سام عرض کرد: نه یا [[روح]] [[اللّه]] می‌خواهم برگردم؛ زیرا هنوز [[سختی]] [[مرگ]] در کام من است و تا به امروز تلخی آن برطرف نشده است<ref>بحارالانوار، ج۱۴، ص۲۳۳؛ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۷۴.</ref>. | |||
ابن اثیر داستان را این گونه نقل کرده که روزی [[حضرت عیسی]]{{ع}} با حواریان بود و داستان نوح و کشتی را برای آنها نقل کرد. حواریان عرض کردند: چه خوب بود کسی را به ما نشان می‌دادی که خود [[شاهد]] آن ماجرا بوده و در آن زمان حضور داشته است. عیسی{{ع}} به کنار تلی آمد و فرمود: این قبر سام بن نوح است. آنگاه [[دعا]] کرد و سام زنده شد و فریاد زد: [[قیامت]] برپا شده؟ [[عیسی]]{{ع}} فرمود: نه، اما من دعا کردم تا [[خدا]] تو را زنده کند. سپس حواریان داستان [[غرق]] شدن [[مردم]] [[زمان]] نوح و کشتی را از او پرسیدند و او به آنها خبر داد و دوباره به حال خود بازگشت<ref>کامل التواریخ، ج۱، ص۳۱۵.</ref>. | |||
[[کلینی]] در [[روضه کافی]] به سند خود از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده که از آن حضرت پرسیدند: آیا [[عیسی بن مریم]] کسی را پس از مردن زنده کرد به طوری که [[خوراک]] و روزی داشته باشد و [[زندگی]] کرده و دارای فرزند شده باشد؟ | |||
فرمود: آری، عیسی رفیقی داشت که از نظر [[دین]] و [[آیین]] [[برادر]] او محسوب می‌شد و عیسی{{ع}} به نزد او رفت و آمد می‌کرد تا این که مدتی از او دور شد و پس از آن وقتی به در خانه‌اش به سراغ او رفت تا از وی احوال پرسی کند. مادرش از [[خانه]] بیرون آمد و گفت: ای [[رسول خدا]]! او از [[دنیا]] رفت. | |||
عیسی{{ع}} فرمود: آیا [[دوست]] داری او را ببینی؟ | |||
مادر عرض کرد: آری. | |||
عیسی فرمود: چون فردا شود به نزد تو خواهم آمد تا او را به [[اذن خدا]] برای تو زنده کنم. | |||
[[روز]] بعد عیسی نزد آن [[زن]] آمد و بدو فرمود: مرا بر سر [[قبر]] او ببر. زن بیرون آمد و با عیسی سر قبر فرزندش رفتند. عیسی{{ع}} ایستاد و به درگاه [[خدای عزوجل]] دعا کرد، پس قبر شکافته شد و پسر آن زن زنده از قبر بیرون آمد. همین که چشم مادر و فرزند به یک دیگر افتاد گریستند. عیسی{{ع}} دلش به حال آن دو سوخت و رو به مرد کرد و فرمود: آیا دوست داری با مادرت در دنیا زندگی کنی؟ عرض کرد: ای [[پیغمبر]] خدا! آیا با روزی و خوراک و مدت معین یا بدون اینها؟ عیسی{{ع}} فرمود: با خوراک و روزی و مدت معین و بیست سال که در آن [[ازدواج]] کنی و فرزنددار هم بشوی. مرد عرض کرد: با این ترتیب آری. | |||
[[حضرت عیسی]]{{ع}} آن مرد را به مادرش سپرد و رفت و او بیست سال دیگر [[زندگی]] کرد و صاحب [[همسر]] و فرزند شد<ref>روضه کافی، ص۳۲۷، بحارالانوار، ج۱۴، ص۲۳۴، تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۷۴ و ۱۷۵؛ تفسیر برهان، ج۱، ص۲۸۴؛ تفسیر صافی، ج۱، ص۲۶۳.</ref>. | |||
در نقل [[مجمع البیان طبرسی]] و نیز در کامل التواریخ [[ابن اثیر]]<ref>کامل التواریخ، ج۱، ص۳۱۵.</ref> نام مردی که به دعای [[عیسی]]{{ع}} زنده شد، «عازر» آمده است. | |||
داستان دیگر هم [[زنده کردن]] [[یحیی بن زکریا]] بود که ما داستانش را در آخر احوال [[حضرت یحیی]] نقل کردیم. نیز داستان زنده کردن [[عزیر]] را برای [[بنی‌اسرائیل]] نقل کرده و گوید: بنی‌اسرائیل به عیسی{{ع}} گفتند که [[عزیز]] را برای ما زنده کن وگرنه ما تو را می‌سوزانیم. عیسی{{ع}} به درگاه [[خداوند]] [[دعا]] کرد و [[خدا]] عزیز را زنده ساخت. بنی‌اسرائیل به عزیز گفتند به چه چیز [[گواهی]] می‌دهی؟ گفت: گواهی می‌دهم که عیسی [[بنده]] و [[رسول]] خداست. در پایان سخنان خود به طور [[اجمال]] می‌گوید: از [[معجزات]] آن حضرت این بود که بر آب راه می‌رفت. مرحوم [[کلینی]] در [[اصول کافی]] داستانی از [[راه رفتن]] آن حضرت بر روی آب نقل کرده که از نظر [[اخلاقی]] نیز آموزنده است: | |||
از [[داود رقی]] [[روایت]] شده که گوید: از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: از خدا بترسید و به یک دیگر [[حسد]] نبرید. همانا [[عیسی بن مریم]]{{ع}} - که از [[شریعت]] او گردش در [[شهرها]] بود - در یکی از گردش‌های خود- با مرد کوتاه قدی از یارانش که بسیار ملازم [[خدمت]] عیسی بود، - به دریا رسید و از روی [[یقین]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} گفت و بر روی آب به راه افتاد. مرد کوتاه قد هم با یقین {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} گفت و بر روی آب به راه افتاد و به عیسی{{ع}} رسید. در این وقت [[خودبینی]] او را گرفت و پیش خود گفت که این [[عیسی]] [[روح]] [[اللّه]] است که روی آب راه می‌رود و من هم روی آب راه می‌روم، پس چه برتری‌ای بر من دارد؟ | |||
[[امام]]{{ع}} فرمود: به محض این که این [[فکر]] را کرد، پایش در آب فرو رفت و از عیسی کمک‌طلبید. عیسی{{ع}} پیش رفته و او را از آب بیرون آورد، آنگاه به او فرمود: ای کوتاه قد! چه گفتی؟ عرض کرد: با خود گفتم که این روح اللّه است که بر آب راه می‌رود و من هم می‌روم و بدین ترتیب [[خودبینی]] مرا گرفت. عیسی{{ع}} فرمود: از [[خدا]] بترسید و به یک دیگر [[حسد]] نبرید.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۵۹۰.</ref> | |||
===داستان [[نزول]] [[مائده]]=== | |||
از [[معجزات]] بزرگ عیسی{{ع}} داستان نزول مائده بود که [[خدای تعالی]] در [[سوره]] پنجم از [[سوره‌های قرآن]] [[کریم]] داستانش را بیان فرموده و به همین مناسبت آن [[سوره مائده]] نامیده شده است. | |||
[[خداوند]] می‌فرماید: «حواریان گفتند: ای [[عیسی بن مریم]]! آیا [[پروردگار]] تو می‌تواند از [[آسمان]] برای ما مائده‌ای نازل کند. عیسی گفت: اگر (واقعاً) [[ایمان]] دارید از خدا بترسید. آنها گفتند: ما می‌خواهیم از آن بخوریم و [[اطمینان قلب]] پیدا کنیم و بدانیم که به ما راست گفته‌ای و [[گواه]] بر آن باشیم. عیسی گفت: پروردگارا! مائده‌ای از آسمان بر ما نازل فرما که برای حاضران و آیندگان ما عیدی باشد و نشانه‌ای از جانب تو باشد و به ما روزی بده که تو بهترین روزی دهندگانی. خدا فرمود: من آن مائده را بر شما نازل می‌کنم و پس از آن هر کسی از شما (بدان) [[کافر]] شود او را [[عذاب]] می‌کنم، به عذابی که هیچ یک از جهانیان را بدان عذاب نکنم»<ref>{{متن قرآن|إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ * قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ * قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ * قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ}} «هنگامی که حواریان گفتند: ای عیسی پسر مریم! آیا پروردگار تو یارایی دارد که برای ما از آسمان خوانی فرو فرستد؟ (عیسی) گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید * گفتند: بر آنیم تا از آن بخوریم و دل‌هایمان اطمینان یابد و بدانیم که تو، به ما راست گفته‌ای و بر آن از گواهان باشیم * عیسی پسر مریم گفت: خداوندا! ای پروردگار ما! خوانی از آسمان بر ما فرو فرست تا برای ما، برای آغاز و انجام ما عیدی و نشانه‌ای از سوی تو باشد و به ما روزی ده و تو بهترین روزی دهندگانی * خداوند فرمود: من آن را برای شما فرو خواهم فرستاد پس از آن هر کس از شما کفر ورزد من او را چنان عذابی سخت کنم که هیچ‌یک از جهانیان را آن چنان عذاب نکنم» سوره مائده، آیه ۱۱۲-۱۱۵.</ref>. | |||
البته جای سؤال و بحث در این [[آیه]] و اصل این درخواستی که حواریان کردند بسیار است، که [[مفسران]] به آنها پرداخته‌اند؛ مانند این سؤال که آیا چنین درخواستی به این صورت و با این تعبیر که: «آیا [[پروردگار]] تو می‌تواند برای ما از [[آسمان]] مائده‌ای نازل کند؟» از [[حواری‌های عیسی]] با آن مقامی که از نظر [[ایمان به خدا]] داشتند چگونه صادر شد؟ مگر آنها در [[قدرت خدا]] تردیدی داشتند که با این تعبیر درخواست خود را اظهار کردند؟ و یا در [[نبوت]] [[عیسی]] با آن همه معجزاتی که از وی دیده بودند، تردیدی داشتند؟ و اساساً برای حواریان درخواست [[معجزه]] از عیسی معنا نداشت؛ زیرا [[اظهار معجزه]] برای کسی است که به [[پیغمبری]] [[ایمان]] نداشته باشد و بخواهد از راه دیدن معجزه به او ایمان بیاورد. | |||
آیا معنای این سؤال آنها این بود که تو می‌توانی از پروردگارت چنین چیزی بخواهی، چنان‌که در [[حدیثی]] آمده<ref>ناگفته نماند که این معنا طبق آن است که در آیه «تستطیع» به صورت خطاب باشد و {{متن قرآن|رَبُّكَ}} را به نصب بخوانیم، چنان که کسائی قرائت کرده است.</ref> یا این درخواست در ابتدای کار حواری‌ها و قبل از محکم شدن پایه معرفتشان صدور یافته؟ یا معنای گفتارشان این بود که آیا اگر چنین درخواستی از [[خداوند]] بنمایی، دعایت را [[مستجاب]] می‌کند؟ (چنان‌که برخی گفته‌اند) یا این سؤال که آیا این [[تهدید]] [[سختی]] که [[خدای تعالی]] به دنبال آن فرمود: «هر کس بدان [[کافر]] شود او را عذابی می‌کنم که کسی را این‌گونه [[عذاب]] نکنم». به چه علتی بود؟ در صورتی که امت‌های قبل از [[امت]] [[عیسی]] نیز نظیر این درخواست را از [[پیغمبران]] خود می‌کردند، ولی چنین تهدیدی برای آنها نبود؟ | |||
آیا علتش این بود که آنها در طرز سؤال مراعات [[ادب]] نکردند؟ یا این که حواریان بدون هیچ نیاز و احتیاجی و فقط از روی [[هوا و هوس]] چنین معجزه‌ای خواستند و گرنه [[حق]] از هر نظر بر آنها آشکار و [[حجت]] بر ایشان تمام شده بود و دیگر موردی برای چنین درخواستی نبود، جز [[سرگرمی]] و به [[بازی]] گرفتن [[آیات الهی]]... و این‌گونه [[کارها]] برای [[مردمان]] با [[ایمان]]، گناهی بس بزرگ محسوب می‌گردد که مستوجب چنان تهدیدی بودند؟ | |||
اینها و نظایر آن، سؤالات و رد و ایرادهایی است که علمای [[تفسیر]] در ذیل [[آیه]] مطرح کرده و برخی از آنان به تفصیل روی آن بحث کرده‌اند که ما بدان اشاره کردیم و خوانندگان [[محترم]] ' چنان که مایل به توضیح و بحث بیشتری باشند، باید به [[تفاسیر]] مراجعه کنند. | |||
به هر صورت، از مجموع آغاز و انجام آیه می‌توان به دست آورد که حواری‌ها هدفشان در این درخواست [[اطمینان]] خاطر بیشتری به [[نبوت]] و [[مقام]] عیسی{{ع}} و آیات الهی بوده و می‌خواستند بدین وسیله بر [[ایمان]] خود بیفزایند و [[ثبات قدم]] بیشتری پیدا کنند و این سؤال از روی [[شک و تردید]] آنها صادر نشد، اگر چه شاید در طرز درخواست، [[ادب]] را مراعات نکرده و [[گستاخی]] نشان دادند یا اصلاً چنین درخواستی از آنها جا نداشت. | |||
در [[نقلی]] که [[طبرسی]] از [[ابن عباس]] کرده است، این درخواست سابقه‌ای داشت و آن این بود که [[عیسی]]{{ع}} به [[بنی‌اسرائیل]] فرمود: سی [[روز]] [[روزه]] بگیرید سپس هر چه بخواهید از [[خدا]] درخواست کنید تا [[خداوند]] به شما بدهد. آنها سی روز روزه گرفتند و چون [[فراغت]] یافتند، به عیسی گفتند: ای عیسی! ما اگر برای شخصی از [[مردم]] کار می‌کردیم و کارمان انجام می‌شد، غذایی به ما می‌داد و ما روزه گرفته و گرسنه شده‌ایم. اکنون از خدا بخواه تا مائده‌ای برای ما از [[آسمان]] نازل کند<ref>مجمع البیان، ج۳، ص۲۶۶.</ref>. | |||
[[حضرت عیسی]]{{ع}} نیز وقتی پافشاری آنها را در نشان دادن چنین معجزه‌ای [[مشاهده]] کرد، صورت و عنوان دیگری هم به درخواست ایشان داده و به درگاه [[پروردگار]] تعالی عرض کرد: «پروردگارا! مائده‌ای از آسمان بر ما نازل فرما که برای ما و آیندگانمان عیدی باشد.»..<ref>{{متن قرآن|إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «هنگامی که حواریان گفتند: ای عیسی پسر مریم! آیا پروردگار تو یارایی دارد که برای ما از آسمان خوانی فرو فرستد؟ (عیسی) گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۱۱۲.</ref>. | |||
برخی از [[مفسران]] گفته‌اند که در روز یکشنبه [[مائده]] نازل شد و از این رو [[مسیحیان]] آن روز را [[عید]] گرفتند.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۵۹۴.</ref> | |||
== قوم و محل سکونت == | == قوم و محل سکونت == | ||
=== [[قوم عیسی]] === | === [[قوم عیسی]] === | ||